Με το φιλο Γιάννη που μένει στη Γερμανία το συζητούσαμε ολόκληρο το χειμώνα ... ΄'Μολις ανοίξει ο καιρός να βρεθούμε να γράψουμε κάποια όμορφα χιλιόμετρα παρεα'' Έτσι λέγαμε .. Χωρίς σχέδιο ,χωρίς πλάνο.
Οι καλύτερες βόλτες έτσι ξεκινάνε..χωρίς πλάνο και σχέδια, χαλαρά κι όπου μας βγάλει. Οι μέρες έφτασαν και η συνάντηση ορίστηκε για τις τελευταίες ημέρες του Μαΐου. Τότε είναι που οι θερμοκρασίες είναι πολύ καλές για βόλτα με μοτοσυκλέτα και δεν έχει την κίνηση των καλοκαιρινών διακοπών.
Διαδρομή 1ης ημέρας
Πρωί ξεκίνησα από Πειραιά ,το μεσημερακι ήμουν στην παραλία του Νέου Παντελεήμονα. Με συνοπτικές διαδικασίες διαλέγω ένα από τα πολλά camping της περιοχής και στήνω τη σκηνή μου.
Χαλάρωση ,τακτοποίηση καθαριότητα και ήδη σε αναμονή να περάσει ο Ζήσης (φίλος καλός από Λάρισα) να με πάρει να πάμε για καφέ.
Καφεδάκι λοιπόν πάνω στις γραμμές του τραίνου μέσα σε ένα παλιό τούνελ του ΟΣΕ
Γαλαρία καφέ
Φωτογραφία τη θέα από τη Γαλαρία καφέ..
Σήμερα η μέρα θα είναι χαλαρή ,χωρίς χιλιόμετρα περιμένοντας το Γιάννη..
Ξυπνώντας φοράω μαγιό χωρίς δεύτερη σκέψη...αντηλιακό,πετσέτα,αγαπημένο βιβλίο,φωτογραφική και έφυγα για ξαπλώστρα..
Τελευταίες μέρες του Μαΐου και τα παραλιακά μπαράκια χωρίς πολύ κόσμο..Θυμάμαι πριν 15 χρόνια η σεζόν εδώ ξεκινούσε μετά το Πάσχα με Πολωνούς ,Σέρβους και άλλους τουρίστες..που γέμιζαν τις παραλίες από τέλη Απριλίου..
Όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες αν και νωρίς για καλοκαίρι,μπορείς να απολαύσεις μια υπέροχη θάλασσα .με ενδιαφέρουσες γνωριμίες και παρουσίες.
Οι ώρες του πρωινού περνούσαν πολύ ευχάριστα και έτσι έφτασε το απόγευμα όπου και υποδέχθηκε το Γιάννη. Αφού ολοκληρώσαμε τα αναγκαία.. Κατεβήκαμε παραλία για φαι και κουβέντα.. Η θέα στο κάστρο του Πλαταμώνα μοναδική όπως και η γύρο περιοχή
Αραχτοί κουβεντιάζαμε για τα πάντα μέχρι αργά το βράδυ ..
Διαδρομή 3ης ημέρας 372χλμ
Αρκετά τα χιλιόμετρα της σημερινής ημέρας οπότε ξεκινάμε με αναχώρηση στις 10 το πρωί με μια βόλτα στον πανέμορφο Παλαιό Παντελεήμονα
Και στη συνέχεια από την παλιά διαδρομή προς Κατερίνη όπου μπαίνουμε στην παραλία για να ξεκινήσει όμορφα η βόλτα μας..
Ο καιρός άνοιγε οπότε οι στάσεις αρκετές και τα χαμόγελα πολλά
Μεσημεράκι κατά τις δύο φτάσαμε στην όμορφη Δοϊράνη
Διάσχιση συνόρων εύκολη υπόθεση χωρίς καθυστερήσεις και λίγα χιλιόμετρα μετά στάση για τα σχετικά ψώνια του μεσημεριανού... το οποίο απολαύσαμε σε ένα πάρκο στις όχθες της Δοϊράνης παρέα με ένα πελεκάνο και προγραμματίσαμε την υπόλοιπη μέρα της βόλτας μας.
Στόχος για σήμερα να κατευθυνθούμε βόρεια και όπου μας αρέσει και βρούμε κάτι ενδιαφέρον να κάνουμε διανυκτέρευση.
Strumica μεγάλη πόλη αλλά χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον οπότε συνεχίσαμε προς Lakavitsa...
Έπειτα από αρκετές περιπλανήσεις στην εξοχή των Σκοπίων βρεθήκαμε το σούρουπο σε ένα πολύ όμορφο μοναστήρι ... Ωραία πλαγιά για στήσιμο σκηνής αλλά το κρύο τσουχτερό..
Μια ερώτηση για φιλοξενία στο μοναστήρι που γιόρταζε την επόμενη μέρα και μια καταφατική απάντηση από τους μοναχούς μας έβαλαν σε ένα ζεστό δωμάτιο και μας πρόσφεραν μια πραγματική οικογένεια για κάποιες όμορφες ώρες που μοιραστήκαμε μαζί τους..
Κάπως έτσι έκλεισε η τρίτη μέρα της βόλτας μας
Τα έξοδα της ημέρας ήταν η βενζίνη που γεμίσαμε μόλις μπήκαμε Σκόπια και τα ψώνια που κάναμε για μεσημεριανό.. Σύνολο στα 30 ευρώ περίπου
Η τέταρτη μέρα μας ξεκίνησε παρακολουθώντας την πανηγυρική θεία λειτουργία του μοναστηριού. Ο R1205 όμως μας περίμενε για να μας οδηγήσει στο Kratovo και μετά στον R2248 και στην Kriva Palanka. Λίγο μετά από εκεί αριστερά στον R2250 που οδηγεί στα σύνορα με τη Σερβία.. Η Σερβία ήταν απόφαση τελευταίας στιγμής μιας και πρόγραμμα δεν υπήρχε αλλά μας άρεσε η ιδέα όπως και η διαδρομή που ήταν μέσα στη φύση σε όμορφα τοπία και στα τελευταία χιλιόμετρα μέσα στο Σκόπια ήταν χωματόδρομος..
Κάπου εκεί πάνω στο βουνό στα σύνορα με τη Σερβία ξεκίνησαν οι εκπλήξεις της ημέρας.. Το πέρασμα φυλασσόταν από ένα Σέρβο και δυο Σκοπιανούς συνοριοφύλακες οι οποίοι δεν μας επέτρεψαν τη διέλευση μιας και το φυλάκιο δεν έχει δίκτυο συνεπώς δεν μπορούσαν να μας καταχωρίσουν πουθενά.. Το φυλάκιο αυτό εξυπηρετεί μόνο αγρότες που ζουν εκεί και καλλιεργούν γη μέσα στη Σερβία ενώ ζουν στα Σκόπια και το ανάποδο..
Μας έδιωξαν πίσω λοιπόν και στόχος μας ήταν να επιστρέψουμε Kriva Palanka και να κατευθυνθούμε στα Βουλγάρικα σύνορα.
Φτάνοντας σε αυτά στον έλεγχο ανακαλύψαμε όλοι μαζί ότι δεν έχω μαζί μου την άδεια της μοτοσυκλέτας....
Πρώτη φορά μου συμβαίνει χαχαχαχαχαχαχα αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως για ότι συμβαίνει υπάρχει κάποιος λόγος...
Τηλέφωνο λοιπόν Ελλάδα να μου βάλουν την άδεια σε ΚΤΕΛ για Σέρρες ώστε την επόμενη μέρα το πρωί να την παραλάβω.
Πρότεινα στο φίλο Γιάννη να μπει Βουλγαρία και να συνεχίσει τη βόλτα όπως την είχαμε σκεφτει και να τον συναντήσω την επομένη η τη μεθεπόμενη ημέρα στη Βουλγαρία πια. Σαν γνησιος φιλος όμως μιας και δεν ήμουν στα καλύτερα μου δεν με άφησε μόνο..
Αποφάσισε να κάνει μαζί μου τα 250 περίπου χιλιόμετρα που μας χώριζαν από τη Δοϊράνη και τα σύνορα με την Ελλάδα παρόλο που ήταν απόγευμα και νύχτωνε σε λιγάκι και ήμασταν ήδη αρκετά κουρασμένοι μετά από τόσες περιπέτειες και νηστικοί...
Η αρχαιοελληνική παροιμία όμως πολύ σοφά λέει
Ο φίλος τον φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκει
Οπότε το γκάζι στο φουλ, στάσεις μόνο οι αναγκαίες και στόχος να φτάσουμε στα σύνορα με Ελλάδα το συντομότερο... Εννοείται μας σταμάτησαν κάποια στιγμή για να μας γράψουν για παράνομη προσπέραση αλλά όταν τους εξιστορήσαμε την περιπέτεια μας από το πρωί μας άφησαν να συνεχίσουμε το δρόμο μας αφού μας ενημέρωσαν και για τα επόμενα μπλόκα που θα συναντούσαμε στο δρόμο μας.....
Τελικά εμείς οι άνθρωποι δεν ήμαστε και τόσο κακοί...
Κάποιες φωτογραφίες της ημέρας ...
Κατά τις εννέα το βράδυ ήμασταν στο τελευταίο χωριό των Σκοπίων πριν τα σύνορα και το δίλημμα ένα ... Να δοκιμάσουμε να περάσουμε τα σύνορα η να μέναμε κάπου εκεί για διανυκτέρευση.. και παράταση της αγωνίας για το πρωί? Το ότι θα μας αφήσουν να περάσουμε ξανά τα σύνορα χωρίς άδεια κυκλοφορίας της μοτοσυκλέτας δεν ήταν σίγουρο..
Η απόφαση ήταν να δοκιμάσουμε να περάσουμε τα σύνορα ώστε να μας φύγει το άγχος. Οπότε Δοϊράνη και πάλι και για καλή μας τύχη περνάμε εύκολα τα σύνορα χωρίς έλεγχο και βρισκόμαστε και πάλι εκεί που ξεκινήσαμε την προηγούμενη μέρα το μεσημέρι...
Αμέσως χαλαρώσαμε, χαμογελάσαμε και κατευθυνθήκαμε προς το χωριό στις όχθες της λίμνης να βρούμε κάπου να κάτσουμε να ξαποστάσουμε και να φάμε κάτι τώρα που μας εγκατέλειψε το άγχος και τη θέση του πήρε η πείνα.. Βράδυ πια μιας και είχε πάει δέκα οι δρόμοι άδειοι ...ψυχή ζώσα δεν υπήρχε εκτός από κάποιες νταλίκες παρκαρισμένες στο μεγάλο δρόμο της πλατείας.. Σπίτια παλιά πέτρινα, άλλα ερειπωμένα και άλλα να έχουν σημάδια ζωής ολόγυρά τους.
Ανεβάσαμε τις μοτοσυκλέτες πάνω στην πλατεία δίπλα στο παγκάκι μιας και είχαμε τις προμήθειες μας στα βαλιτσάκια μας ώστε να μην πηγαινοερχόμαστε και στρώσαμε μεσημεριανό τραπέζι λίγο αργά αλλά γεμάτοι ικανοποίηση και χαρά που τα καταφέραμε και γεμάτοι νέες εμπειρίες.....
Το τραπέζι μας πάνω στο παγκάκι πλούσιο.. Τυριά ,σαλάμια, κονσέρβες με κρέας και ψάρια..ψωμάκι υπήρχε όπως υπήρχαν και οι σοκολάτες για ένα ωραίο επιδόρπιο.. Φυσικά υπήρχε και ενάμιση λίτρο υπέροχο κοκκινέλι που μας είχαν δώσει ως δώρο οι καλόγεροι του μοναστηριού.. Φάγαμε λαίμαργα από την μεγάλη πείνα μας και μετά ξεκίνησαν οι κουβέντες παρέα με το κρασί... Η ώρα έφτασε μεσάνυχτα αλλά ούτε ο Γιάννης ούτε εγώ είχαμε διάθεση να ανέβουμε ξανά στη μοτοσυκλέτα.
Διαδρομές 4ης ημέρας
Δοιρανη προς Σερρες 95 χλμ
Σερρες Φιλιππουπολη 270 χλμ
Το παγωμένο ξημέρωμα μας βρήκε στην ίδια πλατεία με εμένα να κοιμάμαι πάνω στο παγκάκι και τον Γιάννη κάτω και δίπλα στις μοτοσυκλέτες πάνω στο υπόστρωμα του και τυλιγμένος με υπνόσακο...
Ήταν 4 και 20 όταν άνοιξαν τα μάτια μας...και 5 παρά όταν ξεκινήσαμε για Σέρρες, το λεωφορείο κατά τις 6 το πρωί θα ήταν εκεί μαζί με τα χαρτιά μου. Δεν βιαζόμασταν να το προλάβουμε αλλά δεν είχαμε και κάτι να κάνουμε στην παγωμένη πλατεία της Δοϊράνης..
Ξεκινήσαμε να οδηγούμε σε επαρχιακούς δρόμους και όταν φτάσαμε Κερκίνη αποζημιωθήκαμε για όλο το κρύο που είχαμε φάει μέχρι να φτάσουμε.. Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά για την πρωινή ατμόσφαιρα της Κερκίνης αλλά δεν θα το κάνω.. Οι φωτογραφίες θα μιλήσουν καλύτερα ακόμα και από τον πιο περίτεχνο λόγο.
Φωτογραφίες και τσιγάρα τέλος. Ξανά στο δρόμο για Σέρρες όπου δεν αργήσαμε να φτάσουμε..
Στάση στα ΚΤΕΛ για να παραλάβω τον φάκελο με τα χαρτιά μου και ο Γιάννης στο ΑΤΜ (υπάρχει λόγος που το αναφέρω). Μετά τα ΚΤΕΛ είχα υποσχεθεί στο Γιάννη το καλύτερο πρωινό....μπουγάτσα στον πεζόδρομο με κιμά ,κρέμα και milko φυσικά... Ξοδέψαμε αρκετό χρόνο για να απολαύσουμε τα βορειοελλαδίτικα εδέσματα. Ο ήλιος είχε ξεκινήσει να σκαρφαλώνει για τα καλά οπότε ήταν ώρα να ξεκινήσουμε..για Βουλγαρία από αγαπημένο επαρχιακό δίκτυο όπως θα δείτε και στο χάρτη.
Αφού βγήκαμε από Σέρρες και οδηγήσαμε για 30χλμ περίπου κάνουμε στάση σε κάποιο σημείο με φωτογραφικό ενδιαφέρον και ο Γιάννης ανακαλύπτει ότι κάπου έχει ξεχάσει ή κάπου στο δρόμο του έχει πέσει το πορτοφόλι του με όλα τα έγγραφα μέσα. Δικά του, αλλά και της μοτοσυκλέτας και τρώμε μια μικρή φρίκη και οι δυο..
Χαλαρά τσιγαράκι και σκέψη λοιπόν που μπορεί να έπεσε η να ξεχάστηκε το πορτοφόλι. Τηλέφωνο σε ΚΤΕΛ μήπως το βρήκε κάποιος,τηλέφωνο σε μπουγατσάδικο μήπως ξεχάστηκε εκεί ,και ξεκινάμε επιστροφή Σέρρες ψάχνοντας στις πλευρές του δρόμου μήπως έπεσε κάπου εκεί.. Κάποια στιγμή αναλαμπή στο Γιάννη ότι είχε πάει με τη μοτοσυκλέτα για τσιγάρα σε περίπτερο. Όπως ήμαστε γκάζι στο τέρμα για το περίπτερο..Όπου ευτυχώς το είχε ξεχάσει εκεί .. Αφού αγόρασε τα τσιγάρα ανέβηκε στη μηχανή γκάζωσε και έφυγε ενώ ο περιπτεράς του φώναζε ότι έχει ξεχάσει το πορτοφόλι του... Συνεπώς έχουμε το νου μας και θα πρότεινα τα χαρτιά μας ποτέ στο πορτοφόλι μας..
Επόμενος σταθμός Άνω Βροντού και από εκεί σκληρός χωματόδρομος όπως αποδείχτηκε έως και Κάτω Νευροκόπι.. Στο χωματόδρομο αυτό γίνεται ένας αγώνας που ονομάζεται ...
Η διαδρομή μας πήρε πολύ περισσότερο χρόνο από αυτό που υπολογίζαμε και μας κούρασε ιδιαίτερα ...Ίσως να άξιζε να μείνουμε εκεί ένα βράδυ αλλά θέλαμε να συνεχίσουμε. Βγαίνοντας άσφαλτο το Κάτω Νευροκόπι ήταν πολύ κοντά και τα σύνορα 20 λεπτά υπόθεση..Μέχρι να τιναχτούν από πάνω μας οι λάσπες της Βροντού είχαμε μπει κι ολας Βουλγαρία και είχαμε φτάσει Άνω Νευροκόπι..
Το Άνω Νευροκόπι είναι μια πολύ όμορφη πόλη γεμάτη ζωή και κίνηση. Παρόλο που βρίσκεται στον Βουλγάρικο συνοριακό Νότο δεν έχει καμιά σχέση με το Κάτω Νευροκόπι που βρίσκετε στο συνοριακό Ελληνικό Βορά... Τεράστια διαφορά... Ας μην ανοίξω τέτοια κουβέντα και ας συνεχίσουμε Ανατολικά προς λίμνη Dospat. Η διαδρομή που επιλέξαμε για σήμερα ήταν δύσκολη γεμάτη στροφές με υψομετρικά αρκετά αλλά ήταν από τις ποιο όμορφες που έχω οδηγήσει ποτέ...Ακόμα και άγρια άλογα συναντήσαμε σε κάποια σημεία της διαδρομής και η κίνηση στο δρόμο σχεδόν μηδενική.
Στάση για κολατσιό αμφιθεατρικά της λίμνης και ευτυχώς ο Γιάννης είχε σήμα ώστε να κάνουμε κράτηση σε κάποιο δωμάτιο για το βράδυ.. Η μόνη μας επιθυμία να είναι κοντά στο κέντρο το δωμάτιο και να έχει ασφαλές στάθμευση για τις μοτοσυκλέτες..
Η διαδρομή μετά τη Dospat το ίδιο όμορφη ,ενδιαφέρουσα και δύσκολη όσο και πριν αλλά είχαμε μπει πια σε μια ψυχολογία να φτάσουμε το δυνατόν συντομότερα στον προορισμό μας ώστε να έχουμε χρόνο για ξεκούραση και βόλτα στην μεγαλούπολη. Πλάνο το οποίο ακολουθήσαμε αλλά φτάνοντας εκεί άνοιξαν οι ουρανοί και βραχήκαμε. Δεν μας ενόχλησε όμως γιατί πια είχαμε φτάσει στο σπίτι όπου θα μέναμε και είχε και αυλή μεγάλη με πόρτα ώστε να μείνουν οι μοτοσυκλέτες μέσα με ασφάλεια..
Οι μοτοσυκλέτες μια χαρά θα περνούσαν το βράδυ τους, αλλά για εμάς τα πράγματα ήταν λίγο αμφίβολα μιας και τα υπόλοιπα δωμάτια του hostel ήταν νοικιασμένα σε ιερόδουλες οι οποίες ζούσαν εκεί με τα αγόρια που τις πρόσεχαν.. Τσιγγάνικης προέλευσης το πιθανότερο, νεαροί αλλά μεγάλα μούτρα.. Όπως και να έχει συναντήθηκα κάποιες φορές μαζί τους στο μπάνιο και στην κουζίνα ανταλλάξαμε κάποιες κουβέντες (όσο ήταν εφικτό) και αυτό ήταν όλο. Κάναμε τα μποτε μας με το Γιάννη και βγήκαμε για φαΐ σε ένα πολύ καλό και αρκετά ρομαντικό θα έλεγα εστιατόριο στις όχθες του Έβρου..
Διαδρομή 5ης ημέρας 180 χλμ
Η προηγούμενη βραδιά κύλησε ανέλπιστα ομαλά ,χωρίς περίεργους ήχους από τα διπλανά δωμάτια και έτσι κοιμηθήκαμε αρκετές ώρες γεμίζοντας μπαταρίες για τη σημερινή ημέρα.
Επίσκεψη και πρωινό στο κέντρο της πόλης έλεγε το πρόγραμμα. Μετά από αυτό θα συνεχίζαμε βόρεια προς Shipka Pass .
Στον κεντρικό πεζόδρομο της Φιππούπολης βρήκαμε Έλληνα που διατηρεί παντοπωλείο καφέ και αράξαμε εκεί για το πρωινό μας φραπεδάκι μαζί με τυρόπιτες και άλλα..
Οι καλύτερες βόλτες έτσι ξεκινάνε..χωρίς πλάνο και σχέδια, χαλαρά κι όπου μας βγάλει. Οι μέρες έφτασαν και η συνάντηση ορίστηκε για τις τελευταίες ημέρες του Μαΐου. Τότε είναι που οι θερμοκρασίες είναι πολύ καλές για βόλτα με μοτοσυκλέτα και δεν έχει την κίνηση των καλοκαιρινών διακοπών.
Διαδρομή 1ης ημέρας
Πρωί ξεκίνησα από Πειραιά ,το μεσημερακι ήμουν στην παραλία του Νέου Παντελεήμονα. Με συνοπτικές διαδικασίες διαλέγω ένα από τα πολλά camping της περιοχής και στήνω τη σκηνή μου.
Χαλάρωση ,τακτοποίηση καθαριότητα και ήδη σε αναμονή να περάσει ο Ζήσης (φίλος καλός από Λάρισα) να με πάρει να πάμε για καφέ.
Καφεδάκι λοιπόν πάνω στις γραμμές του τραίνου μέσα σε ένα παλιό τούνελ του ΟΣΕ
Γαλαρία καφέ
Φωτογραφία τη θέα από τη Γαλαρία καφέ..
Σήμερα η μέρα θα είναι χαλαρή ,χωρίς χιλιόμετρα περιμένοντας το Γιάννη..
Ξυπνώντας φοράω μαγιό χωρίς δεύτερη σκέψη...αντηλιακό,πετσέτα,αγαπημένο βιβλίο,φωτογραφική και έφυγα για ξαπλώστρα..
Τελευταίες μέρες του Μαΐου και τα παραλιακά μπαράκια χωρίς πολύ κόσμο..Θυμάμαι πριν 15 χρόνια η σεζόν εδώ ξεκινούσε μετά το Πάσχα με Πολωνούς ,Σέρβους και άλλους τουρίστες..που γέμιζαν τις παραλίες από τέλη Απριλίου..
Όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες αν και νωρίς για καλοκαίρι,μπορείς να απολαύσεις μια υπέροχη θάλασσα .με ενδιαφέρουσες γνωριμίες και παρουσίες.
Οι ώρες του πρωινού περνούσαν πολύ ευχάριστα και έτσι έφτασε το απόγευμα όπου και υποδέχθηκε το Γιάννη. Αφού ολοκληρώσαμε τα αναγκαία.. Κατεβήκαμε παραλία για φαι και κουβέντα.. Η θέα στο κάστρο του Πλαταμώνα μοναδική όπως και η γύρο περιοχή
Αραχτοί κουβεντιάζαμε για τα πάντα μέχρι αργά το βράδυ ..
Διαδρομή 3ης ημέρας 372χλμ
Αρκετά τα χιλιόμετρα της σημερινής ημέρας οπότε ξεκινάμε με αναχώρηση στις 10 το πρωί με μια βόλτα στον πανέμορφο Παλαιό Παντελεήμονα
Και στη συνέχεια από την παλιά διαδρομή προς Κατερίνη όπου μπαίνουμε στην παραλία για να ξεκινήσει όμορφα η βόλτα μας..
Ο καιρός άνοιγε οπότε οι στάσεις αρκετές και τα χαμόγελα πολλά
Μεσημεράκι κατά τις δύο φτάσαμε στην όμορφη Δοϊράνη
Διάσχιση συνόρων εύκολη υπόθεση χωρίς καθυστερήσεις και λίγα χιλιόμετρα μετά στάση για τα σχετικά ψώνια του μεσημεριανού... το οποίο απολαύσαμε σε ένα πάρκο στις όχθες της Δοϊράνης παρέα με ένα πελεκάνο και προγραμματίσαμε την υπόλοιπη μέρα της βόλτας μας.
Στόχος για σήμερα να κατευθυνθούμε βόρεια και όπου μας αρέσει και βρούμε κάτι ενδιαφέρον να κάνουμε διανυκτέρευση.
Strumica μεγάλη πόλη αλλά χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον οπότε συνεχίσαμε προς Lakavitsa...
Έπειτα από αρκετές περιπλανήσεις στην εξοχή των Σκοπίων βρεθήκαμε το σούρουπο σε ένα πολύ όμορφο μοναστήρι ... Ωραία πλαγιά για στήσιμο σκηνής αλλά το κρύο τσουχτερό..
Μια ερώτηση για φιλοξενία στο μοναστήρι που γιόρταζε την επόμενη μέρα και μια καταφατική απάντηση από τους μοναχούς μας έβαλαν σε ένα ζεστό δωμάτιο και μας πρόσφεραν μια πραγματική οικογένεια για κάποιες όμορφες ώρες που μοιραστήκαμε μαζί τους..
Κάπως έτσι έκλεισε η τρίτη μέρα της βόλτας μας
Τα έξοδα της ημέρας ήταν η βενζίνη που γεμίσαμε μόλις μπήκαμε Σκόπια και τα ψώνια που κάναμε για μεσημεριανό.. Σύνολο στα 30 ευρώ περίπου
Η τέταρτη μέρα μας ξεκίνησε παρακολουθώντας την πανηγυρική θεία λειτουργία του μοναστηριού. Ο R1205 όμως μας περίμενε για να μας οδηγήσει στο Kratovo και μετά στον R2248 και στην Kriva Palanka. Λίγο μετά από εκεί αριστερά στον R2250 που οδηγεί στα σύνορα με τη Σερβία.. Η Σερβία ήταν απόφαση τελευταίας στιγμής μιας και πρόγραμμα δεν υπήρχε αλλά μας άρεσε η ιδέα όπως και η διαδρομή που ήταν μέσα στη φύση σε όμορφα τοπία και στα τελευταία χιλιόμετρα μέσα στο Σκόπια ήταν χωματόδρομος..
Κάπου εκεί πάνω στο βουνό στα σύνορα με τη Σερβία ξεκίνησαν οι εκπλήξεις της ημέρας.. Το πέρασμα φυλασσόταν από ένα Σέρβο και δυο Σκοπιανούς συνοριοφύλακες οι οποίοι δεν μας επέτρεψαν τη διέλευση μιας και το φυλάκιο δεν έχει δίκτυο συνεπώς δεν μπορούσαν να μας καταχωρίσουν πουθενά.. Το φυλάκιο αυτό εξυπηρετεί μόνο αγρότες που ζουν εκεί και καλλιεργούν γη μέσα στη Σερβία ενώ ζουν στα Σκόπια και το ανάποδο..
Μας έδιωξαν πίσω λοιπόν και στόχος μας ήταν να επιστρέψουμε Kriva Palanka και να κατευθυνθούμε στα Βουλγάρικα σύνορα.
Φτάνοντας σε αυτά στον έλεγχο ανακαλύψαμε όλοι μαζί ότι δεν έχω μαζί μου την άδεια της μοτοσυκλέτας....
Πρώτη φορά μου συμβαίνει χαχαχαχαχαχαχα αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως για ότι συμβαίνει υπάρχει κάποιος λόγος...
Τηλέφωνο λοιπόν Ελλάδα να μου βάλουν την άδεια σε ΚΤΕΛ για Σέρρες ώστε την επόμενη μέρα το πρωί να την παραλάβω.
Πρότεινα στο φίλο Γιάννη να μπει Βουλγαρία και να συνεχίσει τη βόλτα όπως την είχαμε σκεφτει και να τον συναντήσω την επομένη η τη μεθεπόμενη ημέρα στη Βουλγαρία πια. Σαν γνησιος φιλος όμως μιας και δεν ήμουν στα καλύτερα μου δεν με άφησε μόνο..
Αποφάσισε να κάνει μαζί μου τα 250 περίπου χιλιόμετρα που μας χώριζαν από τη Δοϊράνη και τα σύνορα με την Ελλάδα παρόλο που ήταν απόγευμα και νύχτωνε σε λιγάκι και ήμασταν ήδη αρκετά κουρασμένοι μετά από τόσες περιπέτειες και νηστικοί...
Η αρχαιοελληνική παροιμία όμως πολύ σοφά λέει
Ο φίλος τον φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκει
Οπότε το γκάζι στο φουλ, στάσεις μόνο οι αναγκαίες και στόχος να φτάσουμε στα σύνορα με Ελλάδα το συντομότερο... Εννοείται μας σταμάτησαν κάποια στιγμή για να μας γράψουν για παράνομη προσπέραση αλλά όταν τους εξιστορήσαμε την περιπέτεια μας από το πρωί μας άφησαν να συνεχίσουμε το δρόμο μας αφού μας ενημέρωσαν και για τα επόμενα μπλόκα που θα συναντούσαμε στο δρόμο μας.....
Τελικά εμείς οι άνθρωποι δεν ήμαστε και τόσο κακοί...
Κάποιες φωτογραφίες της ημέρας ...
Κατά τις εννέα το βράδυ ήμασταν στο τελευταίο χωριό των Σκοπίων πριν τα σύνορα και το δίλημμα ένα ... Να δοκιμάσουμε να περάσουμε τα σύνορα η να μέναμε κάπου εκεί για διανυκτέρευση.. και παράταση της αγωνίας για το πρωί? Το ότι θα μας αφήσουν να περάσουμε ξανά τα σύνορα χωρίς άδεια κυκλοφορίας της μοτοσυκλέτας δεν ήταν σίγουρο..
Η απόφαση ήταν να δοκιμάσουμε να περάσουμε τα σύνορα ώστε να μας φύγει το άγχος. Οπότε Δοϊράνη και πάλι και για καλή μας τύχη περνάμε εύκολα τα σύνορα χωρίς έλεγχο και βρισκόμαστε και πάλι εκεί που ξεκινήσαμε την προηγούμενη μέρα το μεσημέρι...
Αμέσως χαλαρώσαμε, χαμογελάσαμε και κατευθυνθήκαμε προς το χωριό στις όχθες της λίμνης να βρούμε κάπου να κάτσουμε να ξαποστάσουμε και να φάμε κάτι τώρα που μας εγκατέλειψε το άγχος και τη θέση του πήρε η πείνα.. Βράδυ πια μιας και είχε πάει δέκα οι δρόμοι άδειοι ...ψυχή ζώσα δεν υπήρχε εκτός από κάποιες νταλίκες παρκαρισμένες στο μεγάλο δρόμο της πλατείας.. Σπίτια παλιά πέτρινα, άλλα ερειπωμένα και άλλα να έχουν σημάδια ζωής ολόγυρά τους.
Ανεβάσαμε τις μοτοσυκλέτες πάνω στην πλατεία δίπλα στο παγκάκι μιας και είχαμε τις προμήθειες μας στα βαλιτσάκια μας ώστε να μην πηγαινοερχόμαστε και στρώσαμε μεσημεριανό τραπέζι λίγο αργά αλλά γεμάτοι ικανοποίηση και χαρά που τα καταφέραμε και γεμάτοι νέες εμπειρίες.....
Το τραπέζι μας πάνω στο παγκάκι πλούσιο.. Τυριά ,σαλάμια, κονσέρβες με κρέας και ψάρια..ψωμάκι υπήρχε όπως υπήρχαν και οι σοκολάτες για ένα ωραίο επιδόρπιο.. Φυσικά υπήρχε και ενάμιση λίτρο υπέροχο κοκκινέλι που μας είχαν δώσει ως δώρο οι καλόγεροι του μοναστηριού.. Φάγαμε λαίμαργα από την μεγάλη πείνα μας και μετά ξεκίνησαν οι κουβέντες παρέα με το κρασί... Η ώρα έφτασε μεσάνυχτα αλλά ούτε ο Γιάννης ούτε εγώ είχαμε διάθεση να ανέβουμε ξανά στη μοτοσυκλέτα.
Διαδρομές 4ης ημέρας
Δοιρανη προς Σερρες 95 χλμ
Σερρες Φιλιππουπολη 270 χλμ
Το παγωμένο ξημέρωμα μας βρήκε στην ίδια πλατεία με εμένα να κοιμάμαι πάνω στο παγκάκι και τον Γιάννη κάτω και δίπλα στις μοτοσυκλέτες πάνω στο υπόστρωμα του και τυλιγμένος με υπνόσακο...
Ήταν 4 και 20 όταν άνοιξαν τα μάτια μας...και 5 παρά όταν ξεκινήσαμε για Σέρρες, το λεωφορείο κατά τις 6 το πρωί θα ήταν εκεί μαζί με τα χαρτιά μου. Δεν βιαζόμασταν να το προλάβουμε αλλά δεν είχαμε και κάτι να κάνουμε στην παγωμένη πλατεία της Δοϊράνης..
Ξεκινήσαμε να οδηγούμε σε επαρχιακούς δρόμους και όταν φτάσαμε Κερκίνη αποζημιωθήκαμε για όλο το κρύο που είχαμε φάει μέχρι να φτάσουμε.. Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά για την πρωινή ατμόσφαιρα της Κερκίνης αλλά δεν θα το κάνω.. Οι φωτογραφίες θα μιλήσουν καλύτερα ακόμα και από τον πιο περίτεχνο λόγο.
Φωτογραφίες και τσιγάρα τέλος. Ξανά στο δρόμο για Σέρρες όπου δεν αργήσαμε να φτάσουμε..
Στάση στα ΚΤΕΛ για να παραλάβω τον φάκελο με τα χαρτιά μου και ο Γιάννης στο ΑΤΜ (υπάρχει λόγος που το αναφέρω). Μετά τα ΚΤΕΛ είχα υποσχεθεί στο Γιάννη το καλύτερο πρωινό....μπουγάτσα στον πεζόδρομο με κιμά ,κρέμα και milko φυσικά... Ξοδέψαμε αρκετό χρόνο για να απολαύσουμε τα βορειοελλαδίτικα εδέσματα. Ο ήλιος είχε ξεκινήσει να σκαρφαλώνει για τα καλά οπότε ήταν ώρα να ξεκινήσουμε..για Βουλγαρία από αγαπημένο επαρχιακό δίκτυο όπως θα δείτε και στο χάρτη.
Αφού βγήκαμε από Σέρρες και οδηγήσαμε για 30χλμ περίπου κάνουμε στάση σε κάποιο σημείο με φωτογραφικό ενδιαφέρον και ο Γιάννης ανακαλύπτει ότι κάπου έχει ξεχάσει ή κάπου στο δρόμο του έχει πέσει το πορτοφόλι του με όλα τα έγγραφα μέσα. Δικά του, αλλά και της μοτοσυκλέτας και τρώμε μια μικρή φρίκη και οι δυο..
Χαλαρά τσιγαράκι και σκέψη λοιπόν που μπορεί να έπεσε η να ξεχάστηκε το πορτοφόλι. Τηλέφωνο σε ΚΤΕΛ μήπως το βρήκε κάποιος,τηλέφωνο σε μπουγατσάδικο μήπως ξεχάστηκε εκεί ,και ξεκινάμε επιστροφή Σέρρες ψάχνοντας στις πλευρές του δρόμου μήπως έπεσε κάπου εκεί.. Κάποια στιγμή αναλαμπή στο Γιάννη ότι είχε πάει με τη μοτοσυκλέτα για τσιγάρα σε περίπτερο. Όπως ήμαστε γκάζι στο τέρμα για το περίπτερο..Όπου ευτυχώς το είχε ξεχάσει εκεί .. Αφού αγόρασε τα τσιγάρα ανέβηκε στη μηχανή γκάζωσε και έφυγε ενώ ο περιπτεράς του φώναζε ότι έχει ξεχάσει το πορτοφόλι του... Συνεπώς έχουμε το νου μας και θα πρότεινα τα χαρτιά μας ποτέ στο πορτοφόλι μας..
Επόμενος σταθμός Άνω Βροντού και από εκεί σκληρός χωματόδρομος όπως αποδείχτηκε έως και Κάτω Νευροκόπι.. Στο χωματόδρομο αυτό γίνεται ένας αγώνας που ονομάζεται ...
Η διαδρομή μας πήρε πολύ περισσότερο χρόνο από αυτό που υπολογίζαμε και μας κούρασε ιδιαίτερα ...Ίσως να άξιζε να μείνουμε εκεί ένα βράδυ αλλά θέλαμε να συνεχίσουμε. Βγαίνοντας άσφαλτο το Κάτω Νευροκόπι ήταν πολύ κοντά και τα σύνορα 20 λεπτά υπόθεση..Μέχρι να τιναχτούν από πάνω μας οι λάσπες της Βροντού είχαμε μπει κι ολας Βουλγαρία και είχαμε φτάσει Άνω Νευροκόπι..
Το Άνω Νευροκόπι είναι μια πολύ όμορφη πόλη γεμάτη ζωή και κίνηση. Παρόλο που βρίσκεται στον Βουλγάρικο συνοριακό Νότο δεν έχει καμιά σχέση με το Κάτω Νευροκόπι που βρίσκετε στο συνοριακό Ελληνικό Βορά... Τεράστια διαφορά... Ας μην ανοίξω τέτοια κουβέντα και ας συνεχίσουμε Ανατολικά προς λίμνη Dospat. Η διαδρομή που επιλέξαμε για σήμερα ήταν δύσκολη γεμάτη στροφές με υψομετρικά αρκετά αλλά ήταν από τις ποιο όμορφες που έχω οδηγήσει ποτέ...Ακόμα και άγρια άλογα συναντήσαμε σε κάποια σημεία της διαδρομής και η κίνηση στο δρόμο σχεδόν μηδενική.
Στάση για κολατσιό αμφιθεατρικά της λίμνης και ευτυχώς ο Γιάννης είχε σήμα ώστε να κάνουμε κράτηση σε κάποιο δωμάτιο για το βράδυ.. Η μόνη μας επιθυμία να είναι κοντά στο κέντρο το δωμάτιο και να έχει ασφαλές στάθμευση για τις μοτοσυκλέτες..
Η διαδρομή μετά τη Dospat το ίδιο όμορφη ,ενδιαφέρουσα και δύσκολη όσο και πριν αλλά είχαμε μπει πια σε μια ψυχολογία να φτάσουμε το δυνατόν συντομότερα στον προορισμό μας ώστε να έχουμε χρόνο για ξεκούραση και βόλτα στην μεγαλούπολη. Πλάνο το οποίο ακολουθήσαμε αλλά φτάνοντας εκεί άνοιξαν οι ουρανοί και βραχήκαμε. Δεν μας ενόχλησε όμως γιατί πια είχαμε φτάσει στο σπίτι όπου θα μέναμε και είχε και αυλή μεγάλη με πόρτα ώστε να μείνουν οι μοτοσυκλέτες μέσα με ασφάλεια..
Οι μοτοσυκλέτες μια χαρά θα περνούσαν το βράδυ τους, αλλά για εμάς τα πράγματα ήταν λίγο αμφίβολα μιας και τα υπόλοιπα δωμάτια του hostel ήταν νοικιασμένα σε ιερόδουλες οι οποίες ζούσαν εκεί με τα αγόρια που τις πρόσεχαν.. Τσιγγάνικης προέλευσης το πιθανότερο, νεαροί αλλά μεγάλα μούτρα.. Όπως και να έχει συναντήθηκα κάποιες φορές μαζί τους στο μπάνιο και στην κουζίνα ανταλλάξαμε κάποιες κουβέντες (όσο ήταν εφικτό) και αυτό ήταν όλο. Κάναμε τα μποτε μας με το Γιάννη και βγήκαμε για φαΐ σε ένα πολύ καλό και αρκετά ρομαντικό θα έλεγα εστιατόριο στις όχθες του Έβρου..
Διαδρομή 5ης ημέρας 180 χλμ
Η προηγούμενη βραδιά κύλησε ανέλπιστα ομαλά ,χωρίς περίεργους ήχους από τα διπλανά δωμάτια και έτσι κοιμηθήκαμε αρκετές ώρες γεμίζοντας μπαταρίες για τη σημερινή ημέρα.
Επίσκεψη και πρωινό στο κέντρο της πόλης έλεγε το πρόγραμμα. Μετά από αυτό θα συνεχίζαμε βόρεια προς Shipka Pass .
Στον κεντρικό πεζόδρομο της Φιππούπολης βρήκαμε Έλληνα που διατηρεί παντοπωλείο καφέ και αράξαμε εκεί για το πρωινό μας φραπεδάκι μαζί με τυρόπιτες και άλλα..
Κάποια στιγμή αφού σηκωθήκαμε από εκεί,μια μικρή βόλτα στην όμορφη πόλη και ξανά έξω στο δρόμο με κατεύθυνση Βόρεια προς το Shipka Pass και στάση στο ομώνυμο μοναστήρι.. Η διαδρομή που επιλέξαμε πάρα πολύ όμορφη περνούσε μέσα από πάρα πολλά χωριά και είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε μια ιδέα από τη ζωή των ντόπιων και να πιούμε κι ένα καφεδάκι μαζί τους..
Η ζωή εδώ κυλάει απλά και όμορφα όπως στη Ελληνική επαρχία είκοσι χρόνια πριν.
Μετά από κάποιες ώρες δρόμο φτάσαμε και στο μοναστήρι που μόνο μοναστήρι δεν θυμίζει...
Ξοδέψαμε αρκετή ώρα θαυμάζοντας αυτό το έργο τέχνης... Συνεχίσαμε όμως το δρόμο μας για να φτάσουμε και στο ναό του κομουνισμού όπου όλοι οι ηγέτες του είχαν περάσει από εκεί, το μνημείο της
Buzludzha
Μοναδική αρχιτεκτονική, μοναδική ομορφιά,επιβλητικότητα και πάνω απ όλα δέος..
Το επιβλητικό και τεράστιο άγαλμα του ηγέτη σου υπενθυμίζει που πρέπει να στρίψεις για να ανέβεις στο μνημείο..
Απολαύσαμε το μεγαλόπρεπο μνημείο για αρκετή ώρα και ξεκινήσαμε για τον τελικό προορισμό μας. Είχα ενημερώσει ότι θα φτάναμε κάποια στιγμή και έτσι μας περίμεναν φίλοι και γνωστοί που είχα καιρό να ανταμώσω μαζί τους..
Το τελευταίο σκέλος της διαδρομής ολοκληρώθηκε εντελώς διαδικαστικά..Καβαλήσαμε στο μνημείο και κατεβήκαμε στο motocamp..
Στήσαμε σκηνούλες γιατί ψιχάλιζε και έδειχνε πως θα ρίξει αρκετή βροχή μέσα στη νύχτα.. Οπότε στήσιμο,ντουζάκι και άραγμα για μπύρες και καλή παρέα..
Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε μια ακόμα πολύ γεμάτη ημέρα της βόλτας..
Διαδρομή 6ης ημέρας απλά δεν υπάρχει...
Μια μέρα ολόκληρη πέρασε στο χώρο του motocamp με φαΐ, μπύρα ,κηπουρική και καφέδες.. Αυτό ήταν ..μια μέρα αφιερωμένη σε ξεκούραση και φίλους. Άλλωστε σε ολόκληρη τη γύρο περιοχή έχω βολτάρει αρκετές φορές σε προηγούμενες επισκέψεις μου..
Η βροχή μας επισκέφτηκε και σήμερα το απόγευμα αλλά ποιος νοιάζεται όλα ήταν στημένα ,έτοιμα και εμείς σε υπόστεγο να περνάμε αρκετά καλά.. Ήρθε και ένα κλαμπ κατόχων Virago Βουλγάρικο και γινόταν χαμός..ακουγόταν ροκιές από παντού όλη μέρα κι όλη νύχτα ακόμα και στο μέρος που αράζαμε εμείς. Κάποια στιγμή το απόγευμα έφτασαν και δυο ταξιδιώτες ένας Βέλγος που επέστρεφε από Ιράν με τη μοτοσυκλέτα του και ένας Τεξανός που ήρθε να παραλάβει τη μοτοσυκλέτα του και να ξεκινήσει για Αφγανιστάν.. Οι συζητήσεις όπως καταλαβαίνετε δεν είχαν τελειωμό και το ενδιαφέρον στο κόκκινο..
Διαδρομή 7ης ημέρας 1000 χλμ περίπου
Πολλές οι κουβέντες το προηγούμενο βράδυ αλλά κατάφερα να κοιμηθώ νωρίς και να ξυπνήσω κατά τις 5 το πρωί για να ολοκληρώσω αυτή τη βόλτα.
Ξύπνημα λοιπόν στις 5 και χρειάστηκα άλλη μια ώρα περίπου να μαζέψω και να φορτώσω όλα τα πράγματά μου για να ξεκινήσω.. Ευχάριστο πολύ που ξύπνησαν όλοι για μια τελευταία αποχαιρετιστήρια αγκαλιά πριν φύγω.
Έπειτα από τις αγκαλιές και τα φιλιά ξεκίνησα από εθνική οδό για Σόφια και στη συνέχεια από εθνική οδό μέχρι τον Πειραιά.. Κατά τη διάρκεια των περισσότερων από χιλίων χιλιομέτρων της επιστροφής ξεναπέρναγαν από το μυαλό μου οι αμέτρητες όμορφες στιγμές και περιπέτειες που ζήσαμε με το Γιάννη σε αυτή τη βόλτα και γελούσα μέσα από το κράνος για ώρα....
Τα πολλά χιλιόμετρα από εθνική οδό με το 640 και ταχύτητα ταξιδιού τα 100-110 δν βγαίνουν εύκολα αλλά αντέξαμε και οι δυο και σε λιγότερο από 13 ώρες ήμασταν στη βάση μας.
Βέβαια στη διάρκεια της μοναχικής επιστροφής δεν σταμάτησα να σκέφτομαι σχετικά με την επόμενή μου εξόρμηση για την οποία όμως θα σας γράψω καποια άλλη φορά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου