Translate

Κυριακή 8 Απριλίου 2018

ALBANIAN CURSED MOUNTAINS & HORIZONS UNLIMITED 2017 MONTENEGRO MEETING


Να'μαι πάλι εδώ να γράφω για άλλη μια πολύ όμορφη βόλτα.

Όλα ξεκίνησαν από κουβέντες που κάναμε τους πρώτους μήνες του '17 με τον Κώστα για σιδηρές πύλες Δούναβη και το τριεθνές μεταξύ Βουλγαρίας ,Ρουμανίας και Σερβίας.
Ο καιρός πέρασε ,έφτασε καλοκαίρι και οι συζητήσεις επικεντρώνονταν σε μια φθηνή ολιγοήμερη  και σχετικά κοντινή βόλτα στα Βαλκάνια.
Όταν έφτασε ο καιρός των καλοκαιρινών αδειών αποφασίσαμε η βόλτα να γίνει προς καταραμένα βουνά Αλβανίας και Μαυροβούνιο. Μια εξαήμερη βόλτα κοντινή και φθηνή. Έτσι βρήκαμε και αφορμή την συνάντηση του παγκοσμίου μοτοσυκλετιστηκού φόρουμ και ο προορισμός κλείδωσε για τα καλά.
Το πρόγραμμα έλεγε μια μέρα από Αθήνα για Ζαγόρια και την επομένη πέρασμα σε Αλβανία και διανυκτέρευση Οχρίδα από την πλευρά των Σκοπίων. Τρίτη μέρα Valbona Valley και τέταρτη μέρα Kolasin Μαυροβούνιο. Στη συνέχεια μια μέρα αφιερωμένη στη γύρω περιοχή και στη συνέχεια επιστροφή από το συντομότερο δρόμο για Αθήνα. Οπότε Αθήνα θα επέστρεφαν τα παιδιά το μεσημέρι της έβδομης ημέρας. Ξέχασα να αναφέρω ότι στην παρέα ήρθε και ο Πάνος με το Λευτέρη.
Εγώ μετά την αναχώρηση της παρέας είχα προγραμματήσει να μείνω μια ή δυο ημέρες ακόμα στη συνάντηση και μετά να περάσω ένα τετραήμερο στο Βελιγράδι.

Αυτό ήταν το γενικότερο πλάνο της βόλτας και ο Κώστας έβαλε χάρτες κάτω και ξεκίνησε να ψάχνει τις ομορφότερες διαδρομές που θα μας οδηγούσαν στον προορισμό μας. Στη συνέχεια βέβαια θα δούμε ότι όλα άλλαξαν και το πλάνο πήγε περίπατο όπως πάντα..χχαχαχαχαχαχα Οι διαδρομές του Κώστα όμως οφείλω να πω πως ήταν πολύ όμορφες για όσο τις ακολουθήσαμε.





Χάρτης διαδρομής 1ης ημέρας  Χιλιόμετρα 295 περίπου 4 ώρες οδήγησης

Έτσι λοιπόν στις 18 Αυγούστου ξεκινάω από Πάτρα για Αρίστη όπου είχα δώσει ραντεβού με μια φίλη που ήταν ήδη στα Ζαγόρια για να πιούμε καφέ και να στήσουμε κάπου όμορφα το βράδυ και να περιμένουμε και την υπόλοιπη παρέα που θα έφτανε το ίδιο βράδυ ή το μεσημέρι της επόμενης μέρας. Ακολουθώ την Ιόνια οδό όπου πολύ σύντομα και εύκολα σε φτάνει μέχρι τα Ιωάννινα.







 Από εκεί μπαίνεις στον περιφερειακό και ακολουθείς πινακίδες προς Ζαγόρι.
Φτάνοντας Αρίστη το πρόγραμμα έλεγε χαλάρωση με καφεδάκι. Όπως κάθομαι όμως και χαζεύω τη μοτοσυκλέτα αντιλαμβάνομαι ότι τα εργαλεία που πάντα παίρνω μαζί μου λείπουν από το πλαστικό κουτάκι της μοτοσυκλέτας.... Είχα ξεχάσει φεύγοντας να τσεκάρω αν είναι ασφαλισμένα...
Το πρώτο κακό σημάδι της βόλτας ήταν γεγονός..






Δεν το έβαλα κάτω και λίγο πριν νυχτώσει  βρεθήκαμε στην πανέμορφη μονότοξη γέφυρα Κλειδωνιάς. Μετά από καποια μέτρα βοτσαλόδρομου στήσαμε τις σκηνές μας δίπλα στον Βοίδομάτη περιμένοντας τηλέφωνο από τους υπόλοιπους (που θα ξεκινούσαν απόγευμα από Αθήνα) να μας πουν που βρίσκονται. Στο τηλέφωνο μας ενημέρωσαν ότι θα ξεκινούσαν την επόμενη μέρα 19 Αυγούστου ξημερώματα για να προλάβουμε μέχρι το βράδυ να μπούμε Σκόπια...


Έξοδα ημέρας

Βενζίνη  15 ευρώ
Καφέδες - Ποτά 16 ευρώ
Διόδια    4,10 ευρώ
Διανυκτέρευση στη φύση






Χάρτης διαδρομής 2ης ημέρας  Χιλιόμετρα 110  περίπου 4 ώρες οδήγησης

Το πρωί όταν ξυπνάς με το πρώτο φως του ήλιου, τους ήχους του ποταμού αλλά και το κελάηδισμα των πουλιών σε ένα μαγευτικό τοπίο είναι απλά μια απίστευτη εμπειρία. Θα την ήθελα κάθε μέρα.






Ελληνικό καφεδάκι λοιπόν στα κάρβουνα και κους κους με την Ειρήνη που τελικά δεν έστησε και κοιμήθηκε στην αιώρα της για το πως πέρασε το βράδυ. Το ερώτημα ήταν αν δέχθηκε επισκέψεις από σκίουρους που μας πέταγαν όλο το βράδυ αυτά τα στρογγυλά μπαλάκια που έχουν επάνω τα πλατάνια.. Μάλλον δεν τους άρεσε που βρεθήκαμε στον χώρο τους.. Τελικά μια χαρά κοιμήθηκε κι αυτή ,όπως κι εγώ.
Κάποια στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο και ήταν τα ο Πανος "άσχημα τα νέα παιδιά, ο Κώστας είχε ατύχημα", παγώσαμε και περιμέναμε με αγωνία να μας πει λεπτομέρειες. Τα παιδιά ξεκίνησαν κατά τις πέντε το πρωί και μια ώρα μετά ένα αυτοκίνητο παραβίασε stop κάπου στην Αμφίκλεια και χτύπησε τον Κώστα. Ο Κώστας ευτυχώς δεν είχε χτυπήσει σοβαρά όπως και η μηχανή του και αποφάσισε να μην χαλάσει την βόλτα για την οποία έκανε όνειρα όλο το χειμώνα και να συνεχίσει....
Η δύναμη της θέλησης μέσα σε κάθε άνθρωπο είναι μια τεράστια δύναμη και έτσι αφού τον μαντάρανε στο νοσοκομείο της Λαμίας αν θυμάμαι καλά συνέχισαν τα παιδιά τη διαδρομή τους.

Αφού ξέραμε πια ότι ο Κώστας ήταν σε θέση να συνεχίσει τη βόλτα ρίξαμε κι εμείς μια βουτιά στον παγωμένο Βοιδομάτη.. Τόσο παγωμένος που μου θύμισε τον Αχέροντα. Μετά τη βουτιά το πλάνο έλεγε κοντινή βόλτα και αναζήτηση για ένα σημείο κοντά στον κεντρικό δρόμο, που θα μας οδηγούσε την επόμενη μέρα στα σύνορα με την Αλβανία, για διανυκτέρευση. Αφού περιπλανηθήκαμε σε πολύ όμορφα μέρη καταλήξαμε στο χωρίο Ασπράγγελοι όπου σε ένα εστιατόριο που βρίσκετε επάνω στο δρόμο μας επέτρεψε ο ιδιοκτήτης να στήσουμε σκηνές για διανυκτέρευση. Εκεί περιμέναμε και την υπόλοιπη παρέα που ήρθε κατά τις έντεκα το βράδυ πολύ ταλαιπωρημένοι.. αλλά μέσα στο χαμόγελο...  Και μετά από ένα καλό τσιμπούσι και πολλές πολλές περιγραφές της μοναδικής μέρας που έζησαν, στήσαμε και πέσαμε για ύπνο..





Έξοδα ημέρας

Βενζίνη 15 ευρώ
Καφέδες - Ποτά 20 ευρώ






Χάρτης διαδρομής 3ης ημέρας  Χιλιόμετρα 220 + υπόλοιπος χάρτης ημέρας .. 20 χιλιόμετρα



Απο Ασπραγγελους ξεκινήσαμε 11.30 πμ και φτάσαμε Peshtani στις 7.30 μμ

Ώρες ταξιδιού περίπου 5

Το πρωί αργήσαμε όλοι να ξυπνήσουμε από την υπερβολική κούραση της προηγούμενης αλλά και το ξενύχτι με τις μπύρες..








 Το άγχος όλων όμως το πρωί με το που ανοίξαμε τα μάτια μας ήταν σχετικό με την κατάσταση που θα βρίσκετε το χέρι του Κώστα, αν είχε πρηστεί η όχι... Αφού λοιπόν μας βεβαίωσε ο Κώστας ότι νοιώθει καλά και μπορεί να ξεκινήσει τη βόλτα αρχίσαμε να μαζεύουμε σκηνές και πράγματα..

11:40 Ξεκινούσαμε τη βόλτα με μια ημέρα καθυστέρηση και δυο αναποδιές ,ελπίζαμε ότι όλα θα πηγαίναν καλύτερα από εδώ και στο εξής..
Δυνατά λοιπόν για να φτάσουμε στα σύνορα της Μέρτζιανης από όπου θα μπαίναμε στη γείτονα χώρα. Η διαδρομή μέχρι εκεί πολύ όμορφη και χωρίς κίνηση,την ευχαριστηθήκαμε και σύντομα φτάσαμε στο συνοριακό φυλάκιο.










Όπως καταλάβατε ο συνοριακός σταθμός αυτός δεν είναι σαν πολλούς άλλους. Άνετα βγάζεις φωτογραφία, τραβάς και ταινία αν θες χαχαχαχα.. Εδώ τα αγόρια περιμένουν να έρθει ο υπάλληλος να τσεκάρει τα διαβατήρια μας ενώ εγω τραβάω φωτογραφίες..
Σημαντική στιγμή για τον Πανο μιας και ήταν η πρώτη διάσχιση συνόρων της ζωής του και ήταν ιδιαίτερα χαρούμενος γι αυτό.. Να σας εξομολογηθώ όμως ότι ήταν η πρωτη φορά και για εμένα που έβλεπα έναν υπάλληλο να εξυπηρετεί και να τσεκάρει ο ίδιος τα διαβατήρια και αυτών που μπαίνουν στη χώρα, αλλά και αυτών που βγαίνουν από αυτή καλό??????

Κάποια στιγμή ο απαραίτητος έλεγχος ολοκληρώθηκε και ξεκινήσαμε το δρόμο μας (SH65) για Leskovik..
Ο δρόμος μετά τα σύνορα ήταν φρεσκοστρωμένος με άσφαλτο και εντελώς έρημος από κίνηση χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον έτσι φτάσαμε σύντομα στο Leskovik. Ένα χωριό στη μέση του πουθενά με ένα ιδιαίτερο πρατήριο όπου οι αντλίες καυσίμου ήταν στεγασμένες ενώ το προσωπικό ήταν εκτεθειμένο στα καιρικά φαινόμενα







Από το χωριό αυτό και μετά ο δρόμος που άλλαξε όνομα και εγινε SH75 ήταν κακώς αλλά θα μας οδηγούσε στην Κορυτσά και έπειτα στο Εθνικό Δρυμό των Πρεσπών .












Στάση στο Barmash για ξεκούραση και μεζέ ..










Μετά τον μεζέ και την ξεκούραση πήραμε δυνάμεις και ξεκινήσαμε για τα σύνορα Αλβανίας Σκοπίων που βρίσκονται στον Εθνικό Δρυμό Πρεσπών . Οδηγούμε πάντα επάνω στον SH75 ο οποίος έχει σχετικά καλή χάραξη και ελάχιστα ενδιαφέροντα πράγματα να δεις έως ότου φτάσεις κοντά στην Πρέσπα.

Πριν φτάσεις εκεί όμως συναντάς την Κοριτσά...  Δεν μείναμε να επισκεφτούμε την πόλη, μόνο καποια κλικ πάνω στο δρόμο και φύγαμε... πιστεύω δεν άξιζε και κάτι παραπάνω , οι εικόνες μιλάνε μόνες τους.. Ίσως για ένα καφέ στο κέντρο καποια άλλη φορά.











Ξαφνικά όμως το σκηνικό αλλάζει , είσαι κοντά στη λίμνη που ενώνει τρία κράτη και το σκηνικό ξεκινά να ομορφαίνει





Όλα τώρα είναι πιο όμορφα με όμορφη θέα, καλύτερη άσφαλτο και έξω από τη μουνταμάρα της κεντρικής Αλβανίας που προσωπικά με ψυχοπλακώνει... Έφτασε η ώρα να αγναντέψουμε τη λίμνη μας, τη Μεγάλη Πρέσπα...



Το νησάκι της φωτογραφίας είναι αυτό που βλέπουμε απέναντι από τους Ψαράδες και ανήκει στα Σκόπια. Σε αυτή τη φωτογραφία εννοείται το βλέπουμε από την πλευρά της Αλβανίας και έχουμε δεξιά μας τους Ψαράδες και αριστερά μας τα Σκόπια... Συνεχίζοντας τον δρόμο λοιπόν μετά από το παρατηρητήριο όπου κάναμε και ένα σύντομα διάλειμμα.










 Κατεβαίνουνε στο ύψος της λίμνης και συναντάμε τα δεύτερα κατά σειρά σύνορα για σήμερα. Αυτά των Σκοπίων που τα περνάμε χωρίς κάποιον ιδιαίτερο έλεγχο και ξεκινάμε να ανεβαίνουμε πάλι προς την λίμνη της Οχρίδας μέσα από το Εθνικό Πάρκο Γκαλιτσίτσα.








Η διαδρομή της ανάβασης όπως και της κατάβασης μέσα στο πάρκο είναι πάρα πολύ όμορφες αλλά ο δρόμος στενός και πολύ επικίνδυνος... Αποζημίωση για την επικινδυνότητα του δρόμου ίσως αποτελεί η καταπληκτική θέα της λίμνης Οχρίδας όταν φτάσεις στην κορυφή της διαδρομής..









Στον πάτο της διαδρομής έχεις βρεθεί πια στα παράλια της λίμνης. Για εμάς η ώρα έχει φτάσει επτά το απόγευμα οπότε και πρέπει κάπου να βρούμε να κοιμηθούμε γιατί η κούραση είναι μεγάλη και δεν αξίζει να οδηγήσουμε άλλο. Έτσι λοιπόν στην πρωτη παραθαλάσσια πόλη Peshtani αράζουμε στην παραλία και ψάχνουμε για κατάλυμα .





Το να βρεις κάπου να κοιμηθείς ακόμα και full season αποδείχτηκε εύκολη υπόθεση στα παράλια της λίμνης. Έτσι μετά από μια βόλτα στα μαγαζιά μας έστειλαν στο Galeo. Ένα πολύ καλό εστιατόριο που από πίσω έχει ένα διώροφο κτήριο που νοικιάζει δωμάτια με κοινόχρηστο μπάνιο και κουζίνα σε σχετικά χαμηλό για την εποχή κόστος.
Επίσης έχει πάρκινγκ για αυτοκίνητα και μηχανές δίπλα στο κτίριο ώστε να είναι προστατευμένα από το δρόμο και να μην έχεις πολύ κουβάλημα για το δωμάτιο.





Αφού ξεφορτώσαμε τα πράγματα στα δωμάτια κατεβήκαμε για κολύμπι και χαλάρωση στη λίμνη. Πολύ όμορφο το σκηνικό με ένα ακόμα πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα και μετά επιστροφή στα δωμάτια για κρασάκι , τσιπουράκι και μεζέδες ώστε να κάνουμε απολογισμό της ημέρας και να κοιμηθούμε νωρίς.






Παρόλο που θέλαμε να κοιμηθούμε νωρίς, δεν τα καταφέραμε γιατί μας κάλεσε ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου - ξενοδοχείου για ένα τελευταίο τσίπουρο στο εστιατόριο. Αυτή η πρόσκληση έσκασε από το πουθενά και μας χαροποίησε ιδιαίτερα μιας και συνομιλήσαμε με ανθρώπους αρκετά κοντά σε εμάς σε αρκετά πράγματα διαπιστώνοντας πως λίγο πολύ όλοι αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα, τουλάχιστον στα Βαλκάνια. Η συνάντηση με τα γέλια, τα πειράγματα και τα οινοπνεύματα άργησε να μας στείλει για ύπνο αλλά ας μην ξεχνάμε ότι είχαν ξεκινήσει για τα καλά οι διακοπές μας...



Νοιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω για ακόμα μια φορά τον Giorgio για την υπέροχη φιλοξενία του. Σίγουρα θα τον επισκεφτώ ξανά και ξανά .


Έξοδα ημέρας :

Βενζίνη  32 ευρώ

Δωμάτιο 12,5 ευρώ/άτομο

Διάφορα 5 ευρώ 



















Απο Peshtani ξεκινησαμε 9.00 πμ και φτασαμε Valbona στις 7.00 μμ

Ώρες οδήγησης περίπου 7 


21 Αυγούστου ξύπνημα κατά τις 8 παρά και ετοιμασίες αναχώρησης από Σκόπια για να μπούμε βόρεια Αλβανία και να οδηγήσουμε στα καταραμένα βουνά, όπου ήταν και ένας από τους στόχους της βόλτας.. 

Κατά τις 9 ξεκινάμε παρέα με ένα ψιλόβροχο που θα μας ακολουθούσε μέχρι την πολύ όμορφη πόλη της Δίβρης (Debar)
Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.. Βγαίνουμε στο δρόμο,ήταν όλα βρεγμένα και έριχνε λίγο αλλά το σπρέι τον αυτοκινήτων κλασσικά μας ενοχλούσε και μας λέρωνε. Ο δρόμος αρκετά καλός σε όλη την παραλία έως την πόλη της Οχρίδας.








 Από εκεί και μετά δεν ήταν τόσο καλός μέχρι την Στρούγκα. Από Στρούγκα και μετά όμως οι εικόνες γύρο από το δρόμο όλο και ομόρφαιναν δίνοντας απίστευτα κάδρα στα μάτια του ταξιδιώτη . Η διαδρομή ακολουθεί το ποτάμι Black Drin έως και τη Δίβρη και είναι ένα πανέμορφο ατελείωτο πάσο και στενή αλλά καλής ποιότητας άσφαλτο γεμάτη στροφές... Όποιος την κάνει πρωί με λίγη κίνηση όπως εμείς πιστεύω θα την ευχαριστηθεί με την ψυχή του..







Η πόλη της Δίβρυς χτισμένη αμφιθεατρικά πάνω από το πλάτωμα του ποταμού φαίνεται στο βάθος της φωτογραφίας...






Κάπως έτσι φτάσαμε στη Δίβρη όπου και ήπιαμε το πρώτο καφεδάκι της ημέρας σε μια καφετέρια στο κέντρο.. Μην φανταστείτε τίποτα πολυτέλειες, ένα απλό καφέ αξιοπρεπέστατο αλλά τίποτα παραπάνω. Το κέντρο της πόλης κλασσικά λες και βγήκε από τη δεκαετία των '90 και όχι ιδιαίτερα καθαρό αλλά είχε αρκετά μαγαζιά όπου έβρισκες όλα τα απαραίτητα.
Παραθέτω και κάποιες φώτο από την καφετέρια και το κέντρο για να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα







Μια νορμάλ εμφάνιση αυτοκινήτου..

Για να είσαι ηλεκτρολόγος στη Διβρη πρέπει να έχεις για πλάκα τον κύβο του ρουμπικ






Οι δρόμοι εκτός κέντρου είναι ελάχιστα καλύτεροι από χωματόδρομους, θα το διαπιστώσετε και στο βίντεο


Και στην έξοδο της Δίβρης επάνω στο δρόμο για τα σύνορα προς Αλβανία υπάρχει η χωματερή της πόλης όπου ο καθένας πετάει απροκάλυπτα ότι θέλει.. Περιττό να μιλήσω για την ατμοσφαίρα και τα αρώματα που ανάβλυζε η περιοχή.



Χωματερή τέλος και μετά από λίγα χιλιόμετρα φτάνουμε σύνορα με Αλβανία. Ο τυπικός έλεγχος και πάλι και ξεκινάμε να ανηφορίζουμε για το κεφαλοχώρι της βορειοανατολικής Αλβανίας, την Επισκοπή.
Η διαδρομή από τα σύνορα μέχρι και την Επισκοπή δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά είναι από τις πιο επικίνδυνες που έχω οδηγήσει ακόμα και στην Αλβανία.




Αντιπροσωπευτική φώτο της διαδρομής



Έζησες λοιπόν για να φτάσεις έως την Επισκοπή και να οι εικόνες που αντικρίζεις από αυτή την μεγάλη πόλη









Βγαίνοντας από την Επισκοπή έχεις φτάσει σε ένα πολύ όμορφο τοπίο και ένα τεράστιο πάσο που θα έχει κορύφωση την Valbona Valley. Μια φανταστική διαδρομή σε πλαγιές βουνών με καλή άσφαλτο και ακόμα καλύτερη χάραξη θα σε αποζημιώσει που κινδυνεψες να φτάσεις μέχρι εκεί















Και το πάσο δεν τελειώνει με τίποτα.. Ώσπου φτάνεις στο Kukes.


Τυπικό καφέ πάνω στο δρόμο 




 Kukes, τίποτα το αξιόλογο, απλά μια πόλη με παροχές




 Βγαίνοντας από την πόλη ο δρόμος για Has  SH23 είναι αρκετά καλός




Τα στομάχια μας βέβαια άρχισαν να διαμαρτήρονται και η κούραση μεγάλη μιας και οι ώρες πάνω στη μοτοσυκλέτα ήταν πολλές αλλά και οι κίνδυνοι που αντιμετοπίσαμε από τους Αλβανούς οδηγούς δεν ήταν λίγοι. Οι άνθρωποι οδηγούν όπως θέλουν σαν να είναι μόνοι τους επάνω στο δρόμο.






 Έτσι στο Has κάναμε στάση για να αγοράσουμε τρόφιμα μιας και δεν ξέρουμε αν θα βρούμε καποια άλλη μεγάλη πόλη στη συνέχεια της διαδρομής. Από το μυαλό μας πέρασε να επισκεφτούμε και ένα κάμπινγκ που υπήρχε στην περιοχή αλλά από ότι μάθαμε , ο δρόμος για το κάμπινγκ δεν ήταν και ότι καλύτερο για τις βαριές αφρικάνες των παιδιών αλλά και το κάμπινγκ δεν είχε καθόλου παροχές.








Υπό αυτές τις συνθήκες στήνω και πάνω στο δρόμο σκεφτήκαμε και συνεχίσαμε για Valbona και μετά από λίγα χιλιόμετρα φτάσαμε στην πολυπόθητη πινακίδα που μας κατευθύνει στα καταραμένα βουνά..





 Ο δρόμος συνεχίζει φιδίσιος αλλά τον ορίζοντα τώρα πια τον γεμίζουν τα καταραμένα βουνά



Ξεχάσαμε την κούραση με αυτή τη θέα και ούτε λόγος για στάση βουρ να ανέβουμε στο βουνό όσο είναι ακόμη μέρα. Τελευταία εναλλακτική πριν ανέβεις στο βουνό, να την κάνεις δεξιά για καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα που είναι το Κόσοβο.


Δεν πέσαμε στην παγίδα των Αλβανών και συνεχίσαμε.. Τελευταία στάση για ξεμούδιασμα πριν το βουνό στην πόλη BAJRAM CURRI

Όμορφη πόλη όταν βαδίζεις στους δυο μεγάλους κεντρικούς δρόμους.. Όταν βαδίζεις στους υπόλοιπους επανέρχεσαι  στην Αλβανική πραγματικότητα









 Κάποια χιλιόμετρα μετά ο δρόμος ακολουθεί το ποτάμι και καταλαβαίνουμε ότι ο προορισμός βρίσκεται αρκετά κοντά.. Μια χαρά γιατί είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει




 Επιτέλους βλέπαμε τα πρώτα τουριστικά καταλύματα







Δεν αργήσαμε ούτε δυσκολευτήκαμε να βρούμε έναν ξενώνα - εστιατόριο - κάμπινγκ για να διανυκτερεύσουμε και έτσι στήσαμε γρήγορα, ετοιμάσαμε τα πάντα και κάναμε ένα μικρο τσιμπούσι στο κιόσκι με τα πράγματα που ειχαμε προμηθευτεί στο δρόμο.



Με αυτό τον τρόπο μια πολύ όμορφη μέρα γεμάτη νέες εμπειρίες ολοκληρώθηκε .....

Έξοδα ημέρας


Βενζίνη 15 ευρώ

Φαι - ποτά 8 ευρώ

Κάμπινγκ  2 ευρώ/σκηνή



Χάρτης διαδρομής 5ης ημέρας (α)  40 χιλιόμετρα περίπου 40 λεπτά

Χάρτης διαδρομής 5ης ημέρας (β)  200 χιλιόμετρα  περίπου 4 ώρες  + 4 ώρες το καραβάκι

Το πρωινό ξύπνημα μέσα στη φύση και δίπλα στο ποτάμι ήταν μοναδικά όμορφο και αρκετά δροσερό..  Βέβαια και τη νύχτα χρειάστηκε να ντυθώ αρκετά ζεστά ώστε να μην κρυώνω κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Η αποζημίωση όμως μεγάλη μιας και ξυπνούσες μέσα σε ένα παραμυθένιο σκηνικό...






 Εννοείται πως αφού ξυπνήσαμε και η μέρα δεν είχε πολλά χιλιόμετρα όπως η χθεσινά, απολαύσαμε τον καφέ μας στον ήλιο που κανε την εμφάνισή του κατά τις 9 το πρωί..
Τραβήξαμε φωτογραφίες του camp και συννομιλήσαμε με τους ιδιοκτήτες.. Οι ιδιοκτήτες λοιπών της ταβέρνας του camp και του ξενώνα όπου διανυκτερεύσαμε ,είχαν στην κατοχή τους και το ferry που σε πήγαινε πλωτά μέχρι την λίμνη Komani . Η διαδρομή  με το καραβάκι ταν πανέμορφη από φωτογραφίες που είδαμε και έτσι αποφασίσαμε να την κάνουμε παρόλο που θα μας έτρωγε 4 ώρες και θα ειχαμε να κάνουμε μετά γύρο στα 200 χιλιόμετρα με σύνορα μέσα..



Απολαύσαμε λοιπόν τον καφέ και το πρωινό μας και κατά τις 11 π.μ ξεκινήσαμε για την προβλήτα αφού πρώτα κάναμε μια βόλτα με τις μοτοσυκλέτες στη γύρο περιοχή που ήταν πανέμορφη και γεμάτη τουρίστες από κάθε γωνιά του κόσμου.




Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε στην προβλήτα για να πάρουμε το καραβάκι αλλά εκεί μας περίμενε μια έκπληξη.. Δεν ήταν η προβλήτα που έφευγε το καραβάκι με το οποίο ειχαμε κλείσει εισιτήρια ,οπότε με συνοπτικές διαδικασίες φύγαμε σφαίρα για τη σωστή προβλήτα και το σωστό καραβάκι..

Κάπως έτσι ξεκίνησε η σημερινή μας βόλτα









 Αφήνοντας πίσω μας τα καταραμένα βουνά ....







Μετά από τρισημιση ώρες στην προβλήτα της λίμνης Komani όπου ξεκινήσαμε το οδικό κομμάτι της βόλτας μας.

Η διαδρομή που ακολούθησε για καποια χιλιόμετρα ήταν χωμάτινη άλλα με υπέροχη θέα της γύρω περιοχής.








Εκτός από χώματα , αγελάδες, λακκούβες και οδηγούς με τάσεις αυτοκτονίας μέχρι και νύφες συναντήσαμε πάνω στο δρόμο..

Σε αυτές τις συνθήκες πρέπει να αναφέρω ότι αγάπησα για άλλη μια φορά το μικρο ,πιστό μου γαϊδουράκι που με έφτασε εκεί και με βοήθησε να παίξω με τα χώματα και τις λακκούβες κουβαλώντας όλα μου τα πράγματα και εμένα..





Μετα από δυο ώρες περίπου φτάσαμε στη πόλη της Σκοδρας .. Οπου διασχησαμε με συνοπτικες διαδικασιες.







Το Theth είναι η δυτική πλευρά της Valbona και θα προσπαθήσω να το επισκεφτώ το 2018. Είναι ανάλογης ομορφιάς και ίσως λίγο καλύτερης τουριστικής ανάπτυξης.


Ο ήλιος ήταν στη δύση του αλλά οι αγελάδες όπως κι εμείς ακόμα πάνω στο δρόμο


Ώσπου φτάσαμε στα σύνορα με το Μαυροβούνιο και μας έφαγε καμιά ώρα να τα διασχίσουμε χωρίς κάποιον ιδιαίτερο έλεγχο


Συνέχεια είχε η πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου όπου δεν είχαμε καθόλου χρόνο να την απολαύσουμε και σε λίγο χρόνο τη διασχίσαμε και πήραμε το δρόμο προς τα βορειοανατολικά της χώρας για να ανεβούμε στο Kolasin.








Η διαδρομή πανέμορφη αλλά μας πρόλαβε το σκοτάδι αυτή τη χρονιά οπότε και οι φωτογραφίες που τραβήξαμε ανεβαίνοντας ήταν λίγες .





Στην από κάτω φωτογραφία φαίνεται μια πυρκαγιά που ξέσπασε εκείνη τη μέρα σε κάποιο από τα βουνά της περιοχής..
Μετά από κάποιες μέρες οι εφημερίδες έγραψαν πως την φωτιά την ξεκίνησε ένας Γάλλος ορειβάτης που χάθηκε κάπου και άναψε φωτιά για να τον εντοπίσουν τα σωστικά συνεργεία..


Περάσαμε λοιπόν και τα φλεγόμενα βουνά και κατά τις 9+ το βράδυ φτάσαμε στην πόλη του Kolasin όπου σταματήσαμε για προμήθειες και για καλή μας τύχη προλάβαμε τα μαγαζιά στο κλείσιμο έτσι προμηθευτίκαμε όλα τα απαραίτητα για τη διαμονή μας στο βουνό.





Αφού φορτώσαμε και τις προμήθειες στα μουλάρια μας ξεκινήσαμε για τα τελευταία 25 δύσκολα χιλιόμετρα της διαδρομής. Δεκαπέντε από αυτά θα ήταν μέχρι το χιονοδρομικό κέντρο της περιοχής και τα υπόλοιπα χωματόδρομος κακής ποιότητας που θα μας έφτανε στο camp της Eko Katun. Δεν με τρόμαζε όμως η νύχτα μιας και είχα ξανακάνει τη διαδρομή και πριν από ένα χρόνο.

Αυτή τη φορά όμως όπως διαπιστώσαμε για κακή μας τύχη είχαν ξεκινήσει έργα διαπλάτυνσης στο δρόμο μετά το χιονοδρομικό και έτσι είχαν αλλάξει παρά πολλά και καταλήξαμε να πηγαίνουμε ψάχνοντας.. Ευτυχώς όμως η πυξίδα στο κεφάλι μου δούλεψε και δεν χρειάστηκε περισσότερο από ταλαιπωρία μιας ώρας ώστε να φτάσουμε στον προορισμό μας μέσα στη νύχτα και στο κρύο.




Η άφιξή μας ήρθε σαν λύτρωση σε όλους μετά από μια μέρα γεμάτη ταλαιπωρία αλλά και πανέμορφες εικόνες.. Και στη θέα από το σπιτάκι μας, αλλά και των εγκαταστάσεων ηρεμήσαμε όλοι και αρχίσαμε να χαλαρώνουμε και να συζητάμε για τη μέρα που περάσει και για όλα αυτά που αφήσαμε πίσω μας..

Ευτυχώς είχα ενημερώσει από την προηγούμενη μέρα για την άφιξη μας και έτσι φρόντισαν να μας περιμένουν οι υπεύθυνοι του camp μέχρι την ώρα που φτάσαμε και να μας ετοιμάσουν και κάτι να φάμε οπότε τι καλύτερο από μια καυτή σούπα και αρνί.







 Εννοείται πως μέχρι να φάμε και να καταλήξουμε στο σπιτάκι μας είχε περάσει η μια το βράδυ οπότε ανάψαμε τη σόμπα και το γλεντήσαμε λίγο ακόμα πίνοντας ουίσκι Μαυροβουνίου



 Λίγο αργότερα πέσαμε όλοι ξεροί για ύπνο



Έξοδα ημέρας

Βενζίνη 29 ευρώ

Καραβάκι 21 ευρώ

Γεύμα 15 ευρώ

Ψώνια 10 ευρώ

Διάφορα 7 ευρώ

Διαμονή 10 ευρώ



Χάρτης διαδρομής 6ης ημέρας     Περίπου 60 χιλιόμετρα & περίπου 3 ώρες οδήγηση



Εννοείται πως το πρωί ξυπνήσαμε χωρίς βιασύνες ,χαλαρά και απολαύσαμε τον καφέ μας σε ένα μοναδικό σκηνικό και σε αρκετά μεγαλο υψόμετρο 1800μ περίπου.




Στην παρέα μας ήρθαν δυο Βέλγοι, ένας Γερμανός και ένα πουλάρι







Κάπου εδώ πρέπει να σας πω ότι κάθε συνάντηση του παγκόσμιου φόρουμ Horizons Unlimited προσελκύει ταξιδευτές από όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Την περασμένη χρονιά είχα συναντηθεί ακόμα και με Αμερικανούς.. Αυτή τη χρονιά ο πιο μακρινός που ήρθε ήταν ένας Ινδός που ήρθε με τη μοτοσυκλέτα του από το Ν. Δελχί . Μέσα λοιπόν από αυτό το συνονθύλευμα ανθρώπων οι συζητήσεις που γινονται είναι μοναδικές και μπορείς να δεις πραγματικά όλο τον κόσμο μέσα από τα μάτια των ανθρώπων που βρίσκονται εκεί και είναι έτοιμοι να πάρουν και να δώσουν οποιαδήποτε πληροφορία τους ζητηθεί.

Αυτά τα λίγα και βασικά όμως για τη συνάντηση και θα σας περάσω στις εγκαταστάσεις του Camp..
Για να μείνει κάποιος μπορεί να στήσει σκηνή ή να μείνει σε Cotage ή να μείνει σε σπιτάκι μαζί με άλλους. Θα σας βάλω φωτογραφίες από όλα. Εκτός από τα παραπάνω υπάρχουν πλέον δυο μεγάλες εξωτερικές τραπεζαρίες στη μια εκ των οποίων μπορείς να ανάψεις και φωτιά στο κέντρο για ζέστη καθώς και μια ολοκαίνουργια μεγάλη εσωτερική τραπεζαρία.
Τέλος υπάρχουν έξι ντουζιέρες με ζεστό νερό κατά τη διάρκεια της ηλιοφάνειας για πρώτη φορά από φέτος..

Μερικές από τις εγκαταστάσεις ,φωτογραφίες από τις υπόλοιπες στη συνέχεια της ιστορίας




Να συνεχίσω λοιπόν από εκεί που ειχαμε μείνει.... Χαλαρά καφεδάκι και κουβέντα για να αποφασίσουμε τι θα κάναμε σήμερα. Σίγουρα θα ήταν κάτι χαλαρό γιατί εχθές ταλαιπωρηθήκαμε πάρα πολύ και κοιμηθήκαμε και αργά, οπότε η βόλτα σε έναν από τους ομορφότερους εθνικούς δρυμούς των Βαλκανίων ήταν μονόδρομος Biogradska Gora λοιπόν και η χαρά μου μεγάλη γιατί πέρσι δεν κατάφερα να την επισκεφτώ.

Έτσι ξεκινάμε χαλαρά τη χωμάτινη βόλτα μας μιας και θα προσεγγίζαμε τον εθνικό δρυμό από τις κορυφογραμμές του Kolasin και θα επιστρέφαμε από τον κεντρικό δρόμο στο camp όπως κάναμε εχθές.

Ο εθνικός δρυμός καταπληκτικός όπως και η διαδρομή όπου μέσα στα βουνά έβλεπες να ξεπετιούνται διάφορα camp με λίγα σπιτάκια το καθένα άπω το πουθενά ,αλλά και η ομορφιά και γαλήνη που συναντούσες δίπλα στη λίμνη ήταν μοναδική..

Θα αφήσω να μιλήσουν οι εικόνες που σίγουρα θα τα πουν καλύτερα από εμένα






















Η μηχανάρα μου στο φυσικό της περιβάλλον... Πολύ το χάρηκε που την ανέβασα εκεί ...


















Όλα τα όμορφα κάποια στιγμή τελειώνουν.. κάπως έτσι τέλειωσε και η βόλτα μας σε αυτό το πανέμορφο τοπίο και ξεκινάμε την επιστροφή μας για την πόλη του Kolasin όπου θα πίναμε καφεδάκι και θα τρώγαμε πριν ανέβουμε στο camp..
Στο κατέβασμα από το βουνό τα μπροστινά μου τακάκια άφησαν την τελευταία τους πνοή, έτσι λοιπόν μίλησα με κάποιους που θα ανέβαιναν το βράδυ στο βουνό ερχόμενοι από Ποντγκόριτσα να μου φέρουν ένα σετ ώστε να είμαι έτοιμος για την επόμενη μέρα... αχ και να ήξερα ....

Κόφες στο Kolasin λοιπόν όπου συναντήσαμε και τον φύλο Κώστα μαζί με την Ελένη που περάσαν να μας δουν και να κανουν διανυκτέρευση εκεί στην επιστροφή τους από ταξίδι στα Βαλκάνια..





Μια σύντομη βόλτα



 Μετά τον καφέ είχε φαγάκι εκεί δίπλα που κλασσικά μας θύμιζε Ελλάδα, μάλλον προς Τουρκία έφερνε βέβαια ..



 Κάπου εκεί μας βρήκαν και ο Κώστας με την Ελένη






 Φαί τέλος και έπρεπε να ανέβουμε στο σπιτάκι μας. Συνοδεύουμε Κώστα και Ελένη μέχρι τον ξενώνα τους λίγο έξω από την πόλη και εμείς συνεχίζουμε την ανάβαση και φτάνουμε στο σούρουπο.










Φτάνοντας μας υποδέχεται ο πολύ καλός φίλος Τόνγκο ο οποίος είναι και ένας από τους διοργανωτές της εκδήλωσης και όπως πάντα με το που βρεθήκαμε άρχισαν τα χαμόγελα και η πόση Γκράπας ... ενός ποτού αντίστοιχου με του δικού μας τσίπουρου..



Η συνέχεια της νύχτας ήταν δυνατή, μαζευτήκαμε στο σπιτάκι και ενώ είχε νυχτώσει βγήκα έξω να αλλάξω τακάκια στη μηχανή για να είμαι έτοιμος για την επόμενη ημέρα... Εν το μεταξύ όλες αυτές τις ημέρες της βόλτας ακουγόταν ένας έντονος μεταλλικός θόρυβος από τον κινητήρα ταυτόχρονα με αύξηση των κραδασμών.
 Αυτό τον ήχο τον είχα εντοπίσει λίγες μέρες πριν ξεκινήσω τη βόλτα αλλά ο μηχανικός με καθησύχασε οτι δεν είναι κάτι σοβαρό και καποια στιγμή να το δούμε..
Οπότε κι εγώ το έγραψα.... Τώρα όμως είχε γίνει έντονος ο θόρυβος.... ας ασχοληθούμε όμως με τα τακάκια για αρχή

Κατά τις 10 το βράδυ λοιπόν μέσα στη νύχτα και το κρύο (περίπου 7 βαθμοί) άλλαξα τα τακάκια των φρενών μου,με εργαλεία που μου δάνεισαν τα παιδιά μιας και τα δικά μου τα έχασα από την πρώτη μέρα της βόλτας.



Μετά την επιτυχή αλλαγή έπρεπε να το γιορτάσουμε κι έτσι κατευθυνθήκαμε στη μεγάλη κλειστή τραπεζαρία για να πιούμε κάτι με τους Βέλγους που είχαν στήσει σκηνές δίπλα μας και δεν τους ειχαμε αφήσει να κοιμηθούν το προηγούμενο βράδυ με τις φωνές μας


Έτσι κι έγινε, πήγαμε τραπεζαρία και αρχίσαμε να πίνουμε τσίπουρα, ουίσκια,κρασιά και ότι άλλο βρίσκαμε μπροστά μας..



Κάποια στιγμή Κώστας και Πάνος πήγαν για ύπνο για να είναι ξεκούραστοι για την επόμενη μέρα.. Αλλά εγώ με το Λευτέρη συνεχίσαμε μέχρι τελικής πτώσης και δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ωραία παρέα μπορούν να κανουν δυο Βέλγοι, δυο Γάλλοι και δυο Έλληνες.. Χαχαχαχα ακόμα γελάω με αυτά που έγιναν εκείνη τη νύχτα..


Μετά από αρκετό ποτό επιστρέψαμε κι εμείς στο σπιτάκι για ύπνο εξουθενωμένοι για τα καλά ...


Έξοδα ημέρας

Καφές - Ψώνια  10 ευρώ

Διαμονή 10 ευρώ

Τακάκια  30 ευρώ


ΧΑΡΤΗΣ 7ΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ

Η έβδομη μέρα της βόλτας μου δεν έχει χάρτη διαδρομής μιας και δεν πήγα πουθενά, ας τα πάρουμε όμως από την αρχή....
Το προηγούμενο βράδυ ανάμεσα στα ποτά σκέφτηκα να ξυπνήσω νωρίς και να ρυθμίσω βαλβίδες στη μοτοσυκλέτα μήπως φταίνε αυτές για τον μεταλλικό ήχο που ακούγετε από τον κινητήρα και όταν ξυπνήσουν οι άλλοι να είμαι έτοιμος κι εγώ να φύγουμε για βόλτα.

Ξυπνάω λοιπόν κατά τις 6 ,χτυπάω καφεδάκι βάζοντας παγωμένο νερό από τη βρύση και ξεκινάω να λύνω τη μοτοσυκλέτα...

Μετά από σαράντα λεπτά οι βαλβίδες εισαγωγής ήταν οκ και ρυθμισμένες. Μόλις ανοίγω τις εξαγωγής τι να δω??? Το ένα εκ των δυο καπελότων μαζί με τη βάση του ήταν σπασμένο και η μια βαλβίδα εξαγωγής δεν άνοιγε καν...




Αν πω κρύος ιδρώτας θα είναι λίγο γι αυτό που με έλουσε εκείνη τη στιγμή...

Έκατσα κάτω άναψα τσιγάρο και ξεκίνησα να σκέφτομαι πιθανά σενάρια επισκευής... Σε λίγο ξύπνησαν και οι υπόλοιποι και τους ενημέρωσα για την κατάσταση και μιας και δεν μπορούσαν να με βοηθήσουν σε κάτι ήπιαν τον καφέ τους και ξεκίνησαν τη βόλτα τους..

Εγώ χαλάρωσα βυθισμένος στις σκέψεις μου και ενημέρωσα τους διοργανωτές για το πρόβλημά μου. Άμεσα κινητοποιήθηκαν και ενημέρωσαν μηχανικούς και αντιπροσωπεία στην Ποντγκόριτσα για τη βλάβη και το ανταλλακτικό που χρειαζόμασταν.. Κατέβηκα κι εγώ αφού συναρμολόγησα το μηχανάκι μέχρι την πόλη για να βρω ίντερνετ και να ψάξω όπου μπορώ γι αυτό που μου χρειάζεται.

Κάπως έτσι πέρασε η μέρα χωρίς να βρω τίποτα και με μοτοσυκλέτα χαλασμένη στα 1800 μέτρα ξέροντας ότι την επόμενη μέρα το πρωί οι μοναδικοί άνθρωποι που μιλάμε την ίδια γλώσσα θα φύγουν και θα μείνω άγνωστος μεταξύ αγνώστων πάνω στο βουνό χωρίς τη δυνατότητα πιθανώς να μπορώ να φύγω .......

Πώς σας ακούγετε???

Όπως και να ακούστηκε σε εσάς αλλά και σε εμένα ,ήταν κάτι που έπρεπε να ξεπεράσω αφού δεν είχα άλλη επιλογή, αρκετά μεγάλη ανακούφιση βέβαια οτι ήξερα από την προηγούμενη χρονιά τους διοργανωτές και ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν όσο μπορούν.

Μόλις νύχτωσε επέστρεψαν τα παιδιά από τη βόλτα κουρασμένα και άρρωστα. Κατά τη γνώμη μου είχαν πάθει ηλίαση, το ξέρω γιατί κι εγώ σε αυτά τα υψόμετρα όταν είμαι αρκετή ώρα στον ήλιο την ακούω στερεοφωνικά και μου τη δίνει στα νεύρα.. Δεν κάνει πολύ ζέστη για να το καταλάβεις αλλά ο ήλιος είναι κάθετα και πιο κοντά σου απ'οτι συνήθως.... έτσι χωρίς να το καταλάβεις γίνεται το κακό. Αφού τους ετοιμάσαμε με το Λευτέρη κάτι να φάνε και βάλαμε τη σόμπα στο φουλ, βγήκαμε και πάλι τα δυο μας για διασκέδαση ....
Για αρχή παρακολουθησαμε μια παρουσίαση ενός ταξιδιωτικού στα βάθη της Ασιατικής Ηπείρου και μετά βρεθήκαμε να τα πίνουμε στο ανοιχτο καθιστικό διπλά στη φωτιά με ένα ζευγάρι Γάλλων ,μερικούς Άγγλους και τους δυο Βέλγους  (τους γνωστούς).














Εννοείται πως η ζωντάνια του Λευτέρη γοήτευσε όλες τις κυρίες της παρέας ανεξαρτήτου εθνικότητας



Κάπως έτσι τελείωσε μέρα μας ...


Έξοδα ημέρας

Καφέδες 4 ευρώ

Διανυκτέρευση  10 ευρώ




ΧΑΡΤΗΣ 8ΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ

Μια νέα μέρα ξεκινά και έχω ξυπνήσει νωρίς από την αγωνία μου να δω τι θα γίνει με το ανταλλακτικό. Η πρωινή μου ενημέρωση από την οργάνωση μου λέει πως το ανταλλακτικό δεν υπάρχει στο Μαυροβούνιο και θα πρέπει να παραγγελθεί από την Αυστρία και να έρθει σε τουλάχιστον δεκαπέντε ημέρες.

Έως ότου ρωτήσω εγώ, τα υπόλοιπα παιδιά είχαν ετοιμαστεί και φορτώσει τις μοτοσυκλέτες για να ξεκινήσουν νωρίς. Ευτυχώς τους είχε περάσει ο πονοκέφαλος, η τάση εμετού και τα υπόλοιπα συμπτώματά της προηγούμενης νύχτας και ήταν έτοιμοι για αναχώρηση..

Τραβήξαμε κάποιες φωτογραφίες όλοι μαζί και στη συνέχεια έφυγαν ενώ εγώ έφτιαξα καφεδάκι και άραξα στην όμορφη λιακάδα της εξωτερικής τραπεζαρίας κάνοντας πως δεν τρέχει τίποτα παρ' όλη την αγωνία μου..






Σε λίγο μαζεύτηκαν οι συμμετέχοντες για τη βόλτα της ημέρας πάνω στις κορυφογραμμές που ουσιαστικά ήταν αυτή που έκανα εγώ πριν δυο μέρες, οπότε οκ δεν ζήλεψα πολύ.. Πριν το μεσημέρι είχα και το καλό νέο , οτι το καπελότο βρέθηκε σε αντιπροσωπία στο Βελιγράδι και ότι κάποιος γνωστός θα το έφερνε την Κυριακή στην Ποντγκόριτσα για να το βάλουμε Δευτέρα πρωί στο μηχανάκι..
Αποφάσισα λοιπόν την επόμενη μέρα Σάββατο πως θα κατέβω στο μηχανικό σιγά σιγά με το μηχανάκι που δεν ήξερα αν θα με βγάλει καν μέχρι εκεί ώστε να το λύσουμε και Κυριακή ή Δευτέρα που θα ερχόταν το ανταλλακτικό να το δέσουμε και να φύγω.... Μέχρι να τακτοποιήσω όλα αυτά στο μυαλό μου και να κάνω τα σχέδιά μου δυο gs ,ένα lc και ένα 1200 επέστρεψαν πρόωρα από τη βόλτα γιατί το πρώτο έμεινε από πίσω φρένο και το άλλο άρχισε να δακρύζει το πίσω μέρος της μετάδοσης.. Μερικά λεπτά αργότερα επέστρεψε και ένα tenere 660 με το δοχείο του νερού άδειο από υπερχείλιση...

Καλή φάση σκέφτηκα, αύριο θα έχω παρέα για να πάω στο μηχανικό... Εκείνη τη στιγμή μου υπενθύμισαν από το camp ότι πρέπει να αφήσω το σπιτάκι και να μεταφερθώ σε ένα μικρότερο χωρίς θέρμανση.... Εντάξει, αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα....



Θετικά σκεπτόμενος και πάλι δεν έχασα το χιούμορ και τη διάθεσή μου και έκανα τη μετακόμιση στα γρήγορα ,έπεσα και για έναν μεσημεριανό ύπνο.

Ο Μαρκ από τα Wales είναι ο κάτοχος του BMW που δάκρυζε,
(εδώ του περιγράφω πόσο μεγάλη την έχουν οι Έλληνες)


με αυτόν και το Γιάννη, έναν Έλληνα που ζει μόνιμα στη Γερμανία περάσαμε όλο το απόγευμα και το βράδυ συζητώντας για ταξίδια και μοτοσυκλέτες δίπλα στη φωτιά..
Εννοείται πως όταν επέστρεψα στο δωμάτιο ξύλιασα από το κρύο και γλίτωσα από ακόμα ένα εγκεφαλικό από τα νεύρα που είχα.. Όπως και να είχε δεν μου απέμεναν πολλά βράδια ακόμα εκεί.


Έξοδα ημέρας

Διαμονή  10 ευρώ



Χάρτης 9ης ημέρας  75 χιλιόμετρα με τη μοτοσυκλέτα και άλλα 10 πάνω στην οδική + 85 επιστροφής ώρες οδήγησης 3.


Ξύπνημα σχετικά νωρίς το πρωί χωρίς πρωινό και με μεγάλη αγωνία να κατεβούμε όλοι μαζί κάτω και να βάλουμε μπροστά την επισκευη της μοτοσυκλετας. Έτσι και γίνετε, οι μπεμβεδακιδες και ο γιαμαχεος ξυπνάνε με την ίδια ανυπομονησία και ξεκινάμε χωρις πολλα πολλά το συντομότερο για την πρωτεύουσα της χώρας...

Δεν ήθελα να δυσκολέψω τον κινητήρα οπότε προσπάθησα να οδηγώ με ροή παντού, σαν αποτέλεσμα αυτό είχε να ξεφύγω από την ομάδα στο χώμα, να με προλάβουν λίγο παρακάτω και να εξαφανιστώ και πάλι στον κεντρικό πηγαίνοντας με 80 - 90 πόντου ώσπου ακριβώς δέκα χιλιόμετρα πριν την Ποντγκοριτσα εσπασε και το δεύτερο καπελότο από την άλλη βαλβίδα εξαγωγής.....
Το τηλέφωνο στην οδική βοήθεια μονόδρομος και μέχρι να το τελειώσω είχαν ήδη σταματήσει και τα παιδιά που ξεκινήσαμε μαζί.. Με ρώτησαν τι εγινε, τους είπα και προσφέρθηκαν να περιμένουν μαζί μου την οδική ή ακόμα και να με σπρώξουν ή να με τραβήξουν τα τελευταία δέκα χιλιόμετρα μέχρι το συνεργείο.....

Αφού τους ευχαρίστησα μέσα από την καρδιά μου για την καλοσύνη και την προθυμία τους , τους έστειλα στη δουλειά τους και έκατσα σε κοντινό καφέ πάνω στο δρόμο να περιμένω την οδική (τυχερός μέσα στην ατυχία μου, το καφέ ήταν εξήντα μέτρα μακρυά από εκεί που έμεινα)..
Η τσιγκάνα που είχε το βρωμερό καφέ με ρώτησε τι θέλω , της είπα καφέ και τσιγάρα και μου έφερε ένα πακέτο τσιγάρα και έναν τούρκικο καφέ


  Έτσι πέρασε μια ώρα περίπου μέχρι να έρθει η οδική . Όταν ήρθε η οδική μου έφτιαξε το κέφι και μόνο η εικόνα που αντίκρισα.. Καναρινί γερανός μάρκας Zastava που σε όλα τα φανάρια ο παίχτης τράβαγε το τσοκ του αέρα για να μην σβήσει, πάτημα δυο φορές το φρένο για να πιάσει και τέτοια.. Απίστευτη εμπειρία..




Άλλη μια απίστευτη εμπειρία με περίμενε όταν ο Βλαντιμιρ άνοιξε το μοτέρ του 640



Δύο καπελότα σπασμένα και ένας εκκεντροφόρος πουτάνα...

Αύριο θα μας ερχόταν ένα μόνο καπελοτο οπότε μας έλλειπε άλλο ένα και ένας εκκεντροφόρος..

Ξανά στο μηδέν και πάλι ψάξιμο από την αρχή για ανταλλακτικά που δεν υπάρχουν στο Μαυροβούνιο.
Έμεινα στο Βλαντ μέχρι το μεσημέρι ψάχνοντας στο ίντερνετ για ανταλλακτικά προσπαθώντας να σκεφτώ τι άλλο μπορώ να κάνω και να βρω μια λύση. Αφού τελείωσε τη δουλειά του με πήρε και πήγαμε σε μια παμπ στο κέντρο της πόλης για φαγητό. Εκεί συναντήσαμε έναν φίλο και πελάτη του κάτοχο ενός Duke.
Ο Άνθρωπος μόλις άκουσε την ιστορία μου είπε το εξής

 ' My Greek brother........ , Bladimir can open the engine of my KTM and take out all the parts you need. When you go back to Greece you can send other parts to me here '''...


Δεν γνωρίζω πολλούς ανθρώπους να το κανουν αυτό, ούτε καν φίλους οπότε μου έκανε τεράστια εντύπωση.
Για να πω την αλήθεια αυτή η εκδοχή θα ήταν η τελευταία μου λύση αν όλα πήγαιναν στραβά, την ιδία γνώμη είχε και ο Βλαντιμιρ.
Χορτάτοι πια πήραμε τηλέφωνο τον διοργανωτή για να τον ενημερώσουμε σχετικά με τις εξελίξεις των εργασιών και της κατάστασης. Η εντολή που έδωσε στον μηχανικό του ήταν να μου παραχωρήσει το Gs του με το οποίο πριν καποια χρόνια είχε κάνει το γύρο του κόσμου.
Χωρίς δεύτερη σκέψη αλλά με πολλές επιφυλάξεις το πήρα γιατί δεν είχα άλλη επιλογή μετακινήσεις μέχρι να επισκευαστεί το δικό μου...... Με τι ανταλλακτικά όμως ???
Σε κάποιο μήνυμά μου στο φίλο και μηχανικό Σταύρο Τσολερίδη στη Θεσσαλονίκη με είχε ενημερώσει πως είχε καπελότα αλλά και εκκεντροφόρο και ότι άλλο μπορεί να χρειαζόμασταν ετοιμοπαράδοτα, αλλά στην Ελλάδα και η μέρα ήταν Σαββάτο, οπότε πήρα τηλέφωνο κάποια γνωστή courier και που είπαν πως μπορούν να μεταφέρουν το μικρο μου πακέτο από Ελλάδα σε Μαυροβούνιο σε δυο μέρες με κόστος αν θυμάμαι καλά 170 ευρώ + ότι σε εμένα μπορεί να έφτανε μετά από άλλες δυο μέρες τελωνειακού ελέγχου μιας και το Μαυροβούνιο δεν ανήκει στην ευρωπαϊκή ένωση...
Άλλο ένα αδιέξοδο που έπρεπε να βρεθεί λύση αλλά και πάλι ο φίλος Σταύρος ήταν εκεί και κανόνισε και βρήκε Σέρβο που επέστρεφε Σερβία εκείνες τις ημέρες από Ελλάδα, του έδωσε τα πράγματα και εκείνος τα έβαλε σε λεωφορείο στο Nis για να τα έχουμε εμείς την Τετάρτη 30 Αυγούστου στην Ποντγκόριτσα.

Όλες οι ελπίδες μου εκεί λοιπόν και με ένα 1200 Gs Adventure του '10 λοιπόν επέστρεψα στο βουνό για να περάσω μαζί με τους υπόλοιπους το τελευταίο βράδυ της εκδήλωσης. Ψήσαμε φάγαμε ήπιαμε και τραγουδήσαμε ο καθένας τα δικά του δίπλα στη μεγάλη φωτιά που ειχαμε ανάψει στην άκρη του καταυλισμού δίνοντας υπόσχεση ανταμώματος την επόμενη χρονιά...
Κάπως έτσι γέμισε μια πολύ συναρπαστική ημέρα η ένατη της βόλτας μου.


Έξοδα ημέρας

Super Market 35 ευρώ

Τσιγάρα 7 ευρώ

Διανυκτέρευση 10 ευρώ



Χάρτης 10ης ημέρας 82 χιλιόμετρα χαλαρά 1,5 ώρες οδήγησης

Ξημέρωσε Κυριακή που σε κάθε συνάντηση είναι η χειρότερη μέρα μιας και ξεκινάει με μάζεμα αποσκευών ,αποχαιρετισμό φίλων και επιστροφή στην καθημερινότητα. Όλοι μας πιστεύω το έχουμε ζήσει αυτό το συναίσθημα αλλά όλοι ξέρουμε πως κάθε τι ωραίο κάποτε τελειώνει, έτσι απλά συμβιβαζόμαστε με την ιδέα.
Μαζεύω λοιπόν μόνο τα απαραίτητα και τα τοποθετώ στη βαλίτσα του μεγάλου BMW που θα με ταξιδέψει τις επόμενες μέρες και στέλνω τις βαλίτσες μου με αυτοκίνητο στο συνεργείο στην Ποντγκόριτσα.
Φτιάχνω καφέ ατενίζοντας τις βουνοκορφές και αποχαιρετώ τους ταξιδευτές της συνάντησης ώσπου κάποια στιγμή ξεκινάω κι εγώ τη βόλτα χαλαρός μιας και λόγο της χθεσινής ταλαιπωρίας δεν ήθελα να γράψω πολλά χιλιόμετρα.
Είχε κι όλας μεσημεριάσει και στόχος για σήμερα, το φαράγγι και η γραφική γέφυρα του ποταμού Tara.

Η διαδρομή πανέμορφη και μοναδική


Τα σπιτάκια στο Zip Line δίπλα στη γέφυρα



 Και το σπιτάκι όπου έμεινα το βράδυ, λίγο μικρότερο από το BMW.


Άπλετος χώρος μέσα.....


Μια τελευταία μπύρα αφού βολεύτηκα στο σπιτάκι με θέα τη γέφυρα και ύπνο..



Έξοδα ημέρας

Βενζίνη 20 ευρώ
Διαμονή 5 ευρώ
Διάφορα 2 ευρώ



Χάρτης 11ης ημέρας   Χιλιόμετρα ημέρας 230  περίπου 6 ώρες οδήγησης

Μια καινούργια εβδομάδα ξεκίνησε και τίποτα καλύτερο από το να πάρεις πρωινό με θέα μια από τις ομορφότερες γέφυρες του κόσμου. Μαζεύω τα πράγματα γρήγορα και βουρ για πρωινό και καφέ





Ευτυχώς συνάντησα ένα Γάλλο και τον αγκάρεψα για μια φωτογραφία.

 
Το πρωινό τελείωσε και απόλαυσα τον καφέ μου.
Η ώρα για βόλτα έφτασε οπότε καβάλησα τη χοντρή κυρία και ξεχύθηκα και πάλι στους δρόμους του Μαυροβουνίου για να επισκεφτώ τον εθνικό δρυμό του Durmitor.

Πρώτη στάση Μαύρη Λίμνη





Συνεχίζω μετά το θέρετρο της Zabljak πάνω στον μοναδικής ομορφιάς δρόμο P14 ο οποίος είναι απίστευτος από την αρχή έως το τέλος του... για εμένα καλύτερος και από το Stelvio και από πολλά άλλα διάσημα πασα. Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους

Κάπως έτσι ξεκινάει


Συνεχίζει έτσι












Και ολοκληρώνει στη λίμνη PIVA κάπως έτσι







Πρέπει να οδήγησα τρεις ώρες στο πάσο και έγινα πτώμα από την κούραση με τον ήλιο να ρίχνει τις ακτίνες του κάθετα πάνω στο κράνος μου και να έχω να επιταχύνω , να επιβραδύνω και να στρίψω με 280 κιλά σίδερο ανάμεσα στα πόδια μου. Η Γερμανίδα έπαιζε συνέχεια δευτέρα με τρίτη σχέση στο κιβώτιο και την λυπόταν η ψυχή μου σε κάθε φρενάρισμα, είναι τόσο απρόβλεπτες ,κλειστές και χωρίς καλή χάραξη οι στροφές που δεν μπορείς να οδηγήσεις με ροή...
Τι καλύτερο από το να κάνω μια στάση στο παραλίμνιο Pluzine για φαγητό και να δοκιμάσω την σπεσιαλιτέ τους... Μπριζόλα Ντούρμιτορ αφού πιω πρώτα μια λεμονάδα....


Λεμονάδα σημαίνει στιμένο λεμόνι με νερό και βάζεις εσύ όσο αλάτι θες



 Η μπριζόλα όμως άξιζε


Θέλω να πω πως τρώω το φαΐ με δυσκολία μιας και έχω αρπάξει μια μίνι ηλίαση και δεν θέλω να φάω και να πιω τίποτα, έχω και δέκατα.. Τίποτα δεν θα με ρίξει σήμερα όμως ψυχολογικά, ούτε το τηλεφωνώ που με παίρνει η ασφαλιστική και μου ζητάει κάποιες αποδείξεις διαμονής για να με αποζημιώσει.. Για να πάρω τις τελευταίες πρέπει να επιστρέψω στο Kolasin ,αλλά ευτυχώς στην πόλη και όχι στο βουνό...

Σε λίγο ξεκινάει η επιστροφή μέσω Savnik. Η διαδρομή αρκετά ενδιαφέρουσα κράτησε κάνα δίωρο ίσως και λίγο παραπάνω αν θυμάμαι καλά αλλά δεν είχα δύναμη να κάνω ούτε μια στάση για φωτογραφία.
Φτάνοντας Kolasin πήρα τις αποδείξεις που χρειαζόμουν και κατέληξα σε ένα ξενοδοχείο πάνω στο δρόμο για να ξεκουραστώ. Μετα από δώδεκα μέρες στο δρόμο ήταν καιρός να κοιμηθώ σε ένα κανονικό κρεβάτι, να κάνω μπάνιο μέσα στο δωμάτιο με ζεστό νερό και να δώσω για πλύσιμο τα ρούχα μου.. Τα βρήκα όλα αυτά στο Hotel Djevojacki Most
Ξενοδοχείο  . Με υποδέχθηκαν θερμά και με πήγαν σε ένα όμορφο ,ζεστό και τίμιο δωμάτιο για το ποσό που χρεώνουν.

Αφού έκανα καυτό μπάνιο μετά από καιρό, κατέβηκα για κουβέντα και για να δώσω σχεδόν όλα μου τα ρούχα για πλύσιμο. Γνωρίστηκα με τον Αλέξανδρο και την Έλενα που έχουν το ξενοδοχείο και κάναμε μια αρκετά ενδιαφέρουσα κουβέντα μέχρι που έφυγα για το δωμάτιο.
Μόλις έφτασα εκεί έπεσα νεκρός από κούραση στο κρεβάτι.


Έξοδα ημέρας

Πρωινό + Φαι 18 ευρώ
Βενζίνη 30 ευρώ
Διαμονή 20 ευρώ


Χάρτης 12ης ημέρας δεν υπάρχει μιας και πέρασα όλη την ημέρα μου στο ξενοδοχείο. Είχα πολύ μεγάλη ανάγκη την ξεκούραση μιας ολόκληρης μέρας σε ένα δωμάτιο με όλες τις ανέσεις...

Πρώτη άνεση της ημέρας στο ξενοδοχείο το πρωινό, το οποίο ήταν πολύ καλό



αργότερα ξόδεψα πολλές ώρες πίνοντας το καφεδάκι μου στην βεράντα μιας και πέρα από μια φόρμα και ένα t-shirt δεν είχα. ρούχα να βάλω. Δεν με χάλασε καθόλου όμως.



Το απόγευμα τα ρούχα μου ηταν στεγνά, σιδερωμένα και μοσχοβολούσαν καθαριότητα. Εγώ ήμουν ξεκούραστος και φρεσκος οπότε ήπιαμε ένα κρασάκι με τον Αλέξανδρο ο οποίος μου μίλησε για τους προγόνους του και για τις ομορφιες και την ιστορια του τόπου του και νωρίς κατέληξα πάλι στο κρεβάτι για ύπνο.. Αύριο με περιμένει αρκετά δύσκολη μέρα και πρέπει να είμαι έτοιμος για οποιαδήποτε πιθανή εξέλιξη..


Έξοδα ημέρας

Διάφορα 15 ευρώ
Διαμονή 20 ευρώ
Πλύσιμο ρούχων 5 ευρώ
Βενζίνη 14 ευρώ


Χάρτης 14ης ημέρας   Χιλιόμετρα ημέρας 240 περίπου 3,5 ώρες οδήγησης

Η Τετάρτη έφτασε και μαζί της λογικά το ανταλλακτικοί με το λεωφορείο απο Νις. Ξύπνησα νωρίς ,μάζεψα τα πάντα, απαίτηση για πρωινοί στις 6 δεν είχα από τους ανθρώπους, οπότε καβάλησα την παγωμένη κυρία και ξεκίνησα για την πρωτεύουσα και το συνεργείο.

Τέλη Αυγούστου οι πρωινές θερμοκρασίες τους είναι χειμερινές για εμάς εδώ στην Ελλάδα 5,5 βαθμούς μόνο.. Επάνω στο βουνό που πέρασα τις προηγούμενες ημέρες πρέπει να ήταν κοντά στους 0 το βράδυ... Καλή φάση.


Δεν άργησα να φτάσω Ποντγκόριτσα, οι δρόμοι άδειοι, εγώ ξεκούραστος...η Γερμανίδα δυνατή .... καταλαβαίνετε τι έγινε.

Κατά τις 7.30 ήμουν εκεί και κατευθύνθηκα προς το κέντρο για να πάρω πρωινό και καφέδες να πάω στο Βλαντιμίρ για να ξεκινήσουμε.


Όμορφη,τακτοποιημένη και καθαρή η Ποντγκόριτσα ή Ποντγκουρίτσα όπως τη λένε οι ντόπιοι.

Πίσω στο συνεργείο και κατά τις 9 παρά ξεκινάμε δουλειά, τα ανταλλακτικά είχαν έρθει αργά το βράδυ με το λεωφορείο και ήταν όλα εκεί. Η τοποθέτηση και το κλείσιμο του κινητήρα μας κρατά απασχολημένους μέχρι τις 4 το απόγευμα μιας και προέκυψαν και κάποιες άλλες δουλείες στο μάστορα. Αφού έχουμε τελειώσει και βάζουμε μπροστά φορτώνω το εργαλείο και πάμε κέντρο να κεράσω φαγητό και ποτά να το γιορτάσουμε. Εννοείται δεν με άφησαν να πληρώσω τίποτα και ούτε μου χρέωσε εργασία,, απίστευτοι άνθρωποι, τι να πω, απλά εμείς οι Έλληνες έχουμε το όνομα του φιλόξενου λαού... τη χάρη όμως την έχουν και άλλοι.
Με αυτά και με εκείνα η ώρα έφτασε 8+. Εγώ δεν κρατιόμουν με τίποτα, είχα μαζέψει αρκετές δυνάμεις και ξεκίνησα στο σούρουπο με τα άφωτα του 640 να μπω Αλβανία και όπου με βγάλει ώστε την επόμενη μέρα να μπω Ελλάδα. Αποχαιρέτησα λοιπόν τους φίλους αφήνοντας τους να συνεχίσουν το βράδυ τους στην pub και εγώ ξεχυθηκα στο δρόμο της επιστροφής γεμάτος χαρά που με ταξίδευε και πάλι η μοτοσυκλέτα μου.
Με συνοπτικές διαδικασίες πέρασα τα σύνορα με κατεύθυνση τα Τίρανα. Λίγο πριν φτάσω αφού είχε αρχίσει να με κουράζει η νυχτερινή οδήγηση αποφάσισα να σταματήσω σε ένα ξενοδοχείο πάνω στο δρόμο HOTEL ERANDI. Όχι τίποτα σπουδαίο, απλά είχε πάρκινγκ από την πίσω μεριά που δεν φαινόταν από το δρόμο και αυτό μου έφτανε για μια ασφαλή διανυκτερευση μιας και δεν είχα σκοπώ να κατεβάσω ή να αδειασω βαλίτσες και τη σκηνή από τη μηχανή.
Συμπαθητικό δωμάτιο με χρώματα , μεγαλο μπάνιο αλλά καθόλου παράθυρα με φως. Μονο ένα παράθυρο προς τις σκάλες είχε και εν πολύ μικρο ψηλά στο μπάνιο. Λεπτομέρειες αφού μόλις έκανα ένα καυτό ντους με πήρε ο ύπνος άμεσα

Έξοδα ημέρας

Διάφορα 5 ευρώ
Διαμονή 15 ευρώ

Βενζίνη 16 ευρώ



Χάρτης 15ης μέρας  Χιλιόμετρα διαδρομής 550 ώρες οδήγησης 8


Λογικά τελευταία ημέρα της βόλτας μου και αφού έχω κοιμηθεί καλά τοποθετώ τα πράγματα πάνω στη μοτοσυκλέτα και πάω για πρωινό.



Κατά τις 10 είμαι και πάλι στο δρόμο πάνω στον SH4 ή αλλιώς Ε853 ο οποίος αποτελεί την Εγνατία της Αλβανίας και χωρίς διόδια. Αυτός ο δρόμος σε ένα τρίωρο σε βγάζει από την Αλβανία στην Ελλάδα από το συνοριακό φυλάκιο της Κακαβιάς. Τον έχω περπατήσει αρκετές φορές οπότε ούτε λόγος για στάσεις και φωτογραφίες..
Πρώτη στάση για φωτογραφία εγινε στην Ελλάδα αμέσως μετά τα σύνορα στη Λίμνη Νιντζερός



 Επόμενη στάση πριν φτάσω Αρτα πάνω στον επαρχιακό για μια πορτοκαλάδα



Και τέλος μετά από μια απίστευτη περιπέτεια που έζησα, πάλι πίσω στη βάση μου.



Έξοδα ημέρας

Πρωινό 3 ευρώ

Βενζίνη 20 ευρώ


Επίλογος μαζί με απολογισμό βόλτας..

Σε αυτό το ταξίδι χρειάστηκε να ξοδέψω 14 ημέρες μακριά από το σπίτι μου, να οδηγήσω περίπου 50 ώρες, να γράψω 480 χιλιόμετρα στο Μαυροβούνιο πάνω στη σέλα ενός Bmw 1200Gs ADV και να οδηγήσω για άλλες 2000 χιλιόμετρα το μικρο μου 640ADV ώστε να κορεστεί προσωρινά η δίψα μου για περιπέτεια.
Επισκέφτηκα καταπληκτικά μέρη κοντά στην Ελλάδα μας που πίστευα πως δεν υπάρχουν, γνώρισα φοβερούς ανθρώπους που θα τους κρατήσω στη ζωή μου, φοβήθηκα, αγχώθηκαν και αναθεώρησα για άλλη μια φορά την έννοια της λέξης "αυτονόητο"...

Για να τα ζήσω όλα αυτά χρειάστηκε να διανύσω συνολικά 2512 χιλιόμετρα σε Ελλάδα , Αλβανία και Μαυροβούνιο, να πληρώσω 206 ευρώ σε καύσιμα, να πληρώσω 120 ευρώ σε διανυκτερεύσεις και να ξοδέψω άλλα 240 ευρώ για τις υπόλοιπες ανάγκες διαβίωσής μου.

Σύνολο εξόδων ταξιδίου λοιπόν έχουμε 570 ευρώ περίπου.

Πριν το ταξίδι ξοδεύτηκαν άλλα 100 ευρώ σε τρόφιμα που πήρα μαζί μου αλλά και όταν επέστρεψα έλαβα αποζημίωση από την ασφαλιστική εταιρία 150 ευρώ για τρεις διανυκτερεύσεις. Τόσες δικαιολογεί για να φτιαχτεί η μοτοσυκλέτα..

Τελικό κόστος 420 ευρώ λοιπόν.

Το ΚΤΜ έγραψε 2030 χλμ ξοδεύοντας 142 ευρώ καύσιμο και μέσο όρο τιμής λίτρου το 1,1 ευρώ.


Πριν κλείσω να σας υπενθυμίσω ότι για να κάνετε ταξίδι δεν είναι απαραίτητο να έχετε μοτοσυκλέτα τελευταίας τεχνολογίας με 1200 κυβικά και όλο τον εξοπλισμό της Touratech επάνω. Το ταξίδι χρειάζεται ψυχή, μόνο αυτό.
Ζωντανή απόδειξη ήταν ένας συμμετέχοντας που ήρθε στη συνάντηση από το Ν. Δελχί της Ινδίας με αυτό το εργαλείο.