Ρουμανία -- Ουκρανία -- Μολδαβία και πίσω

Σκέφτομαι να ξεκινήσω την περιγραφή αλλά πρώτη φορά δεν ξέρω πως να το κάνω. Τόσο περίεργη ήταν η προετοιμασία της φετινής ανοιξιάτικης βόλτας. Παράξενη όσον αφορά την παρέα, τα μέσα αλλά και τελικά τον προορισμό.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Σε κάποιο site τσεκάρω οργάνωση βόλτας για Ισπανία και τέτοια, πέφτουν τα τηλέφωνα , αγοράζονται τα εισιτήρια και τέλος κανονίζεται συνάντηση. Η συνάντηση δεν πάει όπως αναμενόταν οπότε από την πλευρά μου τουλάχιστον η βόλτα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί γιατί το πλάνο από μόνο του ήταν δύσκολο και σφιχτό, οπότε δεν ήθελα να ξεκινήσω με ρίσκα.
Νέα μοτοσυκλέτα ήρθε στα χέρια μου με το νέο χρόνο. Άλλο ένα νέο δεδομένο για τη βόλτα και μεγάλη πρόκληση να το φέρω σε κατάσταση μεγάλου ταξιδιού το συντομότερο δυνατόν...
Όπως πάντα στις προκλήσεις και στα δύσκολα λέμε ναι.

Οπότε νέος στόχος η βόλτα να γίνει με το 640adv , και ξεκινάνε οι κουβέντες και τα σχέδια με άλλον ένα μονοκύλινδρο .
Ο Γιάννης απίστευτος σε όλα του βόλτα ; παρέα ; χιλιομετροφάγος ; μα πάνω από όλα πάρα πολύ καλή παρέα και εξαίρετος μάγειρας. Νομίζω αρκετά προσόντα για να είναι μια συμβίωση αλλά και μια βόλτα πετυχημένη.
Ξεκινάμε λοιπόν σχέδια για βόλτα στα Ελληνόφωνα που ήθελα κι εγώ να πάω εδώ και χρόνια. Συνεχίζουμε με σχέδια και για Τυνησία. Όλα καλά μέχρι την τελευταία ημέρα που ήταν να πάρουμε το καράβι για Ιταλία.
Όποτε και επισκεπτόμενος το πρακτορείο μαθαίνω για την απεργία και επί τόπου όχι μόνο εισιτήρια για το Γιάννη δεν βγάζω αλλά αποζημιώθηκα και για τα δικά μου.
Αποτέλεσμα ; Τηλέφωνο στο Γιάννη και η απόφαση για τον προσδιορισμό της βόλτας ήρθε χωρίς πολύ σκέψη και κουβέντες. Πορεία Βόρειο Ανατολικά και όπου μας βγάλει με τερματισμό το Κίεβο ίσως. Χωρίς πλάνο και περιορισμούς σε χιλιόμετρα και διαμονές, όπως ακριβώς μου αρέσει.
Πάμε λοιπόν......

Διαδρομή πρώτης ημέρας 548 χλμ   Πάτρα ---- Πολύγυρος



Ξεκινάω λοιπόν από Πάτρα για Χαλκιδική 20 Μαΐου. Πάτρα ο καιρός χαρά θεού μέχρι και το Μεσολόγγι όμως κράτησε αυτή η χαρά. Από εκεί και πάνω έως και τον Πολύγυρο κατακλυσμός .

Βέβαια είχα και μια ατυχία εκτός του κατακλυσμού και του κρύου που ένοιωθα βρεγμένος  χωρίς αδιάβροχα τα οποία τα είχα ξεχάσει στην Πάτρα έμεινε και η μοτοσυκλέτα χωρίς να παίρνει μπροστά σε ένα βενζινάδικο στο Πλατύ.
Προσπαθούσα ώρα να τη βάλω μπροστά αλλά τίποτα, δεν ήξερα τι να υποθέσω μέχρι που κατάλαβα ότι ήταν πεσμένη η τάση της μπαταρίας. Ευτυχώς κάποιοι συνάδελφοι μοτοσυκλετιστές που προσπάθησαν να ξαποστάσουν από τον κατακλυσμό με έβαλαν μπροστά με καλώδια και έτσι δεν έσβησα μέχρι Πολύγυρο.
Μόλις έφτασα στο σπίτι του Γιάννη ένα καυτό ντους με έφερε στα ίσα μου και έβαλα τη μπαταρία στη φόρτιση.

Έξοδα πρώτης ημέρας

Διόδια  8 ευρώ
Βενζίνη  20 ευρώ
( Έφυγα γεμάτος από Πάτρα και έβαλα στο Πλατύ βενζίνη να με βγάλει έως τη Βουλγαρία όπου θα γέμιζα φθηνότερα)





Διαδρομή 2ης ημέρας 579 χλμ  Πολύγυρος ---- Θεσσαλονίκη ---- Idilevo

Την επομένη και ενώ έχουμε ετοιμαστεί να ξεκινήσουμε κατά τις 8 το πρωί βλέπουμε πως η μπαταρία δεν έχει φορτίσει οπότε αποφασίζουμε να επισκεφτούμε πρώτα τη Θεσσαλονίκη και το συνεργείο του φίλου Σταύρου Τσολερίδη για να λύσουμε το πρόβλημα το συντομότερο και να ξεκινήσουμε τη βόλτα μας ότι ώρα και αν τελειώσουμε.

Έτσι και έγινε . Χωρίς να έχω πάρει τηλέφωνο τον Σταύρο μόλις του λέω το πρόβλημα σταματάει ότι έκανε, μας φτιάχνει καφεδάκι και ξεκινάει να μετράει τα ρεύματα στο μηχανάκι. Πίνουμε τον καφέ και φεύγουμε για παρακείμενο ηλεκτρολόγο συνεργάτη του Σταύρου που μας έπιασε αμέσως και μετά από μιάμιση ώρα μου είχε αλλάξει μπαταρία και ανορθωτή ώστε το ταξίδι μου από εδώ και στο εξής να είναι απροβλημάτιστο.

Αφήνουμε λοιπόν τη Θεσσαλονίκη και φεύγουμε για σύνορα και Σόφια. Οι ρυθμοί γρήγοροι για τα μηχανάκια μας γιατί το βράδυ θέλαμε να διανυκτερεύσουμε στο motocamp που υπάρχει στο Idilevo ώστε την επόμενη μέρα να επισκεφτούμε το Veliko Tarnovo. O Γιάννης είχε ξαναπάει εκεί και ενημέρωσε για την άφιξή μας οπότε και το δρόμο ξέραμε και μας περίμεναν.

Έξω από τη Σόφια μια δυνατή αλλά με μικρή διάρκεια βροχή δεν μας έκοψε καθόλου το ρυθμό και έτσι αργά το απόγευμα φτάσαμε στον προορισμό μας αρκετά κουρασμένοι αλλά με μεγάλη ανακούφιση. Η διαδρομή σήμερα εγινε μόνο από κεντρικές αρτηρίες και με τις ελάχιστες αναγκαίες στάσεις χωρίς πολλές φωτογραφίες .

Επιτέλους μετά από μια κουραστική ημέρα με περίμενε το κρεβατάκι ....

Έξοδα ημέρας   

Μπαταρία  40 ευρώ

Ανορθωτής  80 ευρώ

Βενζίνη 40 ευρώ

Διόδια  1,40 ευρώ 

Διαδρομή 3ης ημέρας 70 χλμ  Idilevo --- Velico Tarnovo --- Idilevo

Η σημερινή ημέρα αποφασίσαμε να είναι ημέρα ξεκούρασης και χαλάρωσης μιας και οι δυο ήμασταν πολύ κουρασμένοι οπότε περιοριστήκαμε στη βόλτα στο Veliko Tarnovo. Το Veliko Tarnovo είναι μια πολύ όμορφη και τουριστική πόλη που αξίζει να την επισκεφτείς.
Τον υπόλοιπο χρόνο μας τον περάσαμε στο motocamp παρέα με έναν Γερμανό μοτοσυκλετιστή - ταξιδευτή - με ένα TT600R ο οποίος κατέβηκε από βόρειο ανατολική Γερμανία με στάση στη Βουλγαρία όπου έκανε σέρβις και άλλαξε λάστιχα για να συνεχίσει από εκεί το ταξίδι του για Ιράν.
Η ερώτηση μου όπως φαντάζομαι και πολλών άλλων είναι " Μα καλά ,γιατί αυτό το μηχανάκι για ένα τόσο μεγαλο ταξίδι ???? "
Η απάντηση του γεμάτη νόημα και αποστομωτική " One person on the bike, one cylinder "
Μεγάλο μάθημα για πολλούς από εμάς .. που πιστεύουμε ότι για μεγαλο ταξίδι απαιτούνται μοτοσυκλέτες πολλών κυβικών και κυλίνδρων.

Έξοδα ημέρας

Δωμάτιο για δυο βράδια  25 ευρώ ανά άτομο με πρωινό.
Βενζίνη 17 ευρώ ( για 16 lt βενζίνης με τα οποία διάνυσα 370 χλμ)


Διαδρομή 4ης ημέρας  385 χλμ  Idilevo --- Constanta --- Mamaia

Ξημέρωσε ο θεός τη μέρα 24 Μαΐου 2017 και έτοιμοι λοιπόν να ξεκινήσουμε για τον προορισμό μας που δεν είναι άλλος από το ξακουστό λιμάνι της Ρουμανίας στη Μαύρη Θάλασσα, την Κωνστάντζα και το θέρετρο της τη Mamaia όπου έχουμε σκοπό να διανυκτερεύσουμε απόψε.

Πριν ξεκινήσουμε αποχαιρετάμε τον Ivaylo και τη Harley που μας φιλοξένησαν στο camp

Ξεκινάμε λοιπόν από τον κεντρικό E772 με κατεύθυνση ανατολικά προς το μεγάλο λιμάνι της Βουλγαρίας, τη Βάρνα. Η διαδρομή όμορφη με πολύ πράσινο και στενό δρόμο αλλά λιιιιγο βαρετή. Με μονοκύλινδρο και 90 με 100 χλμ ο δρόμος είναι στα μέτρα μας.

Ξάφνου ένα αρκετά μεγαλο μνημείο πάνω στο δρόμο μας τραβάει την προσοχή και σταματάμε για φωτογραφίες  

Κοντά στο Novi Pazar παίρνουμε τον 27 με κατεύθυνση πια βόρειο ανατολικά και ξεκινάμε την πορεία μας για να προσεγγίσουμε τα νότιο ανατολικότερα σύνορα της Ρουμανίας..

Ο δρόμος που έχουμε πάρει πια χιλιόμετρο με το χιλιόμετρο αλλάζει μορφή . Από καταπράσινη η διαδρομή με μεγάλα δέντρα αριστερά και δεξιά μετατρέπεται σε μια επίπεδη ευθεία γραμμή γεμάτη καλλιέργειες δεξιά και αριστερά του δρόμου. 

Μια μικρή λίμνη δεξιά του δρόμου θα μας τραβήξει το ενδιαφέρον και θα κάνουμε την πρωτη μεγάλη μας στάση για σήμερα. Με την ευκαιρία χτυπάμε φραπεδάκι, μαζεύουμε λίγα κεράσια και προγραμματίζουμε τη συνέχεια της σημερινής βόλτας.

Η περιοχή γύρο από τη λίμνη ενδείκνυται για ψάρεμα και ελεύθερο κάμπινγκ

Πριν χαιρετήσουμε τη λίμνη κάναμε και το εντουρακι μας

Συνεχίζουμε πάνω στον ίδιο δρόμο και μετά από περίπου μια με μιάμιση εκατοντάδα χιλιομέτρων και λίγο έξω από τα Ρουμάνικα σύνορα άλλη μια μικρή λίμνη κάνει την εμφάνιση της δίπλα στο δρόμο. Εννοείται πως κάναμε στάση για τσιγάρο εγώ και λίγο ξάπλα ο Γιάννης.

Κατά το δεκαπεντάλεπτο που κάτσαμε εκεί ήρθαν δυο φορές οι Βούλγαροι και μας ρώτησαν αν έχουμε έρθει για να ψαρέψουμε.. Για ψάρεμα εκεί πρέπει να πληρώσεις.. Δεν ρώτησα για κάμπινγκ τι γίνεται. Η τοποθεσία ήταν καλή και για τα δυο.

Στο δρόμο πάλι και φτάνουμε σύνορα. Ο έλεγχος σύντομος αλλά όχι σαν αυτόν που ξέρουμε από Ευρωπαϊκές χώρες.

Κάπως έτσι περάσαμε σε Ρουμάνικο έδαφος και ο 27 που μετά εγινε 29 τώρα ονομάζετε Ε675 . Η ποιότητα του οδοστρώματος  αρκετά καλή χωρίς λακκούβες ,με καλή πρόσφυση αλλά με μια μόνο λωρίδα ανά κατεύθυνση. Μόνη σημαντική διαφορά το ότι στην κάθε πλευρά του δρόμου υπάρχουν κατά μήκος καρυδιές. Βέβαια ο δρόμος εξακολουθεί να αποτελείται κυρίως από ευθείες με ελάχιστες στροφές και επίπεδο ανάγλυφο, με λίγα λόγια η χαρά του ευθειάκια...

 Φτάνουμε επιτέλους Κωνστάντζα και ενώ το gps μας δείχνει να προσεγγίσουμε την πόλη παραλιακά όλα τα αυτοκίνητα κανουν αριστερά προς μια φουλ μποτιλιαρισμένη αερογέφυρα.. Εμείς κανονικά εκεί που λέει η πλοήγηση με ελάχιστη κίνηση και δίπλα από τις γραμμές του τραίνου αριστερά μας και δεξιά μας το μεγαλο εμπορικό λιμάνι.

 Ξαφνικά βλέπουμε μπροστά μας μια πύλη να μας κλείνει το δρόμο.... Εκεί μας ενημερώνουν ότι μπορούμε να προσεγγίσουμε την πόλη μέσω του λιμανιού αλλά θα πρέπει να πληρώσουμε για απόσταση 2 χιλιομέτρων 2 ευρώ περίπου. Αποφασίζουμε να μην ανεχτούμε το νταβατζιλίκι και έτσι κάνουμε 12 χιλιόμετρα περίπου περιμετρικά του λιμανιού και να΄μαστε στην Κωνστάντζα.

Η πόλη δεν μας τράβηξε το ενδιαφέρον και δεν ψαχτήκαμε καν. Τραβήξαμε για την τουριστική περιοχή της Mamaia ελάχιστα έξω από την πόλη που ήταν λες και ήσουν στο Maiami Beach. Μεγάλα κτίρια συνεχόμενα δεξιά και αριστερά του δρόμου τα περισσότερα καινούργιας κατασκευής και καθόλου ελεύθερος χώρος για πρόσβαση στην παραλία.
Είναι κάπως οξύμωρο να διανύεις μια λεπτή λωρίδα γης έχοντας δεξιά και αριστερά σου θάλασσα στα 70 μέτρα και όμως να μην μπορείς να τη δεις...

Ανάμεσα στα τεράστια ξενοδοχεία υπάρχουν καποια κάμπινγκ. Σε κάποιο από αυτά επιλέξαμε να διανυκτερεύσουμε μιας και ήταν αξιοπρεπέστατο και η τιμή πολύ λογική.

Αφού στήσαμε τις σκηνές και ξεφορτώσαμε τα περιττά βγήκαμε μια βόλτα να βρούμε κάτι να φάμε και να δούμε λίγο πως ζει ο κόσμος εκεί. Έτσι λοιπόν λίγα χιλιόμετρα μακρυά από το κάμπινγκ χτυπούσε η καρδιά της Mamaia σε ένα Mall . Καθίσαμε έξω και φάγαμε το νόστιμο burger μας πίνοντας τοπική μπύρα. Είχαμε και καποια συνομιλία με ντόπιους μοτοσυκλετιστές.

 Αρκετός κόσμος πέρναγε από εκεί κυρίως νεαρής ηλικίας και έκανε τα ψώνια του και έτρωγε, δεν θύμιζε σε τίποτα το μέρος τη Ρουμάνικη ή τη Βουλγάρικη επαρχία που ήταν τόσο κοντά. Καθαριότητα παντού, ακριβά αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες και όχι ρωμά, σαν να ήσουν σε καποια Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Λογικό σκέφτηκα αφού αυτή η λωρίδα γης αποτελεί το μεγαλύτερο τουριστικό θέρετρο της Μαύρης Θάλασσας.

Φωτογραφίες από νετ για Mamaia

Επιστροφή στο κάμπινγκ για ντουζάκι και ξεκούραση μιας και η αυριανή ημέρα αναμένεται δύσκολη και κουραστική μιας και έχουμε στόχο να φτάσουμε στην Οδησσό.

Δίπλα στις σκηνές μας είχε στήσει ένας Γάλλος μοτοσυκλετιστής μεγάλος σε ηλικία όπου συζητήσαμε για λίγη ώρα και μας είπε ότι πριν τέσσερα χρόνια που είχε ξαναπεράσει από αυτό το μέρος τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά από αυτά που συνάντησε σε αυτό του το ταξίδι.

 Κάπου εδώ πρέπει να σας πω ότι στόχος της βόλτας ήταν να φτάσουμε στο Τσερνόμπιλ (λίγο πιο πάνω από το Κίεβο) και να επιστρέψουμε μέσω Πολωνίας, Τσεχίας κάνοντας έναν μεγαλο κύκλο από τα κράτη του ανατολικού μπλοκ.

Έξοδα ημέρας 

Βενζίνη 14 ευρώ ( 13,8 λίτρα )

Κάμπινγκ  5 ευρώ

Διαδρομή 5ης ημέρας  480 χλμ  Mamaia --- Odessa 

Μόλις ξύπνησα το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να κατέβω στην παραλία για φωτογράφιση.. Παραλία κατέβηκα και το προηγούμενο βράδυ αλλά δεν ήταν ο φωτισμός κατάλληλος .

Επιστρέφω στη σκηνή και βλέπω το Γιάννη στο πόδι οπότε ξεκινάμε να μαζεύουμε σκηνές και διάφορα για να ξεκινήσουμε νωρίς. Έτσι κι εγινε . Οι εξατμίσεις μας πρέπει να ξύπνησαν το μισό κάμπινγκ αλλά εμείς κατά τις 8 πρέπει να είχαμε ξεκινήσει. Ποιος να ήξερε τι μας περίμενε....

Αρχίζουμε να ρολάρουμε και βγαίνοντας από τη Mamaia ακριβώς το ίδιο σκηνικό με αυτό της προηγούμενης ημέρας, δρόμοι επίπεδοι γεμάτοι ευθείες και όλες οι εκτάσεις να καλλιεργούνται δεξιά και αριστερά του δρόμου, ώσπου μετά από αρκετά χιλιόμετρα καρυδιές τέλος, τώρα πια μόνο καλλιέργειες. 

Φτάνουμε δέλτα Δούναβη όπου η περιοχή είναι καταπληκτική. Επίπεδο όλο το μέρος με ελάχιστη κίνηση από αυτοκίνητα και ολόγυρά σου να βλέπεις ότι είδος πτηνού θες. Στη μέση του πουθενά η φύση οργιάζει και απλά από το κέντρο των τεράστιων βάλτων και καλαμιώνων περνάει ο κεντρικός δρόμος που σε βγάζει Μολδαβία και Ουκρανία. Απίστευτη ησυχία, απίστευτη εμπειρία. Δυστυχώς δεν είχαμε το χρόνο να μπούμε πιο βαθιά στο δέλτα και να κάνουμε διανυκτέρευση εκεί. 

Κάποια άλλη στιγμή το δέλτα θα είναι ο στόχος και όχι το πέρασμα, αξίζει. 

Και μερικές εικόνες από τη διαδρομή

Χωρίς πολλές αργοπορίες και πάντα οδηγώντας στον Ε87 φτάνουμε στο Galati όπου έπρεπε να πάρουμε την ποταμίσια ηλεκτροκίνητη παντόφλα να μας περάσει απέναντι το Δούναβη.

Πολλοί αυτοί που ψάρευαν στο ποτάμι, ένας όμως έπιασε το ψάρι το καλό ...

Συζητώντας με το Γιάννη στα Ελληνικά μας πλησιάζει η Ρουμάνα κυρία που φαίνεται στη φωτογραφία με το κίτρινο και μας μιλάει κι αυτή με αρκετά καλά Ελληνικά που τα είχε μάθει όταν ζούσε με τον Έλληνα άντρα της στην Ελλάδα και έκανε μαζί του δυο παιδιά.. Τώρα πια αυτός έχει πεθάνει ( κάργιες, όλους θα μας φάτε μια μέρα)  και αυτή γύρισε με τα παιδιά στο πατρικό της. Χάρηκε πολύ που μας είδε και που ξαναμίλησε Ελληνικά. Μόνο καλές εντυπώσεις έχει από τη χώρα μας και ,λογικό , μας ρώτησε πως πάει η κατάσταση στην Ελλάδα... Τι να λέμε, τα γνωστά. Πριν χωρίσουμε μας πρότεινε καποια όμορφα μέρη να επισκεφτούμε..

Εν το μεταξύ ξέχασα να αναφέρω πως ειχαμε κάνει μια κουβέντα με το Γιάννη σχετικά με τη διαδρομή μας τις προηγούμενες ημέρες και συμφωνήσαμε να θυσιάσουμε την Οδησσό για να μας βγουν οι μέρες μέχρι το Κίεβο. Έτσι το πρόγραμμα έλεγε μόλις μπούμε Μολδαβία τραβάμε βόρεια μέχρι όπου μας βγάλει για να μαζέψουμε χιλιόμετρα....  Που να ξέραμε ????????

Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω από εκεί που είχα μείνει... Τον έφαγε τον Έλληνα λοιπόν η κυρία και αφού μας ευχήθηκε καλό δρόμο χωρίσαμε. 

Το Galati απ'οσο είδαμε είναι μια πολύ όμορφη πόλη που κατ'εμε καμία σχέση δεν έχει με Ρουμανία. Χτισμένο σε ύψωμα πάνω από τις όχθες του Δούναβη είναι πολύ όμορφο ,τακτοποιημένο με μεγάλους δρόμους, σύγχρονα κτίρια και καθαριότητα, ρίξτε μια ματιά σε κάποιες φωτογραφίες από το νετ σχετικά γιατί εμείς από τη βιασύνη μας δεν βγάλαμε ούτε μια.

Συνέχεια λοιπόν μετά το Galati για τα σύνορα με τη Μολδαβία...

Άφιξη στο συνοριακό φυλάκιο από τη Ρουμάνικη πλευρά ο έλεγχος χαλαρός και σύντομος.. Περνάμε τον Προύθο ποταμό και βρισκόμαστε στα Μολδάβικα σύνορα.. Εκεί ο έλεγχος είναι πιο λεπτομερής και γίνετε από δυο καλλίγραμμες αστυνομικήνες οπότε όλα καλά μέχρι εδώ.
Για πρώτη φορά μου ζήτησαν το δίπλωμα σε σύνορα.. Έψαξα λίγο ενώ με περίμεναν υπομονετικά και αυτές αλλά και ο Γιάννης που είχε αρχίσει να τον κόβει κρύος ιδρώτας. Μετά από ένα τέταρτο της ώρας όλα είχαν τακτοποιηθεί και ξεκινούσαμε για την πρωτεύουσα της Μολδαβίας...

Ούτε χιλιόμετρο μετά τα σύνορα είναι η διασταύρωση για Κισινάου οπότε και θα στρίβαμε..
Κάτι τέτοιο όμως δεν εγινε ποτέ. Στη διασταύρωση μας περίμεναν στρατιώτες με άρματα και αυτόματα που μας σημάδευαν .. Αφού μας σταμάτησαν και τσέκαραν όλα τα χαρτιά, μας ενημέρωσαν ότι δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε το δρόμο που πάει προς τα βόρεια και την πρωτεύουσα της χώρας.. Μοναδική επιλογή μας να πάμε ευθεία προς τα Ουκρανικά σύνορα.
Αυτό και κάνουμε λοιπόν. Πορεία προς Ουκρανία και όπου μας βγάλει..

Τελικά δεν είναι να κάνεις σχέδια, είπαμε θα αποφύγουμε την Οδησσό αλλά η μοίρα και μερικοί άντρες με αυτόματα μας στέλνουν κατά πάνω της.

Σχεδόν ούτε χιλιόμετρο και συναντάμε πάλι σύνορα για έλεγχο... τα Ουκρανικά αυτή τη φορά. Ξεκινάμε την ίδια διαδικασία να χωθούμε ανάμεσα από τα αυτοκίνητα να βρούμε σκια και να πάρουμε τα χαρτιά στα χέρια κάτω από τις μηχανές μη μας δει κάποιος και μας τα τσεκάρει πριν από αυτά των αυτοκινητάδων. Έτσι κάπως με σχετικά σύντομη αναμονή έρχεται η σειρά μας και δυο Ουκρανοί στρατιώτες με τα αυτόματα όπλα να κρέμονται στο λαιμό τους ερχονται μας περνούν τα χαρτιά και τα δίνουν σε ένα ψηλό που έμοιαζε με κομάντο και τα πήγε μέσα στα γραφεία. Οι δυο λοιπόν ασχολήθηκαν αρκετά με εμάς και τις μηχανές.. Τσέκαραν σχεδόν τα πάντα μέσα στις βαλίτσες μου με φακό αν και έβγαλα και μερικά πράγματα εκτός βαλιτσών για να τα τσεκάρουν.
Οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή.. Ποιοι είστε, που πάτε, έχετε μαζί σας τσιγάρα , κουβαλάτε μαζί σας φάρμακα, έχετε μαζί σας drone, έχετε μαζί σας ναρκωτικά, έχετε μαζί σας χασίς, έχετε μαζί σας σπρέι πιπεριού, έχετε μαζί σας όπλα... Κάποια στιγμή αστειευόμενος του έδειξα τις κόρες των ματιών μου και το εσωτερικό των χεριών μου για να μην ξαναρωτήσει για ναρκωτικά.. επίσης του έδειξα το κεφάλι μου και του είπα ότι αυτό είναι το μόνο όπλο που κουβαλάμε οι Έλληνες..

Εντάξη μετά το τελευταίο σταμάτησαν οι ερωτήσεις και περιμέναμε καρτερικά να μας φέρει ο κομάντο τα χαρτιά. Πρέπει να μας έφαγε η όλη υπόθεση στα σύνορα της Ουκρανίας τουλάχιστον μιάμιση ώρα και αν προσθέσεις και τους στρατιώτες και τα Μολδαβέζικα και τα Ρουμάνικα σίγουρα χάσαμε ένα τρίωρο για να διανύσουμε δυο χιλιόμετρα...  Όποιος έχει σκοπό να περάσει από εκεί ας ξεκινήσει νωρίς ,θα χάσει πολύ χρόνο..

Σύνορα τέλος και πατάμε Ουκρανικό έδαφος για πρώτη φορά. Σβέλτα πορευόμαστε προς Izmail μιας και μετά τα σύνορα ο δρόμος είναι άσφαλτος όχι κακής ποιότητας αλλά με μια λωρίδα ανά κατεύθυνση και τίποτα ενδιαφέρον να δεις.
Περνάμε μέσα από τη μεγάλη πόλη του Izmail που μας έδωσε την εντύπωση ότι αποτελεί ένα πολύ μεγαλο λιμάνι επί του Δούναβη πριν αυτός εκβάλει τα νερά του στη Μαύρη Θάλασσα. Ήταν η πιο ανεπτυγμένη πόλη που συναντήσαμε έως και την Οδησσό.

Το οδόστρωμα μέχρι το Izmail ήταν ανεκτή άσφαλτος με καλή πρόσφυση

Μετά εγινε λιιιγο χωματώδες .....

Και λίγο αργότερα είχαμε μόνο χωματόδρομο

Το καλύτερο είναι ότι οι συνθήκες έγιναν ακόμα χειρότερες όταν πάνω στο χωματόδρομο άρχισαν να εμφανίζονται κομμάτια ασφάλτου με υψομετρική διαφορά εννοείται από το χώμα και το μήκος τους ήταν μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα και ξανά μετά στο γνώριμο χώμα.. 

Ακόμα χειρότερο ????? Όπου υπήρχε άσφαλτο ήταν γεμάτη λακκούβες τάφους.... Καταλαβαίνετε ...

Ήμασταν τυχεροί που κάναμε τη βόλτα με αυτές τις μοτοσυκλέτες... Το KTM βέβαια το είχα βαριά φορτωμένο και το λυπήθηκα σε κάποιες από τις λακκούβες αλλά αυτή είναι η δουλειά του .. Το XT ακόμα χειρότερα.. Μας έβγαλαν ασπροπρόσωπους όμως από μια πολύ δύσκολη δοκιμασία.. Πρέπει να σας ενημερώσω ότι μιλάω για τον Μ15 η αλλιώς Ε87 αυτοκινητόδρομο.

Ευτυχώς κάποια στιγμή ο πολύ άσχημος δρόμος τελείωσε αλλά είχε πλέον ξεκινήσει ο ήλιος να πέφτει και ήμασταν πολύ κουρασμένοι.. Κατάλυμα δύσκολα θα βρίσκαμε πάνω η κοντά στο δρόμο.. Φτώχια πολύ και επικοινωνία σχεδόν αδύνατη. Οπότε αν θέλαμε να κοιμηθούμε σε κρεβάτι με ασφάλεια έπρεπε να φτάσουμε σε κάποιο από τις πόλεις θέρετρα της Μαύρης Θάλασσας.

Μετά από πολύ πολύ κούραση στο σούρουπο 21.30 καταφέραμε να φτάσουμε στη Zatoka . Βρήκαμε σχετικά εύκολα κατάλυμα σε σχετικά καλή τιμή. Ντουζάκι κατι να βάλουμε στο στόμα μας και πέσαμε ξεροί...

Αυτή η ημέρα ήταν από αυτές τις ταξιδιώτικες ημέρες που δεν θες τη ζωή σου με 12 ώρες στο δρόμο και 8 από αυτές πάνω στη σέλα. Τέτοιες ημέρες θες απλά να πέσεις όπως είσαι με τη μηχανή σου στην άκρη του δρόμου και να ξυπνήσεις την επόμενη μέρα και να συνεχίσεις... Πρέπει να προσπαθούμε πάντα να μην ερχονται τέτοιες ημέρες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας.. Καλύτερα να σταματήσουμε λίγο πιο νωρίς τη βόλτα πάρα να μας πάρει αργά ή να κουραστούμε υπερβολικά.. Όταν βιαζόμαστε να φτάσουμε κάπου και είμαστε πολύ κουρασμένοι είναι πολύ πολύ πιθανόν να μας συμβεί κάποιο ατύχημα.. Οπότε προσοχή μεγάλη.. Καλύτερα να κάνουμε μια στάση να φάμε κάτι γλυκό και να συνεχίσουμε.. Θα είναι αρκετά καλύτερα έτσι..

Έξοδα ημέρας....

Βενζίνη 12 ευρώ ( έβαλα μόλις μπήκα Μολδαβία 14,88 λίτρα για τα 322 χλμ που διάνυσα , η τιμή ήταν αρκετά κάτω του ευρώ)

Δωμάτιο  10 ευρώ / άτομο χωρίς πρωινό

Διαδρομή 6ης ημέρας  243 χλμ  Zatoka ---- Odessa --- Chisinau 

                              

Η ξεκούραση του βραδινού ύπνου ήρθε σαν βάλσαμο στο σώμα αλλά και στο πνεύμα μας. 

Τι καλύτερο να ξυπνάς δίπλα στη θάλασσα και να απολαμβάνεις το φραπέ σου ...

Η επόμενη σκέψη μου αφού τελείωσε ο καφές ήταν να κάνω μια βουτιά στη Μαύρη Θάλασσα αλλά λίγο οι κλειδωμένες προς τη θάλασσα πόρτες, λίγο ότι ειχαμε να κάνουμε αρκετά χιλιόμετρα σήμερα με σύνορα, λίγο η πρωινή ψύχρα και λίγο ότι ο Γιάννης ήταν ήδη έτοιμος για αναχώρηση με απέτρεψαν. Οπότε ετοιμάστηκα γρήγορα γρήγορα και αφού αποχαιρετήσαμε τους οικοδεσπότες μας φύγαμε για Οδησσό.

Ο δρόμος αρκετά καλός αλλά η διαδρομή χωρίς ενδιαφέρον. Μετά από λίγα χιλιόμετρα φτάνουμε επιτέλους στην Οδησσό. Αυξημένη κίνηση στο κέντρο και γενικώς μια απογοήτευση με διακατέχει όχι μόνο για την κίνηση στους δρόμους και τη ζέστη. Βασικά όπως και στην Κωνστάντζα πίστευα πως θα βρω μπροστά μου μια όμορφη παραθαλάσσια πόλη. Όποιος το πιστεύει αυτό όμως είναι λάθος. Η Οδησσό και η Κωνστάντζα είναι πόλεις λιμάνια ΕΜΠΟΡΙΚΑ. Οπότε δεν έχει παραλία με καφετέριες, πασαρέλα, μαγαζιά και άλλα τέτοια. Τουλάχιστον εμείς δεν βρήκαμε.

Η λύτρωση μου ήρθε όταν μπήκαμε στο κέντρο της πόλης όπου οι δρόμοι ήταν μεγάλοι, καθαρά τα πεζοδρόμια αλλά και πανέμορφα κτίρια μεσαιωνικού ρυθμού παντού. Κρίμα που δεν ειχαμε χρόνο και κουράγιο να την ψάξουμε λίγο περισσότερο και να μείνουμε ένα βράδυ εκεί.

Το καφεδάκι στο κέντρο μας έδωσε δύναμη να συνεχίσουμε....

Ψάχνοντας για το λιμάνι...

Αφού έχεις κάνει τη διαδρομή σου στον Μ16 προς τα σύνορα της Μολδαβίας συναντάς ένα ποτάμι που χωρίζει τις δυο χώρες.

Από τη μια η Ουκρανία που περνάς χωρίς πολύ ταλαιπωρία και όπλα και από την άλλη η Μολδαβία που περνάς με τον ίδιο τρόπο.. Καμιά σχέση το πέρασμα των συνόρων αυτών με τα νότια σύνορα των ίδιων χωρών..

Η παγίδα εδώ είναι αλλού όμως..... Μετά από καποια χιλιόμετρα στη Μολδαβία (έτσι πιστεύαμε) και πάλι βρισκόμαστε μπροστά σε σύνορα .... !!!!!!

Κανονικά σύνορα με αερογέφυρα και ένα κτήριο στα αριστερά μας..

Ο έλεγχος όχι ιδιαίτερος και κοντά στον ευρωπαϊκό θα έλεγα.. Όταν τελείωσε όμως μας έστειλαν στο κτίριο που βρισκόταν στα αριστερά μας χαχαχαχαχα... Εκεί λοιπόν έπρεπε να ταξινομήσουμε τις μοτοσυκλέτες μας στο κράτος της Ινσιστρίας για να μπορούμε να κυκλοφορήσουμε στους δρόμους της... Καλό ???????

Προσοχή γιατί δέχονται μόνο τοπικό νόμισμα ή δολάρια,δεν θυμάμαι ακριβώς γιατί δεν είχα μετρητά που ήθελαν και πήγε ο Γιάννης μέσα να πληρώσει.. Όλη αυτή η ιστορία της ταξινόμησης κοστίζει 6 ή 8 ευρώ ανά μοτοσυκλέτα και τουλάχιστον μιάμιση ώρα καθυστέρηση..

Φωτογραφία από το συνοριακό έλεγχο.

Ξεπεράσαμε και αυτό το σκόπελο και τραβήξαμε για Κισινάου πάνω σε ένα πολύ καλά ασφαλτοστρωμένο δρόμο γεμάτο ευθείες με ελάχιστη κίνηση και όμορφα τοπία.

Εντύπωση μας έκαναν οι τρεις φαρδιές λωρίδες του δρόμου.. πρώτη φορά συναντούσα κάτι τέτοιο.. Ο καθένας πηγαίνει στο ρεύμα δεξιά εννοείται και όποιος θέλει να προσπεράσει και από τις δυο κατευθύνσεις πιάνει τη μεσαία, κάνει τη δουλειά του και μετά επιστρέφει εκεί που πρέπει.. 

Για εμένα πολιτισμός για κάποιους άλλους ίσως επικίνδυνο... Ο καθένας έχει δικά του κριτήρια.. Βέβαια βοηθάει και το επίπεδο ανάγλυφο αλλά και η ευθεία χάραξη..

Αρκετά με το δρόμο όμως γιατί ξαφνικά μετά από είκοσι χιλιόμετρα και πάλι ο δρόμος στενεύει κάπως και είναι κλειστός από μια μπάρα και αστυνομικούς.. Σκεφτόμαστε άραγε τι να εγινε πάλι ???

Ινσιστρία τέλος και ξαναμπαίνουμε Μολδαβία μετά από έναν τυπικό έλεγχο του ενός τετάρτου και κάτι σφραγίδες..

Ξεκινήσαμε κατά τις δέκα το πρωί και η ώρα έχει πάει τέσσερις το απόγευμα με στάσεις μόνο στα σύνορα ενώ έχουμε διανύσει κάτι λιγότερο από διακόσια χιλιόμετρα..     Καλή φάση.

Επιτέλους μια στάση για να ξεκουραστούμε μόνοι μας αυτή τη φορά και να τσιμπήσουμε κάτι στο κέντρο ενός από τα μικρά χωριά της διαδρομής.... 

Να σημειώσω εδώ ότι πιο γαλάζιο ουρανό από αυτόν της Ουκρανίας και της Μολδαβίας δεν έχω δει ποτέ ξανά στη ζωή μου.

Άλλη μια σημείωση που έχω να κάνω είναι πως ήταν η πρωτη εκκλησιά που συναντήσαμε μετά την κεντρική Βουλγαρία..

Συνεχίζουμε λοιπόν σε ένα πολύ όμορφο σκηνικό

Και ξαφνικά επιτέλους βλέπουμε μπροστά μας την είσοδο της πρωτεύουσας..

Στην πρωτεύουσα σε καλωσορίζει το αεροδρόμιο

Πρώτη μας έννοια να βρούμε κάπου να κοιμηθούμε και να παρκάρουμε με ασφάλεια τις μοτοσυκλέτες..

Αφού εξασφαλίσαμε τη διαμονή και το πάρκινγκ μετά από αρκετό ψάξιμο για να πετύχουμε καλή τιμή βγήκαμε έξω για να φάμε κάτι καλό..

Και όντως φάγαμε πάρα πολύ καλά σε ένα πολύ όμορφο μαγαζί και πληρώσαμε πολύ φθηνά..

Η Μολδαβία όπως αποδεικνύεται είναι μια χώρα πιο φθηνή από Βουλγαρία και Ρουμανία αλλά με καλύτερη ποιότητα ζωής τουλάχιστον στην πρωτεύουσα που επισκεφτήκαμε...

Πολύ όμορφος κόσμος περιποιημένος με σύγχρονα αυτοκίνητα και μοντέρνο ντύσιμο. Πεντακάθαρη και τακτοποιημένη πόλη όπου οι κάτοικοι δεν καπνίζουν ούτε καν μέσα στο αυτοκίνητο.. 

Έξοδα ημέρας  ...

Βενζίνη 10 ευρώ  (18 lt)

Δωμάτιο 7 ευρώ

Φαγητό      6 ευρώ 

Διαδρομη 7ης ημερας  238 χλμ  Chisinau -----  Stefanesti

                                                      

Η μέρα ξεκινάει το απαιτούμενο καφεδάκι έχει σερβιριστεί και το απολαμβάνουμε με το Γιάννη έξω από το ξενοδοχείο κάτω από έναν συννεφιασμένο ουρανό πάνω από τα κεφάλια μας... 

Anyway απολαμβάνουμε το καφεδάκι μας συζητώντας χαλαρά για τα λίγα χιλιόμετρα που έχουμε να κάνουμε σήμερα και για το που θα σταματήσουμε για να πάρουμε πρωινό και να κάνω σέρβις στη μοτοσυκλέτα μιας και συμπληρώθηκαν περίπου 2500 χλμ ταξιδιού 

Φεύγοντας από την πόλη ένα στρατιωτικό μπλόκο μας υπενθυμίζει που βρισκόμαστε

Συνεχίζουμε πάντα προς τα βόρειο δυτικά πάνω στον Ε581 , R25 & R42 και τα σύνορα με τη Ρουμανία ώστε να κατευθυνθούμε προς Ιάσιο.

Σε κάποιο σημείο της διαδρομής περνάμε δίπλα από ένα δάσος με κάποιους χωματόδρομους μέσα που οδηγούν σε κάποιο μοναστήρι. Τα δέντρα ήταν ψηλά και η βλάστηση πυκνή, το τέλειο μέρος να πιει ακόμα ένα καφεδάκι ο Γιάννης και να ασχοληθώ εγώ με την αλλαγή λαδιών στη μοτοσυκλέτα μου χωρίς αδιάκριτα βλέμματα.

Στο Macaresti (μάλλον) μας πρόλαβε η καταιγίδα οπότε κάτσαμε σε ένα μαγαζί να κολατσίσουμε ώσπου να περάσει η μπόρα..

Στη συνέχεια ο δρόμος είχε καποια σημεία άλλοτε μικρά και άλλοτε μεγάλα στα οποία γίνονταν έργα και ήταν γεμάτα χώματα λακκούβες και γενικά ανωμαλίες και τώρα μετά την βροχή ήταν πιο επικίνδυνα από ποτέ. Οπότε η προσοχή μας ήταν τεταμένη και η ώρα είχε περάσει με πολύ λίγα χιλιόμετρα στο ενεργητικό μας για σήμερα.

Τα χιλιόμετρα που είχαμε υπολογίσει για σήμερα ήταν λίγα όποτε ήμασταν οκ με το πρόγραμμα μέχρι που φτάσαμε στα σύνορα με τη Ρουμανία.. Το πρωί ειχαμε ξεκινήσει κατά τις 10.30 πμ από Κισινάου και στα σύνορα της Μολδαβίας φτάσαμε στις 6.45 μμ.

 Από τα Μολδαβέζικα περάσαμε σε εύλογο χρονικό διάστημα αλλά στα Ρουμάνικα είχαμε σοβαρό πρόβλημα.. Είχε πέσει το ρεύμα και το ίντερνετ με αποτέλεσμα να μην περνάει κανείς τα κλειστά πλέον σύνορα..

Εκεί χάσαμε τουλάχιστον μια ώρα και η βροχή που πριν ειχαμε αφήσει πίσω μας ( τα μαύρα χαμηλά σύννεφα της από πάνω φωτογραφίας ) τώρα μας είχε φτάσει. Κρυφτήκαμε στο υπόστεγο των συνόρων να μην βραχούμε με τις μοτοσυκλέτες και μέχρι να περάσει τελείως η βροχή μας είχαν τσεκάρει και μας έδιωχναν από το στεγασμένο χώρο...

Σε εκείνο το σημείο πήραμε με το Γιάννη μια απόφαση. Η καταιγίδα πήγαινε προς Ιάσιο που θέλαμε να πάμε οπότε εμείς αποφασίσαμε για να μην βραχούμε να ακολουθήσουμε βόρεια πορεία ώστε να αποφύγουμε τη βροχή και όπου βρούμε κατάλυμα να κάνουμε διανυκτέρευση..

Το σχέδιο όταν το συλλάβαμε στο μυαλό μας δεν περιείχε κανένα ρίσκο.. Είχαμε ακόμα 1 με 2 ώρες μέρα ώστε να φτάσουμε εύκολα σε κάποιο κατάλυμα... Κανείς μας δεν περίμενε να συναντήσουμε συννεφάκι βροχής που θα μας έβρεχε για κάνα δεκάλεπτο. Το χειρότερο όμως ήταν πως η φτώχεια ήταν πολύ μεγάλη σε εκείνο το ανατολικό κομμάτι της Ρουμανίας έτσι κατάλυμα ή ξενώνας δεν υπήρχε πουθενά. Όπου και αν ρωτούσαμε μας έλεγαν ότι θα βρίσκαμε ξενώνα στο χωριό Stefanesti.

Η ώρα είχε πάει 10 + όταν φτάσαμε εκεί αλλά ξενώνας ή ξενοδοχείο πουθενά. Η κατάσταση μας ήταν δύσκολη, ήμασταν πολύ κουρασμένοι λίγο βρεγμένοι μέσα στη νύχτα και ταξιδεύαμε πάνω από μια ώρα σε χωριά γεμάτα Ρωμα ,ένα τέτοιο χωριό ήταν και το Stefanesti. 

Απελπισία μας βρήκε με το Γιάννη. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι δεν υπήρχε πουθενά ασφάλεια να στήσουμε τις σκηνές μας και με το ψάξιμο η ώρα είχε πάει 11.30 μμ . Η τελευταία μας λύση σκέφτηκα ήταν να πάμε στο αστυνομικό τμήμα και να πάρουμε πληροφορίες σχετικά με το αν υπάρχει κάπου να κοιμηθούμε με ασφάλεια. Τουλάχιστον θα επικοινωνούσαμε με κάποιον που δεν ήταν Ρωμα 

Έτσι και έγινε. Πήγαμε στο Α.Τ. και βρήκαμε κάποιον που είχε υπηρεσία και μίλαγε αγγλικά. Μας ενημέρωσε ότι το κοντινότερο ξενοδοχείο βρίσκεται στο Botosani 80 χλμ κακού δρόμου μακρυά μας. Ακούγοντας τα λόγια του η απογοήτευση ζωγραφίστηκε στα πρόσωπα μας και ήταν η πρώτη φορά που είδα το Γιάννη με πεσμένα φτερά οπότε ρώτησα τον αστυνομικό τι πρέπει να κάνουμε για να μας κλείσει στο κρατητήριο ή τουλάχιστον να μας αφήσει να κατασκηνώσουμε στον προαύλιο χώρο του τμήματος που υπήρχε ασφάλεια. Η απάντηση του αρνητική και στις δύο προτάσεις μου.

Πραγματικά δεν ξέραμε τι να κάνουμε και ο Άνθρωπος βλέποντας την απογοήτευση και την καταπόνηση μας , μας λυπήθηκε και μας πρότεινε να μας φιλοξενήσει στο πατρικό του σπίτι που ήταν άδειο. Φυσικά δεχτήκαμε και τον ευχαριστήσαμε χιλιάδες φορές. Έτσι λοιπόν ακολουθώντας το περιπολικό μας πήγε λίγο έξω από το χωριό σε ένα αγροτόσπιτο χωρίς καν τις βασικές ανέσεις. Παροχή νερού και( τουαλέτα ) ήταν έξω από το σπίτι. Αν σκεφτείς ότι στη σημερινή διαδρομή μας εντός Ρουμανίας βλέπαμε ανθρώπους να κουβαλούν νερό από πηγάδια για το σπίτι, μπορεί κάποιος να θεωρήσει τη βρύση με πόσιμο νερό που υπήρχε στην αυλή του σπιτιού σαν προνόμιο.

Παρκάραμε λοιπόν τις μοτοσυκλέτες μέσα στην αυλή, κλείσαμε την πόρτα πήραμε τα άκρως απαραίτητα μέσα στο σπίτι και ξεραθήκαμε στον ύπνο.

Έξοδα ημέρας 

Βενζίνη  7 ευρώ  (14 lt)

Φιλοξενία  5 ευρώ 

Διαδρομή 8ης ημέρας  328 χλμ  Stefanesti ---- Beclean

                                                  

Σας βάζω κάποιες εικόνες από το παραδοσιακό σπίτι της περιοχής όπου φιλοξενηθήκαμε για να εκτιμήσουμε τις ανέσεις που έχουν τα δικά μας σπίτια..

                                                       η κουζίνα με το ένα κρεβάτι μέσα  

η κρεβατοκάμαρα 

Η σόμπα ανάμεσα στα δυο κρεβάτια

η τουαλέτα 

Το πρωί ήρθε πολύ σύντομα και θέλαμε να αδειάσουμε το σπίτι νωρίς ώστε να μην καταχραστούμε τη φιλοξενία. Αφήσαμε κάποια χρήματα και κάποια γλυκά που είχαμε μαζί μας στο σπίτι ώστε να ευχαριστήσουμε τον ευεργέτη μας και πήγαμε έξω στις μοτοσυκλέτες.  Εκεί ανακάλυψα πως μου είχαν κλέψει το κάνιστρο της βενζίνης που κουβαλούσα μαζί μου από την Ελλάδα.

Πρώτη μου σκέψη ήταν να φύγουμε γρήγορα από αυτό το μέρος και η δεύτερη ήταν ότι είμαστε πάρα πολύ τυχεροί που δεν χρειάστηκε να κοιμηθούμε έξω με σκηνές.

Ας δούμε όμως τη σημερινή μέρα.

Τα χιλιόμετρα μας σήμερα θα τα κάναμε πάνω στα Καρπάθια Όρη όπου θα τα διασχίζαμε από ανατολικά προς τα δυτικά.

Έτσι και έγινε μετά από το Botosani

 αρχίσαμε να σκαρφαλώνουμε τα Καρπάθια με λύσσα οδεύοντας προς τον πολιτισμό που μας είχε λείψει τόσο πολύ την προηγούμενη μέρα. Οι διαδρομές φιδίσιες με πάρα πολύ καλή άσφαλτο και όμορφα περιποιημένα χωριά με λευκούς κατοίκους. Ρωμα τέλος και το σκηνικό θυμίζει περισσότερο Αυστριακές Άλπεις παρά Ρουμανία.

 Ήταν Κυριακή και τα πάσα ήταν γεμάτα μοτοσυκλετιστές που απολάμβαναν τη βόλτα τους. Βέβαια συναντήσαμε και πολλά ασθενοφόρα και τύχαμε ένα ατύχημα με μοτοσυκλετιστή που έπεσε εκτός δρόμου και πάνω από τις μπάρες σε ένα μικρό γκρεμό.

Σταθήκαμε τυχεροί στην επιλογή διαδρομής για τη σημερινή ημέρα μιας και ακολουθώντας τον Ε58 (17) περάσαμε πολλά όμορφα πάσα των Καρπαθίων και ευχαριστηθήκαμε οδήγηση.

Μέσα στον πολιτισμό και σε πολύ όμορφες διαδρομές δεν μας φάνηκαν δύσκολα τα 300+ χιλιόμετρα που διανύσαμε. Κάπου εκεί όμως σταματήσαμε γιατί ειχαμε αρκετή κούραση και πείνα από την προηγούμενη ημέρα. Σκεφτήκαμε αρχικά να διανυκτερεύσουμε στη πόλη Bistrita αν θυμάμαι καλά.

 Πολύ πολύ όμορφη και καθαρή πόλη αλλά ήταν αρκετά ακριβή και ήταν ακόμα νωρίς οπότε μας έπαιρνε να ψάξουμε και παρακάτω στη διαδρομή μας.. Έτσι συνεχίσαμε

Αποτέλεσμα ???? Ξεκινήσαμε και πάλι να συναντάμε φτωχά χωριά Ρωμα πάνω στη διαδρομή και να μας λούζει κρύος ιδρώτας. Ακόμα και το Beclean δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Λίγο παρακάτω όμως προς Κλουζ Ναποκα και πάντα πάνω στον 17 βρήκαμε ένα πολύ καλό καθαρό και φθηνό μοτέλ για να μείνουμε. 

Χωρίς δεύτερη σκέψη ανεβαίνουμε για ντουζάκι και κατεβαίνουνε για φαΐ και μπύρες.

Το περιηγητικό κομμάτι της ημέρας είχε ολοκληρωθεί και εν μέσω μπυροποσίας σειρά είχε ο σχεδιασμός των επόμενων εξορμήσεων. Το δύσκολο κομμάτι της βόλτας είχε τελειώσει και ξεκινούσαμε την επιστροφή. Σαν στόχο μπορεί να ειχαμε βάλει το Κίεβο αλλά τα πράγματα δεν πάνε πάντα όπως τα περιμένεις και το πιθανότερο σε κάθε ταξίδι είναι να παραμένεις όρθιος ότι κι αν σου συμβεί και να μην χάνεις την καλή σου διάθεση επειδή ξέφυγες από το πρόγραμμα η κάτι πήγε στραβά.. Οι καλύτερες βόλτες γινονται χωρίς πρόγραμμα. 

Κίεβο λοιπόν δεν είδαμε αλλά είδαμε την Οδησσό και το Κισινάου . Βέβαια χάσαμε κάποιες ημέρες και ταλαιπωρηθήκαμε περισσότερο από όσο ειχαμε υπολογίσει γράφοντας πολλά χιλιόμετρα κάθε ημέρα στα κοντέρ μας. Αποφασίσαμε λοιπόν πως ήταν ώρα να ξεκινήσει η επιστροφή μας. Ο Γιάννης ήθελε να γράψει μερικά χιλιόμετρα προς τα δυτικά και να επισκεφθεί την επόμενη ημέρα ενα motocamp στη Βουδαπέστη και μετά να επιστρέψει μέσω Βενετίας με πλοίο. Εγώ θα έμπαινα Ουγγαρία και θα διέσχιζα Σερβία και Σκόπια για να επιστρέψω. Κατ' ουσιαν η βόλτα είχε τελειώσει για μένα. Είχα δει αυτά που ήθελα ,πέρασα καλά και απλά έπρεπε να απολαύσω χαλαρά την επιστροφή μου και να φτάσω όσο πιο σύντομα Ελλάδα για να ξεκουραστώ πριν επιστρέψω στη δουλειά.

Έτσι οι δρόμοι της επιστροφής μας με το Γιάννη από αύριο χωρίζουν.

Έξοδα ημέρας

Βενζίνη   12 ευρώ  ( 12 lt)

Διαμονή  7 ευρώ

Φαι --- Μπύρες  10 ευρώ 

Διαδρομή 9ης ημέρας     400χλμ  Uriu --- Szeged

Η πρωτη μου ημέρα σαν μοναχικός ταξιδευτής ξεκίνησε κατά τις 9 το πρωί μιας και ήθελα να χορτάσω ύπνο και να είμαι ξεκούραστος για οτιδήποτε κι αν μου τύχει στο δρόμο. Μάζεψα λοιπόν πράγματα, φόρτωσα και σε μια ώρα ήμουν στο δρόμο 

Η διαδρομή που ακολούθησα σήμερα ήταν πολύ όμορφη χωρίς δυσκολίες και όσο προχωρούσα προς τα δυτικά το στοιχείο του πολιτισμού γινόταν όλο και πιο έντονο..

Πέρασα μια πολύ όμορφη πόλη που θα έπρεπε να είχα χρόνο να κάνω μια διανυκτέρευση. Αξίζει και αυτή είναι η Oradea. Ένα κίνητρο ακόμα για την επόμενη βόλτα. Μετά από αυτή την καταπληκτική πόλη κάνω στάση στη Salonta για το μεσημεριανό εσπρεσσάκι και για να αποχαιρετήσω την απίστευτη Ρουμανία. Για τέταρτη φορά σε αυτή τη χώρα και οι εκπλήξεις συνεχίζονται, σίγουρα θα επιστρέψω.

Τα σύνορα λίγα χιλιόμετρα πια

Η διάσχιση τους πολύ απλή υπόθεση και έτσι καταλαβαίνεις πως είσαι εντός ευρωπαϊκής ένωσ

Φάρμα με βούβαλους

Και λίγο πριν τη Szeged μια μικρή λίμνη στο πλάι του δρόμου

Πρέπει να πω ότι η Ουγγρική επαρχία είναι πανέμορφη κρίνοντας από το ελάχιστο που είδα και σίγουρα σύντομα θα επιστρέψω..

Δεν άργησα να φτάσω στον προορισμό μου και έψαξα άμεσα για δωμάτιο στο πανέμορφο κέντρο της πόλης.. Μην λέω πάλι τα ίδια.. μια λέξη τα λέει όλα.. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ...

Εύκολα βρήκα δωμάτιο αν και ήταν το πιο ακριβό σε όλο μου το ταξίδι.

Έξοδα ημέρας

Βενζίνη 16 ευρώ  (17lt )

Δωμάτιο  27 ευρώ

Διαδρομή 10ης ημέρας   570 χλμ  Szeged ---- Vranje 

Το θηρίο περιμένει υπομονετικά στο πάρκινγκ για ακόμα μια δύσκολη και ζεστή ημέρα

Εχθές το απόγευμα που έφτασα στη Szeged δεν είχα το κουράγιο να βγω για περπάτημα και φωτογραφίες στην πανέμορφη μεσαιωνική αυτή πόλη. Οπότε σήμερα ξύπνησα νωρίς και ξόδεψα τις πρώτες ώρες της βόλτας για φωτογράφηση.

Τραμ, ποδηλατόδρομος και δρόμος για αυτοκίνητα σε απόλυτη αρμονία με φανάρια για όλους... φανάρια σε ποδηλατόδρομο πρωτη φορά συνάντησα ... 

Η κίτρινη γραμμή ορίζει τον ποδηλατόδρομο. 

Μετά τη φωτογράφιση κατευθύνθηκα προς Σερβία με σκοπό να διασχίσω τη χώρα αυθημερόν ώστε αύριο να είμαι Ελλάδα. Όπως θα καταλάβατε το ταξίδι για μένα είχε τελειώσει και ήταν καθαρά καποια διαδικαστικά χιλιόμετρα μέχρι να επιστρέψω στη βάση μου. Θεωρώ λάθος το να περνάω από μεγάλες πόλεις μόνο και μόνο για να πω ότι πέρασα. Όταν μπω σε μια μεγάλη όμορφη πόλη θέλω να έχω το χρόνο να μείνω και να τη ζήσω έστω για μια ημέρα. Έτσι ούτε στη Νις μπήκα,ούτε στο Βελιγράδι ,ούτε στο Νοβι Σαντ. Η πορεία μου ήταν στην εθνική με μόνο στόχο να καλύψω χιλιόμετρα. Σε αυτή μου την προσπάθεια δεν βοήθησε καθόλου ο ένας κύλινδρος της μοτοσυκλέτας γιατί έπρεπε να ταξιδεύω μέχρι 120 χλμ ανά ώρα, αλλά ταλαιπώρησε απίστευτα τον αυχένα μου και η έλλειψη ψηλής ζελατίνας. Αυτή η έλλειψη με ταλαιπώρησε αρκετά και τις προηγούμενες ημέρες και είναι ένα σοβαρό μειονέκτημα της συγκεκριμένης μοτοσυκλέτας για τέτοιου είδους βόλτες.

Φωτογραφίες από τη σημερινή ημέρα δεν υπάρχουν . Στάση εγινε μόνο σε ένα πρατήριο για ανεφοδιασμό και κάποιες πάνω στη διαδρομή για τσιγάρο..

Φτάνοντας στο Βράνιε βρήκα ένα όμορφο ξενοδοχείο δίπλα στο δρόμο με "ασφαλές" και λιιιιγο στενό πάρκινγκ χαχαχαχα

Έξοδα ημέρας

Βενζίνη 32,5 ευρώ (26,62 lt)

Δωμάτιο  15 ευρώ

Διόδια για τη διάσχιση ολόκληρης της Σερβίας  6,5 ευρώ 

Διαδρομή 11ης ημέρας   560 χλμ  Vranje --- Μουζάκι 

Τελευταία ημέρα της βόλτας εκτός Ελλάδος και βιάζομαι να ξεκινήσω μιας και με περιμένουν αρκετά χιλιόμετρα και αρκετοί φίλοι για να συναντήσω στο Μουζάκι. 

Κανονικά και σήμερα φουλ εθνική οδός με 100 - 120 χλμ ανά ώρα διόδια και στάσεις σε πρατήρια..

Τα Σκόπια έχουν φτιάξει μια αρκετά καλή και ποιοτική εθνική οδό θα έλεγα και την περνάνε μέσα από όμορφα τοπία όχι κάτι το ιδιαίτερο πάντως.

Τελευταία διέλευση διοδίων εγινε λόγο λάθους στους Ευζώνους ενώ κανονικά ήθελα να βγω στη Νίκη. Ξεχάστηκα πάνω στην εθνική των Σκοπίων και δεν έστριψα για Bitola.

Μιας και βγήκα λάθος το εκμεταλεύτεικα με μια επίσκεψη στη λίμνη - καταρράκτες του Σκρα  Πανέμορφη τοποθεσία που αξίζει να την επισκεφτείτε αν βγάλετε ποτέ άκρη με τις ταμπέλες..

Η κλασσική στάση στον Βενέτικο μετά τα Γρεβενά

Επιτέλους Μουζάκι μετά από πολλά χιλιόμετρα και μια πολύ όμορφη βόλτα

Βενζίνη σήμερα με ολόκληρη τη βόλτα που έκανα έβαλα 32 λίτρα και με έβγαλε στη συνέχεια να κάνω και δυο φορές τη διαδρομή Μουζάκι - Τρίκαλα, οπότε + 60 χιλιόμετρα περίπου πριν αδειάσει το ντεπόζιτο.

Το ταξίδι τελείωσε και το όνειρο μου να επισκεφτώ την Κωνστάντζα και την Οδησσό πραγματοποιήθηκε. Πάμε για τα επόμενα.... 

Μέσα από αυτό το ταξίδι όμως κατάλαβα ότι υπάρχουν μεγάλες κοινωνικές ανισότητες ακόμα και στη γειτονιά μας. Εκεί που άνθρωποι ζουν ακόμα χωρίς τουαλέτα και για να έχουν νερό για οποιαδήποτε χρήση πρέπει να το κουβαλήσουν από το πηγάδι στο σπίτι τους.. Και όλα αυτά συμβαίνουν μόνο 1500 χιλιόμετρα μακριά μας. Ας μην σκεφτόμαστε λοιπόν μόνο με το κινητό μας ή πως θα γίνουμε πλουσιότεροι, ας ζήσουμε όμορφα την κάθε ημέρα μας με αυτά που ήδη έχουμε. Η ζωή είναι μικρή όλοι το ξέρουμε, ας τη γεμίσουμε χαρά ,ευτυχισμένες στιγμές και αγάπη... όχι με κακία, ζήλια και πλεονεξία .

  

ΚΟΣΤΟΣ ΤΑΞΙΔΙΟΥ 

Στο σύνολο της η βόλτα είχε περίπου 4460 χλμ στα οποία κατανάλωσα 224 λίτρα βενζίνης τα οποία μου κόστισαν 224 ευρώ. 

Η διαμονή μου κόστισε 101 ευρώ , η διατροφή κόστισε 54 ευρώ με πράγματα που είχα πάρει μαζί μου αλλά και το φαΐ έξω. Τέλος τα διόδια κόστισαν 20,4 ευρώ.

Το σύνολο των εξόδων του ταξιδιού λοιπόν ήταν στα 399 ευρώ.

Τέλος θέλω να ευχαριστήσω το συνοδοιπόρο Γιάννη για την υπομονή, την τόλμη, το κουράγιο και το ομαδικό πνεύμα που επέδειξε καθ όλη τη διάρκεια της βόλτας.. Δεν έκανε πίσω πουθενά όπως και εγώ σε κάθε δυσκολία. 

Παρέα με τέτοιους ανθρώπους ξεπερνάς τα όριά σου. 

Ένα μεγαλο ευχαριστώ αξίζει και ο Κώστας που με βοήθησε στην προετοιμασία της μοτοσυκλέτας πριν τη βόλτα, ο Μπάμπης στο σέρβις των αναρτήσεων πριν ξεκινήσω αλλά και ο Σταύρος που την πρωτη ημέρα της βόλτας ήταν εκεί όταν χρειάστηκε. 

Τελευταία αλλά εξίσου σημαντική ήταν και η βοήθεια όλων των φίλων που επικοινωνούσαν μαζί μου καθημερινά και μου έδιναν δύναμη να συνεχίσω και με νοιάζονταν.