HORIZONS UNLIMITED MEETING 2016 & ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΒΟΛΤΑ 25 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΜΕ 1η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Πολλές φορές είχα σκεφτεί να ανέβω στη μοτοσυκλέτα μου και να κάνω μια βόλτα στη γειτονιά των Βαλκανίων ...
Παλιότερα λόγο αρνητικής προπαγάνδας αλλά και πρόσφατα λόγο οικονομικών το ανέβαλα..
Κάποια στιγμή την άνοιξη το πήρα απόφαση και ταξίδεψα μέσο της Αλβανίας στη Μπούντβα και το Κότορ με το αυτοκίνητο..
Τελικά δεν ήταν τόσο άσχημη η διάσχιση της Αλβανίας αλλά και για την επίσκεψη μου στο Μαυροβούνιο μόνο τα καλύτερα έχω να πω..

Μετά από αυτή μου την εμπειρία λοιπόν πέφτω ιντερνετικά πάνω σε μια ανάρτηση σε γνωστό φόρουμ για μια εκδήλωση σε κάποιο από τα βουνά του Μαυροβουνίου...
Όλο το καλοκαίρι ψήθηκε και ωρίμασε η ιδέα μιας βόλτας στο Μαυροβούνιο με την αγαπημένη μου μοτοσυκλέτα όμως αυτή τη φορά... Βοήθησε βέβαια στην απόφασή μου και το γεγονός ότι είχα την απαιτούμενη άδεια από την εργασία μου αλλά και από τις οικογενειακές 'υποχρεώσεις'.
Βέβαια το γεγονός ότι κάποιος Έλληνας είχε συμμετάσχει ξανά σε αυτή την εκδήλωση και ήξερε τα κατατόπια ήταν ενθαρρυντικό για την πραγματοποίηση της βόλτας.

Έτσι λοιπόν καθώς οι μέρες για τη συνάντηση πλησιάζουν οι απαραίτητες επαφές με το Γιάννη μέσο τηλεφώνου έχουν γίνει ξεκινώ τις ετοιμασίες για τη βόλτα...
Πρώτη σκέψη μου ο εξοπλισμός που θα χρειαστώ μιας και ο καιρός κατά τη διάσχιση Ελλάδας και Αλβανίας θα είναι πολύ ζεστός αλλά το camp βρίσκετε σε υψόμετρο 1800 μέτρων... Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να οργανωθώ και με χοντρά ρούχα και βαρύ εξοπλισμό για κάμπινγκ.
Όταν συγκεντρώθηκε ο εξοπλισμός και οι προμήθειες το πρόβλημα ήταν πως θα χωρέσουν όλα αυτά πάνω στη μοτοσυκλέτα. Η λύση δόθηκε με τριβάλιτσο , δεμένο ράντζο ,σκηνή και καρέκλα στο πίσω μέρος της σελάς καθώς και δυο τσάντες τύπου polo δεμένες στα μπροστινά κάγκελα της μοτοσυκλέτας..

Τέλος το φόρτωμα και οι ετοιμασίες και όλα είναι έτοιμα πλέον για την αναχώρηση..

ΗΜΕΡΑ 1η 25/8/2016 

Το πρόγραμμα προέβλεπε εκκίνηση από την Πάτρα και συνάντηση με τον Γιάννη στην Καστοριά κατά τις 12 το μεσημέρι της Πέμπτης 25 Αυγούστου και από εκεί πέρασμα Αλβανία και διανυκτέρευση στη λίμνη της Οχρίδας.. Δωμάτια δεν ειχαμε κλείσει, θα είχαμε αρκετό χρόνο να ψάξουμε μιας και θα φτάναμε νωρίς.. 

Έτσι λοιπόν κατά τις 9 το πρωί της Πέμπτης είμαι στην Αμφιλοχία και πίνω το εσπρεσάκι μου με καταπληκτική θέα και ένα καιρό σύμμαχο για ένα όμορφο ταξίδι.. 

Μετά τη ολιγόλεπτη στάση και πάλι στο δρόμο για Καστοριά.. Στο ύψος των Ιωαννίνων μιας και έχω χρόνο δεν επιλέγω Εγνατία αλλά την κλασσική διαδρομή του αυχένα της Κατάρας φοβερή διαδρομή , όμορφη θέα και ελάχιστη κίνηση αυτοκινήτων... τι άλλο να ζητήσει κανείς ; το ευχαριστήθηκα. 

Θέα της κυρα Φροσύνης και της λίμνης ...

Το ρολόι χτυπάει δώδεκα και είμαι ήδη στην Καστοριά στο γνωστό πάρκινγκ με θέα τη λίμνη

Ο Γιάννης δεν άργησε να εμφανιστεί και είχε παρέα του τον Αλέξανδρο... Ήρθαν καβάλα σε ένα XT600 και ενα XT660 TENERE 

Ξεκινήσαμε λοιπόν η τριάδα για Κρυσταλλοπηγή όπου και περάσαμε τα σύνορα χωρίς καθυστερήσεις. Συνεχίσαμε για Pogradec και μετά παραλιακά της λίμνης της Οχρίδας ώσπου φτάσαμε στο κάμπινγκ Erlin για την πρωτη μας διανυκτέρευση.. 

Αμέσως με την άφιξη μας εκεί προμηθευτήκαμε τις πρώτες μπύρες που μας συνόδευσαν στο στήσιμο των σκηνών και την τακτοποίηση για τη διανυκτέρευση...

Τις δευτεροτρίτες μπύρες τις ήπιαμε στην παραλία του κάμπινγκ απολαμβάνοντας με το Γιάννη το απογευματινό μας μπανάκι στη λίμνη...

Μετά το μπάνιο relax έξω από τις σκηνές και ευκαιρία για μοτοκουβέντα και τι άλλο ? Ταξίδια ...

Τέλος πρώτης ημέρας μετά από 485 χλμ για μένα και 7 ώρες πάνω στη μοτοσυκλέτα... 

Χάρτης διαδρομής πρώτης ημέρας

Μερικές πληροφορίες για το κάμπινγκ 

Για να φτάσεις στην είσοδο κάνεις καμια 500 μέτρα χωματόδρομο και στην είσοδο έχει ταμπέλα που λέει ότι χρεώνει 5 ευρώ τη σκηνή αλλά στο τέλος χρεώνει + άλλα 5 ευρώ τη μοτοσυκλέτα. Οι τουαλέτες ήταν αρκετά καθαρές και το βράδυ έχει φύλακα στην είσοδο.

ΗΜΕΡΑ 2η 26/8/2016

Νωρίς το πρωί ξυπνάμε όλοι και ενω οι αλλοι έπαιρναν πρωινό εγώ μάζευα την τεράστια σκηνή, το ράντζο και τα λοιπά που είχα πάρει μαζί μου προσπαθώντας να τα χωρέσω οοοοοολα πάνω στην αφρικάνα...

Μέχρι να το καταφέρω οι άλλοι ήταν έτοιμοι για αναχώρηση και ευτυχώς μου έδωσαν λίγο χρόνο να πιω το καφεδάκι μου και να βγούμε κάποιες φώτο με το πολυβολείο του κάμπινγκ..

Μετά και τις φωτογραφίες ξεκινάμε με προορισμό το kolasin στο Μαυροβούνιο..

Ο δρόμος μας σήμερα πέρναγε μέσα απόElbasan ,Tirane ,Shkoder , Podgorica και τέλος Kolasin...

Αδιάφορη διαδρομή μέσα στην Αλβανία και καθαρά διαδικαστική υπόθεση η κάλυψή της μέχρι την λίμνη Shkoder.

Το μόνο ευχάριστο είναι η κατασκευή περιφερειακου για την Αλβανική πρωτεύουσα που μας βοήθησε να περάσουμε από τη μια πλευρά της στην άλλη σε 20 λεπτά... Και το καφεδάκι στο κέντρο της επιβεβλημένη ανάγκη. Προσοχή απαιτείται στο δρόμο από Οχρίδα προς Τίρανα μιας και ο τρόπος οδήγησης των Αλβανών είναι κάπως αλλα και το οδόστρωμα είναι ότι χειρότερο για μοτοσυκλέτα, γεμάτο λακκούβες ανωμαλίες και πολύ γλιστερό..

Καφές Τίρανα 

Μια βαθιά ανάσα και ανεβαίνουμε πάλι στις μοτοσυκλέτες για τα σύνορα με το Μαυροβούνιο στη λίμνη Σκόδρα.. Ένα ατύχημα με νταλίκα και λεωφορείο που συμβαίνει ακριβώς μπροστά στα μάτια του Αλέξανδρου ανακόπτει το ρυθμό μας και μας υποχρεώνει σε ακόμα μια στάση πριν τα σύνορα..

Τελικά το μεσημεράκι περνάμε σύνορα και οδεύουμε προς Ποντγκοριτσα 

Να έχετε υπόψιν σας ότι για μια απόσταση 200 χιλιομέτρων στην Αλβανία θα χρειαστείτε τουλάχιστον τέσσερις ώρες.. τα χιλιόμετρα εκεί μαζεύονται πολύ δύσκολα και με πολύ προσοχή.

Φτάνοντας Ποντγκοριτσα ξεκινάμε να ανηφορίζουμε προς Κολασίν . Ο δρόμος μόλις βγαίνεις από τη μεγάλη πόλη ξεκινά να αποκτά έντονο ενδιαφέρον μιας και οδηγείς πλέον παράλληλα στον ποταμό Moraca και μέσα σε ένα φαράγγι με καλού οδοστρώματος φιδίσια διαδρομή. 

Με το τέλος του πανέμορφου φαραγγιού έρχεται και η διασταύρωση που πρέπει να στρίψουμε για Κολασιν και για λίγα χιλιόμετρα ακόμα οδηγούμε στον Ε65 έως ότου διασταυρώνεται με τον ποταμό Tapa . Εκεί πρέπει να τον αποχωριστούμε και να ξεκινήσουμε την ανάβαση για το χωριό και κατόπιν το σημείο του camp.

Σε αυτό το γεφυράκι πριν το χωριό Kolasin χαλαρώσαμε για λίγο να περιμένουμε τον Αλέξανδρο που είχε μείνει πίσω και να ξεκουραστούμε πριν την ανάβαση..

Ο δρόμος εκεί είχε μια σχετικά ανοιχτή στροφή με καλή κλίση προς το κέντρο της στροφής και αρκετά καλή άσφαλτο, έτσι ξαφνικά όπως καθόμασταν πέρασε από μπροστά μας ένας αστυνομικός με ένα υπηρεσιακό bmw 1200 rt όσο πιο γρήγορα μπορούσε με τους κυλίνδρους κάτω στην άσφαλτο... Σκέφτηκα πως σε κάποιο ατύχημα θα πηγαίνει βιαστικός... Σε κάνα πεντάλεπτο να σου ο ίδιος να κατηφορίζει στον ίδιο ρυθμό και μετά πάλι να ανηφορίζει και ξανά κάτω και το ίδιο για όση ώρα καθίσαμε εκεί..

Κάποια στιγμή έρχεται και ο Αλέξανδρος και μας ανακοινώνει ότι δεν ήθελε να ανέβει στο camp και ότι την επόμενη μέρα θα έμπαινε Σερβία για να γυρίσει Ελλάδα την μεθεπόμενη... 

Ένας λιγότερος λοιπόν στην παρέα αλλά όχι για πολύ μιας και όπως καθόμασταν έσκασε μύτη bmw 1200 gs με Ελληνικές πινακίδες και έναν μαλλιά να το καβαλάει με κοντομάνικο... 

Που πας αγόρι ???? Η ερώτηση,

Εκεί που πάτε κι εσείς ... Η απάντηση

Ε ωραία τότε να πάμε παρέα χαχαχαχαχα  Ήταν ο Βασίλης από Αμαλιάδα που τις προηγούμενες ημέρες είχε επισκεφτεί τις λίμνες Plitvice και στην επιστροφή σκέφτηκε να ανέβει και να χαλαρώσει στο camp όπου θα γινόταν η εκδήλωση όπου και εμείς πηγαίναμε... Ένας φεύγει λοιπόν και ένας έρχεται..

Μια χαρά λοιπόν ανεβαίνουμε στο χωρίο κάνουμε τα απαραίτητα ψώνια από τοπικό σούπερ μάρκετ σε αρκετά καλές τιμές και ξεκινάμε μαζί με άλλους συμμετέχοντες από διάφορες χώρες προς το χιονοδρομικό κέντρο.. Από το χιονοδρομικό κέντρο και μετά μας μένουν μόνο πέντε χιλιόμετρα χωματόδρομου όχι και τόσο εύκολου για τον τόπο συνάντησης... Με τη μοτοσυκλέτα μου τόσο βαριά φορτωμένη αλλά και για εμένα σαν οδηγό της, ήταν μια δυνατή πρόκληση αλλά τελικά τα καταφέραμε να φτάσουμε ... Υπάρχει βίντεο από το χωμάτινο κομμάτι και μόλις το έχω θα βάλω λινκ αξίζει να το δείτε..

Φτάνοντας στο camp η ατμόσφαιρα και η θέα ήταν καταπληκτικές... Πολύ θερμή υποδοχή από διοργανωτές και συμμετέχοντες αλλά δεν κράτησε πολύ μιας και ειχαμε αρκετή δουλειά.. Ξεφόρτωμα και στήσιμο σκηνών γιατί δεν ειχαμε πολύ χρόνο πριν νυχτώσει.. Να πω την αλήθεια με χάλασε που δεν πρόλαβα να πιω ούτε μια μπυρίτσα πριν ξεκινήσει αυτή η διαδικασία... 

Βέβαια πήρα το αίμα μου πίσω στη συνέχεια της βραδιάς.. 

Αφού οργανωθήκαμε λοιπόν και στήσαμε τα πάντα ήρθε η ώρα της χαλάρωσης και της πρώτης μπύρας στα 1800 μέτρα + κάτι υψόμετρο ....

Ξέχασα να πω ότι ενώ εμείς στήναμε η οργάνωση και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες έπαιρναν το dinner τους... Εμείς όμως ειχαμε οργανωθεί καλύτερα και έτσι όταν μπήκαν οι υπόλοιποι στη σκηνή των ταξιδιωτικών παρουσιάσεων εμείς βάλαμε μπροστά την greek ψητούρα δυνατά και με φουλ κάπνα... Ο Γιάννης μαρινάρισε με τις μυστικές συνταγές του τα κρέατα και εγώ φρόντισα να έχει φωτιά.. Ο ψήστης Γιάννης πάλι ανέλαβε και το ψήσιμο ενώ ο Βασίλης έκανε τη γυμναστική του σχίζοντας κορμούς για τη φωτιά..

Τα ντουμάνια και οι μυρωδιές όπως καταλαβαίνετε μάζεψαν αρκετό κόσμο γύρο από το μικρο event μας και έτσι πέρασαν οι επόμενες ώρες με κουβέντα και αρκετές μπύρες για παρέα.. 

Κάπως έτσι όμορφα θα τελείωνε η ημέρα αν δεν είχε περάσει όλη η υγρασία του βουνού μέσα στη σκηνή μου.. Όπου με τόση κούραση και μετά από μπύρες μπήκα και βρήκα ένα βρεγμένο από την επάνω πλευρά υπνόσακο.. Ευτυχώς μετά από συμβουλή του Γιάννη είχα εφοδιαστεί και με κουβέρτα fleece.. Με tshirt και σώβρακο λοιπόν βουτάω μέσα στον υπνόσακο που είχα επενδύσει με την κουβερτούλα και όλα σχεδόν οκ μέχρι το πρωί..

Η σκηνή μου είναι καλοκαιρινή μονού υφάσματος και πήρε όλη την υγρασία από τις ραφές.. οπότε για τέτοιες καταστάσεις επόμενη φορά θα προτιμήσω μια με δυο υφάσματα..

Τέλος δεύτερης ημέρας 350 χιλιόμετρα και 8 ώρες οδήγησης

Χάρτης διαδρομής δεύτερης ημέρας  

ΗΜΕΡΑ 3η  27/8/2016

Ξυπνάμε νωρίς και με ευχάριστη διάθεση.. άλλωστε το περιβάλλον ήταν ιδανικό..

Απίστευτη θέα, ηρεμία, ξύλινα σπιτάκια και πρωινό να μας περιμένει από τα χεράκια του Γιάννη 

Το πρωινό τελείωσε και ήταν ώρα για τη βόλτα μας στο γύρο χώρο ώστε να δούμε τις μοτοσυκλέτες και να γνωρίσουμε κάποιους ακόμα συμμετέχοντες στο camp..

Τραβήξαμε και μερικές αναμνηστικές με το logo της εκδήλωσης..

Λήψη φωτογραφιών τέλος και ώρα για ηλιοθεραπεία στα 1800 μέτρα...

Η αλήθεια είναι πως εκείνη τη μέρα κάηκα και ξεφλούδιζε η μύτη μου για το υπόλοιπο ταξίδι.. 

Anyway το μεσημέρι είχε φτάσει και το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας είχε καθοριστεί και είχε πολλά χιλιόμετρα... Αποφασίσαμε πως θα ήταν ωραία να ξεκινήσουμε την επόμενη ημέρα και αντί για Ελλάδα να τραβήξουμε προς ανατολική Σερβία και τον Δούναβη που έχει για σύνορο της με τη Ρουμανία, ώστε την επόμενη μέρα να κάνουμε την Transalpina...

Έτσι λοιπόν σοφά σκεπτόμενοι νοικιάσαμε ένα σπιτάκι και οι σκηνές μαζί με καποια άλλα αχρείαστα φορτώθηκαν στις μοτοσυκλέτες ώστε το πρωί να μην έχουμε πολλά να κάνουμε και να έχουμε έναν αρκετά ζεστό και ποιοτικό ύπνο.  

Όταν τελειώσαμε την τακτοποίηση στο σπιτάκι ήρθε η ώρα να ετοιμάσουμε το γεύμα μας.. Ο σεφ της παρέας μας χόρτασε με πολύ νόστιμα μακαρόνια και συνοδεία κονσέρβας... Βέβαια η ώρα είχε ψιλοπεράσει με όλα αυτά οπότε μόλις τελειώναμε το μεσημεριανό μας οι Ευρωπαίοι φίλοι μας που τρώνε νωρίς για βράδυ είχαν ανάψει ήδη φωτιά για το BBQ πάρτι της τελευταίας και αποχεραιτιστήριας βραδιάς στο camp.

Καταλαβαίνετε τι ακολούθησε, ψητούρα φαγοπότι και άφθονη μπύρα μέχρι αργά ....

Φωτογραφίες δεν έχει για ευνόητους λόγους ..

Τέλος τρίτης ημέρας και γράψαμε μόνο μερικά χιλιόμετρα με τα πόδια σήμερα ...

ΗΜΕΡΑ 4η  28/8/2016

Μια δύσκολη μέρα που θα μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στο όνειρο της Transalpina ξεκινά νωρίς...

Πρωινός καφές στο πόδι τελευταία φορτώματα στις μοτοσυκλέτες έπειτα οι κλασσικοί αποχαιρετισμοί και είμαστε ήδη στην δύσκολη ανηφόρα που σε απομακρύνει από το camp και σε οδηγεί στον χωματόδρομο των πέντε χιλιομέτρων μέχρι το χιονοδρομικό...

Ανασυγκρότηση εκεί και μερικές φωτογραφίες 

Η ώρα περνούσε και έπρεπε να βγούμε στο δρόμο και να ξεκινήσουμε να γράφουμε χιλιόμετρα .. Έτσι κατάβαση στο Kolasin μετά κατεύθυνση ανατολικά προς Talum για να συναντήσουμε τα σύνορα της Σερβίας για αρχή και μετά του Κοσόβου..

Η διαδρομή πολύ γραφική και ενδιαφέρουσα με καλή άσφαλτο στροφές και δίπλα σε ποτάμι και εθνικούς δρυμούς..

Μετά την έξοδό σου από το Μαυροβούνιο διασχίζεις καποια χιλιόμετρα μέχρι να συναντήσεις τα σύνορα της Σερβίας ..

Μετα από 5 χιλιόμετρα βρίσκεσαι μπροστά στα σύνορα της Σερβίας πλέον 

Και το σκηνικό αλλάζει .. Τον Ε65 του Μαυροβουνίου ,τα ψηλά βουνά και τις χαράδρες διαδέχονται πεδιάδες μεγάλα ποτάμια και επίπεδες διαδρομές με λιιιιγο χειρότερους δρόμους..στον 22 που μπαίνεις μετά τα σύνορα.

Σύνορα Σερβίας - Κοσόβου..

Εδώ συνεχίζουμε με το ίδιο σκηνικό στη φύση μόνο που στα σύνορα δεν ισχύει η πράσινη κάρτα που έχεις μαζί σου στα έγγραφα της μοτοσυκλέτας... Εδώ σου κάνουν επί τόπου καινούργια ασφάλεια διάρκειας 15 ημερών και ισχύει μόνο για το Κόσοβο.. Κόστος 10 ευρώ   

Ο 22 έγινε 32 πριν το Κόσοβο και περνώντας τα σύνορα οδεύουμε και πάλι πάνω στον Ε65 με κατεύθυνση τη Mitrovice και μετά την Prishtine. 

Στην Prishtine έπαιξε καφεδάκι σε σούπερ τιμή και πολύ καλής ποιότητας .. Για την παρέα δεν το συζητάμε... Δυνατοί και ενωμένοι ήμασταν έτοιμοι για πολλά ακόμα χιλιόμετρα..

Ξεκινήσαμε μεσημεράκι από την πρωτεύουσα του Κοσόβου για να περάσουμε και πάλι Σερβία και να φτάσουμε το ίδιο βράδυ στα υδάτινα ανατολικά σύνορα της με τη Ρουμανία . Στόχος το Kladovo μια πόλη χτισμένη στις όχθες του Δούναβη. Πήραν μπροστά τα μοτόρια λοιπόν και ξεκινήσαμε και πάλι να γράφουμε χιλιόμετρα χωρίς να έχουμε χρόνο για στάσεις και φωτογραφίες...

Και πάλι όμως φτάσαμε σούρουπο στον προορισμό μας και έπρεπε να βρούμε κατάλυμα.. Μετά από λάθος διεύθυνση που ειχαμε για ένα hostel μια ερώτηση σε τοπικό πρατήριο μας έβγαλε από τη δύσκολη θέση...

Κατεβαίνω από τη μοτοσυκλέτα και ρωτάω στο πρατήριο με ότι γλώσσα ξέρω αλλά επικοινωνία δεν υπήρξε. Με τη νοηματική λοιπόν ο τύπος με στέλνει σε ένα σπίτι στην απέναντι πλευρά του δρόμου όπου μέσα είχε ένα φως..

Σκέφτομαι προς στιγμή να μην ενοχλήσω τους ανθρώπους αλλά και πάλι για να με στέλνει ο άνθρωπος κάτι θα ξέρει.. Έτσι βρίσκομαι έξω από την καγκελόπορτα της αυλής να φωνάζω μέσα στη νύχτα helo hello και άλλα τέτοια ώσπου καποια στιγμή βγαίνει μια γυναίκα και μου κάνει νόημα να περιμένω εκεί. Μετά δυο λεπτά βγαίνει η κόρη της και μου λέει οτι είχα έρθει στο κατάλληλο μέρος για κατάλυμα και συμφωνούμε στα 10 ευρώ bed and breakfast ... Ότι καλύτερο και με αυλή για να είναι ασφαλοι τα μοτοσακά κατά τη διάρκεια της νύχτας..

Οι λίγες φωτογραφίες τραβήχτηκαν κατά τον ανεφοδιασμό και αφού ειχαμε φτάσει στον προορισμό μας..

Το δωμάτιο και οι ανέσεις του

Μπορεί να κοιμηθήκαμε στα κρεβάτια των παιδιών τους, που στην πραγματικότητα ήταν καναπέδες και οι άνθρωποι να βιοπορίζονται και από αυτό αλλά δεν ξέρω για τα άλλα δυο παιδιά... Όταν μπήκαμε στο σπίτι ένοιωσα σαν οικογένεια ,ένα όμορφο συναίσθημα οπου απο το κρύο και την ανασφάλεια σχετικά με το αν θα βρεις δωμάτιο,σε παίρνει στην αγκαλιά της και σου προσφέρει την ασφάλεια ενός καταφυγίου. 

Έτσι αφού επικοινωνήσαμε με τις οικογένειές μας τοποθετήσαμε τα ταλαιπωρημένα κορμιά μας στους καναπεδες και ο Μορφέας ήρθε απίστευτα γρήγορα..

Τέλος τέταρτης ημέρας μετά από  510 χλμ περίπου και 10 ώρες πάνω στη μοτοσυκλέτα... 

Χάρτης διαδρομής τετάρτης ημέρας

Χάρτης διαδρομής τέταρτης ημέρας

Χάρτης διαδρομής τέταρτης ημέρας

Χάρτης διαδρομής τέταρτης ημέρας

Χάρτης διαδρομής τέταρτης ημέρας

ΗΜΕΡΑ 5η  29/8/2016 

Πρωινοί και πάλι κατά τις 8 είμαστε στο πόδι και το πρωινό μας περιμένει...σερβιρισμένο..

Δεν χάνουμε χρόνο το καταβροχθίζουμε και κατεβαίνουνε να ετοιμάσουμε τις μοτοσυκλέτες για την ανάβαση στην Transalpina.. Η μέρα που περιμέναμε είχε φτάσει και μια από τις καλύτερες διαδρομές του κόσμου μας περιμένει να την κατακτήσουμε..

Έτσι λοιπόν όλα ετοιμαζόμαστε σε γρήγορους ρυθμούς..

Μια ομαδική οικογενειακή φωτογραφία πριν την αναχώρηση κρίθηκε απαραίτητη.

Εκκίνηση από Kladovo πέρασμα γέφυρας - φράγματος  σε Ρουμανία και στη συνέχεια βουρ για να βρούμε το δρόμο των ονείρων 67c και στάση για καφεδάκι στο ξεκίνημα του στην πόλη Novaci η χαρά μας μεγάλη. Η διαδρομή μέχρι εκεί κύλησε χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον και με το δικό μου μυαλό τουλάχιστον κολλημένο στον 67c .

Αφού γεμίσαμε τα ρεζερβουάρ μας ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε...

Πολύ καλή άσφαλτο, φιδίσια διαδρομή, άλογα ελεύθερα, μικροπωλητές και συνεχής ανάβαση μέχρι τα 2100 μέτρα υψόμετρο συνέθεταν ένα σκηνικό απίστευτο και πρωτόγνωρο... Μου φάνηκε πολύ καλύτερο από το Stelvio αλλά και αρκετά άλλα αλπικά πάσα που έχω επισκεφτεί κατά καιρούς.

Παρακάτω θα αφήσω να μιλήσουν οι φωτογραφίες .... μάλλον θα πουν περισσότερα απ'οσα οι λέξεις που μπορώ να χρησιμοποιήσω.

Κάπου εδώ είμαστε στην κορυφή και ξεκινάμε την κατάβαση..

Κατεβαίνοντας ξεκινάει και πάλι η βλάστηση και αφού έχεις κατέβει αρκετά πορευόμενος για Obarsia Lotrului πέφτεις πάνω σε μια πανέμορφη τοποθεσία που τη διασχίζει ένα ποτάμι, Lotru λέγεται και στις όχθες του είναι κατάμεστο με Ρομα ... Καταυλισμός ? Παζάρι? Δεν κατάλαβα...Πάντως εκείνη η περιοχή είναι γεμάτη από τέτοιους ... 

Στο ποτάμι κάνεις μια δεξιά και μετά από κάνα χιλιόμετρο άσχημης διαδρομής στρίβεις αριστερά για να συνεχίσεις στον 67c . Κακό κομμάτι μεταξύ δρόμου και χωματόδρομου... αλλά όσο προχωράς και απομακρύνεσαι από τον καταυλισμό φτιάχνει και έρχεται στα κανονικά επίπεδα της Transalpina..

Από εκεί και στη συνέχεια οι υψομετρικές διαφορές είναι μικρές αλλά το τοπίο κορυφαίο μιας και στην αρχή ταξιδεύεις μέσα σε φαράγγι με τον ποταμό δίπλα σου και στη συνέχεια στα παράκτια της λίμνης Oasa ... 

Και ένα βίντεο με παιχνίδι στα τελειώματα της Transalpina

Ακόμα και μετά το πέρασμα της λίμνης το σκηνικό παραμένει ειδυλλιακό μέχρι και καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα πριν την πόλη του Sebes....

Η συγκεκριμένη πόλη δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο και μιας και έχουμε φτάσει αρκετά νωρίς έχουμε ακόμα γύρω στις τρεις ώρες χρόνο με το φως του ηλίου και χωρίς βροχή να συνεχίσουμε τη βόλτα μας.. Αποφασίζουμε να ολοκληρώσουμε τη σημερινή μας βόλτα στην μικρή πόλη της Cartisoara ώστε αύριο να είμαστε ήδη στο ξεκίνημα του 7c ή αλλιώς Transfagarasan.

Από το Sebes στο Sibiu η διαδρομή σχετικά εύκολη και αδιάφορη μέσο ενός δρόμου τύπου Εγνατίας που ορισμένα κομμάτια του βρίσκονται ακόμα υπό κατασκευή .. . 

Κάπως έτσι εύκολα και γρήγορα φτάσαμε στην Cartisoara όπου οι κάτοικοι της καθόταν έξω από τα σπίτια τους που ήταν χτισμένα πάνω στον 7c και μόλις μας είδαν μας κουνούσαν τα κλειδιά από τα δωμάτια που είχαν προς ενοικίαση.. Πρώτη φορά το συνάντησα αλλά δεν με χάλασε.. Μεγάλη ευκολία για τον ταξιδιώτη..

Σταματώντας πάνω στο δρόμο μέσα στο χωριό για να αποφασίσουμε που θα καταλύσουμε ένα αυτοκίνητο που έτυχε να ανεβαίνει προς το βουνό σταματάει και μας ενημερώνει ότι κάτω από το africa έτρεχαν νερά... 

Η οδύσσεια, η ανασφάλεια και η περιπέτειά μου ξεκινά... Ευτυχώς ήμασταν πολύ κοντά στο camping που ειχαμε αποφασίσει να καταλύσουμε για βράδυ και ακόμα δεν είχε νυχτώσει... Γρήγορα λοιπόν στο camping τα ρούχα με τα προστατευτικά πέταμα όπου βρήκα... φόρεσα κάτι άνετο και βγήκα αμέσως να κάνω τη διερεύνηση της βλάβης όσο υπάρχει ακόμα φως ώστε να κάνουμε ένα πλάνο για την επόμενη μέρα...

Αμέσως αφαίρεσα την ποδιά και τα πλαστικά της μοτοσυκλέτας... Τα νερά είχαν αδειάσει όλα και σχισμένο κολάρο δεν υπήρξε.. Όλα τα κολάρα στη θέση τους και σε καλή κατάσταση... 

Να πω την αλήθεια σε αυτό το σημείο απογοητεύτηκα γιατί κατάλαβα ότι ήταν κάτι πολύ πιο σοβαρό.. Βάζω λίγο νερό στο ψυγείο με σβηστό τον κινητήρα και όπως το βάζω έτσι βγαίνει αμέσως από το κάτω μέρος της τρόμπας νερού... Άσχημα τα πράγματα αλλά αφού εντόπισα τη διαρροή,συνέχισα κανονικά να λύνω.. 

Όταν ξεκούμπωσα το καπάκι της τρόμπας γέμισε η χούφτα μου με μεταλλικά  κομμάτια που έπεσαν μέσα από την τρόμπα. Αφαιρώ προσεχτικά το καπάκι και τι να δω ? Μόνο ένα πτερύγιο είχε μείνει στην φτερωτή και αυτό στραβωμένο και να του λείπει και κομματάκι...

Ότι έσπασε από τη φτερωτή

Και η αντλία...

Εδώ ακριβώς είναι η ώρα που παίρνεις μια μπύρα στο χέρι, ανάβεις τσιγάρο και ΠΡΕΠΕΙ να δουλέψει το μυαλό για να βρεις την πιο σωστή ενέργεια ώστε το μοτέρ να δουλέψει  και πάλι..

Αμέσως μετά το τσιγάρο ξεκίνησα τα τηλέφωνα σε καταστήματα με ανταλλακτικά στη Ρουμανία. Ταυτόχρονα ότι ομάδα υπήρχε στα κοινωνικά δίκτυα σχετική με africa twin ενημερώθηκε και αυτή προς ανεύρεση ανταλλακτικού ..

Αφού έγιναν αυτά ξεκίνησα να δένω την τρόμπα και το καπάκι της ενώ σιγουρεύτηκα ότι είναι καθαρές οι σωληνώσεις και δεν υπάρχουν άλλα μεταλλικά κομμάτια στο σύστημα ψύξης. Ήλπιζα πως θα στεγανωποιήσει με την παλιά φλάντζα και θα δουλέψει έστω και με ένα πτερύγιο..

Έδεσα λοιπόν και δοκιμάζω ξανά με σβηστό κινητήρα να βάλω νερό... Τώρα έχανε και από κάτω και από την τσιμούχα + από κάτι ψιλορωγμές στο καπάκι της τρόμπας...  Καταλαβαίνετε την απογοήτευσή μου

Καθ'ολη αυτή τη διάρκεια ο Βασίλης με βοηθούσε όσο μπορούσε και ήξερε ενώ ο σεφ Γιάννης ετοίμασε τα πιο νόστιμα μακαρόνια που έχω φάει ποτέ ,ίσως γιατί ήμασταν νηστικοί απ'το πρωί που ξεκινήσαμε...

Η μοτοσυκλέτα έμεινε λυμένη το βράδυ στο πάρκινγκ του camping αλλά τα γέλια και οι πλάκες δεν μας έλειψαν ούτε στιγμή, ένταξη ήμουν λίγο πεσμένος αλλά τα παιδιά δεν με άφηναν να το σκέφτομαι και τους ευχαριστώ γι' αυτό.

Για άλλη μια μέρα κοιμήθηκα σαν πουλάκι μετά από ένα καυτό μπάνιο .

Τέλος πέμπτης ημέρας μετά από  400 χλμ περίπου και 7 ώρες πάνω στη μοτοσυκλέτα...

Χάρτης διαδρομής πέμπτης ημέρας

ΗΜΕΡΑ 6η  30/8/2016

Μαύρα σύννεφα αντικρίσαμε πάνω στο βουνό το πρωί που ξυπνήσαμε. Εμένα δεν με πείραξε ιδιαίτερα αλλά ανησύχησα λίγο για το Γιάννη που είχε να κάνει δρόμο σήμερα για να επιστρέψει μιας και λόγο της εργασίας του δεν μπορούσε να καθυστερήσει ούτε μια μέρα το ταξίδι του.

Ευτυχώς μας είπε ότι το είχε ανέβει το βουνό και στο παρελθόν οπότε μπορεί να ακολουθούσε τον κεντρικό δρόμο και έτσι ανακουφίστηκα κάπως.

Ο Βασίλης αποφάσισε να μου αφιερώσει τη μέρα του για την περίπτωση που χρειαζόμουν καποια βοήθεια.. Ένα ευχαριστώ είναι πολύ λίγο και για τους δυο...

Λοιπόν ούτε πρωινό ούτε τίποτα.. ξεκινάω δουλειά και απλώνω κάτω τα εργαλεία για να ξεκινήσω επισκευή. Οι απαντήσεις που είχα πάρει από όλους σχεδόν που μίλησα τηλεφωνικά ήταν ότι δεν υπάρχει μεταχειρισμένο ανταλλακτικό και οτι το καινούργιο που θα μου κόστιζε κάπου στα 300 ευρώ ήθελε αναμονή τουλάχιστον πέντε ημέρες + ότι θα ήμουν αναγκασμένος να πάω να το παραλάβω μόνος μου και να το τοποθετήσω πάλι μόνος.. 

Οπότε ξεκινάω τρίβοντας τις επιφάνειες όπου έρχεται σε επαφή η τρόμπα με το καπάκι.. Ότι έχει μείνει από τη φτερωτή προσπαθώ να το ξεστραβώσω. Στο τέλος τοποθετώ με προσοχή την υπάρχουσα τσιμούχα και κόλλα για μπάλωμα σαμπρέλας που είχα μαζί μου... βιδώνω τα δυο μέρη της τρόμπας και αφήνω να στεγνώσει η κόλλα. Πλάθω εποξική κόλλα μετάλλου και βάζω σε κάθε ρωγμή που είχε το καπάκι.. Περιμένω παρέα με το Βασίλη κάνα δίωρο να στεγνώσουν, ευτυχώς δεν έβρεξε ακόμα και έτσι ο ήλιος τα στέγνωνε σύντομα..

Μετά το δίωρο βάζω νερό στο ψυγείο και πάλι χάνει ευτυχώς μόνο από μια τρύπα που έχει στο κάτω μέρος η αντλία.. Στην τρύπα μπαίνει σφηνωτά ένα ξυλαράκι και από έξω σφραγίζω πάλι με εποξική κόλλα.. Δυο ώρες αναμονή πάλι για δοκιμή.. Στις μια η ώρα το μεσημέρι το μηχανάκι σβηστό δεν έχανε νερά. 

Περιμένω μια ώρα ακόμα και αφού το γεμίζω νερό ΟΧΙ παραπάνω απ όσο πρέπει το βάζω μπροστά.. Το αφήνω να δουλέψει κάνα δυο λεπτά ρελαντί και δεν χάνει νερά. Τα γυρίζει όμως η τρόμπα ???????

Ανεβάζω λίγο στροφές στον κινητήρα και ναι ... όχι όπως θα έπρεπε ,αλλά τα γυρίζει..  Αναμονή άλλη μια ώρα μέχρι να πλυθώ και να ντυθώ για την τελική δοκιμή στο δρόμο. 

Όλα πήγαν καλά και η μοτοσυκλέτα ήταν έτοιμη και δούλευε χωρίς να χάνει νερά και χωρίς να ανεβάζει θερμοκρασίες. 

Η επισκευή τελειωμένη

Συζητάμε λίγο με το Βασίλη μήπως θα έπρεπε να γράψουμε μερικά χιλιόμετρα αλλά αποφασίσαμε ότι το πιο σωστό θα ήταν να μείνουμε εκεί ώστε να στεγνώσουν καλά οι κόλλες και να ξυπνήσουμε νωρίς την επομένη. Ήταν πολύ καλή απόφαση μιας και σε κάνα μισάωρο άρχισε να ρίχνει καρέκλες..

Το βράδυ πάλι μακαρόνια αυτή τη φορά από το σεφ Βασίλη και το ίδιο νόστιμα με αυτά της προηγούμενης ημέρας μόνο που αυτό το βράδυ η ελπίδα και το θάρρος μας ήταν πιο ζωντανά από ποτέ..

Ουίσκι δεκαπεντάρι από το αγαπημένο μου φλασκί και πατατάκια ήταν ότι έπρεπε για τη βραδινή ρομαντζάδα μας ..

Τέλος έκτης ημέρας με πολύ δουλειά μεγάλη αγωνία ,χωρίς χάρτη και χιλιόμετρα αλλά με μια πολύ ευχάριστη εξέλιξη και τους φίλους σου λίγο πιο κοντά.. Για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ όλους για τη βοήθεια και την υποστήριξη σας ακόμα και από το τηλέφωνο ... και φυσικά τον Βασίλη που ήταν εκεί ..

ΗΜΕΡΑ 7η  31/8/2016

Ξύπνημα έξι το πρωί, μετά από μίση ώρα περνάμε κι όλας τις πρώτες στροφές του Transfagarasan. Η ομίχλη κοβόταν με το μαχαίρι σε ορισμένα σημεία και σκέπαζε σχεδόν τα πάντα περιορίζοντάς μας τη θέα.. Αλλά η κατάσταση της μοτοσυκλέτας απαιτούσε δροσιά στην ανηφόρα γι αυτό και ξεκινήσαμε τόσο πρωί. Παρόλα αυτά τραβήχτηκαν κάποιες φωτογραφίες. 

Υπάρχει και βίντεο της διαδρομής όπως και της Transalpina που θα ανέβει σύντομα στο διαδίκτυο. 

Και συνεχίζουμε προς τα κάτω όπου αραιώνει πια η ομίχλη και βρίσκεσαι σε ένα μοναδικής ομορφιάς τοπίο - φαράγγι με απίστευτη άσφαλτο και φοβερή διαδοχή στροφών.. 

Αφού πέρασαν αυτά φτάνουμε στη λίμνη Vidraru 

 εκεί αποχαιρετώ το Βασίλη και κυνηγάει πια ο καθένας μόνος το όνειρό του. 

Το δικό μου ??? Με την παρούσα κατάσταση της μοτοσυκλέτας ?? Να πορευτώ όσο πιο νότια γίνετε μαζεύοντας το δυνατόν περισσότερα χιλιόμετρα γιατί δεν ξέρω για πόσο θα κρατήσει η επισκευή και ο καλός καιρός ..

Έτσι λοιπόν ξεκινώ για Curtea de Arges και από εκεί για Pitest και μετά Slatina. Μέχρι εκεί η διαδρομή καλή και σβέλτη τουλάχιστον μπορώ και οδηγώ άνετα με τα 100, 110 χλμ ταχύτητας που μπορεί να αναπτύξει η africa χωρίς να ανεβάζει θερμοκρασία..

Από τη Slatina και κατω ακολουθώ πιστά τον 65 με μια λωρίδα ανά κατεύθυνση και ο όλα τα χωριά γεμάτα και ΜΟΝΟ από Ρομα.. Μου φάνηκε απίστευτο στην αρχή αλλά μετά το συνήθισα.. Μάλλον οχι σαν τους Ρομα που γνωρίζουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα. Ρομα που ζούνε κανονικά σε σπίτια που κυκλοφορούν με κάρα γιατί είναι πολύ φτωχοί και που δεν είδα έστω και έναν σε καφενείο ή να ζητιανεύει .Αντίθετα όλοι ήταν στα χωράφια όπου υπήρχε μεγάλη κινητικότητα και ο δρόμος ήταν κατάμεστος με τη σοδιά τους. Καλάθια γεμάτα πεπόνια, καρπούζια, σταφύλια και πιπεριές κόκκινες υπήρχαν παντού σε κάθε χωριό για τα επόμενα πενήντα τουλάχιστον χιλιόμετρα..

Τελειώνουν αυτά τα χωριά κάπου στο Corabia στις όχθες του Δούναβη που αποτελεί και το φυσικό νότιο σύνορο μεταξύ Ρουμανίας και Βουλγαρίας.

Από Corabia πορεία προς Δυτικά αφού gps μαζί μου δεν έχω παρά μόνο χάρτη στο κινητό. Έτσι φτάνω στο Bechet που μοιάζει με πόλη φάντασμα. Δεν κυκλοφορεί κανείς και με τίποτα δεν θυμίζει λιμάνι.. Με τις ταμπέλες φτάνω στο συνοριακό σταθμό. Βάζω μια φωνή και πετιέται από ένα πολύ παλιό κτίριο γεμάτο βρώμα και κουτσουλιές ένας φαινομενικά καλοσυνάτος συνοριοφύλακας.. Πράγματι ήταν πολύ καλός άνθρωπος και έψαχνε για κουβέντα. Τα είπαμε για λίγο με ενημέρωσε για την παντόφλα που περνάει απέναντι και μου πρότεινε να περιμένω στο συνοριακό σταθμό για να μην με καίει ο ήλιος στην αποβάθρα μιας και θα έπρεπε να περίμενα γύρο στα σαράντα λεπτά.. Το κερασάκι? Προσφέρθηκε να με κεράσει και καφέ. Μου έδωσε και τον κωδικό του wifi του συνοριακού σταθμού και καταλήξαμε να μιλάμε για ένα μισάωρο ώσπου ξεκίνησα για την αποβάθρα.

Η αλήθεια ειναι οτι πρωτη φορα μπηκα σε παντοφλα που ειναι δεμενη με καποια άλλη και είναι και ηλεκτροκινητη μου εκανε μεγαλη εντύπωση. Μετα απο δεκαπέντε λεπτά ήμασταν στο Oryahovo και από εκεί βουρ για Pleven απο τον 306 και μετά τον 13. Μια λωρίδα ανά κατεύθυνση αλλά με ελάχιστη κίνηση περπατιώντε γρήγορα και εύκολα, διαδικαστικό κομμάτι μιας και του λείπουν τα όμορφα τοπία.

Πριν το Pleven και ενώ η ώρα είχε φτάσει τέσσερις το απόγευμα στρίβω δεξιά στον Ε85 που μετά γίνετε Α2 για Σοφια, Λίγο καλύτερο αυτό το κομμάτι διαδρομής αλλά και πάλι όχι σπουδαίο. Στον περιφερειακό της Σοφιας το μποτιλιαρισμα ειναι απίστευτο και χάνω σχεδόν μιάμιση ώρα αλλά έχω κουράγιο ακόμα και η africana μου ψυχή και έτσι συνεχίζουμε με κατεύθυνση ακόμα πιο νότια..

Αποφασίζω να κάνω σταση για βενζίνη και για να βάλω κάτι στο στόμα μου στο Μπλαγκοεβγκραντ όταν είχε σκοτεινιάσει πια για τα καλά.. Λίγα πατατακια και ενας φυσικός χυμός μου έδωσαν τη δυναμη που χρειαζομουν για να συνεχισω + οτι με μια ματια δεν εβλεπα καποια διαρροή απο τη μοτοσυκλετα..

Νύχτα πια αποφάσισα πως θα διανυκτερεύσω Ελλάδα μιας και είχα ακόμα δυνάμεις αλλά και τη δροσιά σύμμαχο για τις θερμοκρασίες.

Έντεκα παρά είκοσι ώρα Ελλάδος έφτασα πια στα σύνορα 

Και κατάλαβα ότι ήμουν Ελλάδα μόλις αντίκρισα τα καινούργια διόδια και πλήρωσα το αντίτιμο για να περάσω.

Μετά από σαράντα  λεπτά ήμουν στο γνώριμο για μένα ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης των Σερρών..

Τέλος έβδομης ημέρας μετά από 820 χλμ περίπου και 16 ώρες πάνω στη μοτοσυκλέτα.

Χάρτης διαδρομής έβδομης ημέρας

ΗΜΕΡΑ 8η 1/9/2016  και τελευταία του ταξιδιού 

Ξυπνάω κατά τις 11 στο ξενοδοχείο μαζεύω τα λίγα πράγματα που είχα απλώσει στο δωμάτιο και κατεβαίνω για το κλασσικό Σερραίικο πρωινό.. Μπουγάτσα milko και νερό..

Μετά από κάνα μισάωρο αποφασίζω να ξεκινήσω για τα τελευταία διαδικαστικά χιλιόμετρα της μικρής μου περιπέτειας.. Τη διαδρομή την έχω κάνει πάρα πολλές φορές και δεν μου κάνει αίσθηση πια..

Παίρνω την Εγνατία και στη Θεσσαλονίκη μπαίνει το δίλημμα Εγνατία προς Ηγουμενίτσα ή κατάβαση και μετά Μπράλο Ιτέα Γαλαξίδι ? Προς τη δύση έβλεπα να υπάρχουν σύννεφα βαριά και σκούρα. Πορεύτηκα προς τα εκεί μιας και το να ανεβαίνω το Μπράλο μεσημέρι με ζέστη δεν θα ήταν και ότι καλύτερο για τη μοτοσυκλέτα. Αντίθετα πάνω από Μέτσοβο και έξω από την Αρτα έφαγα δυο δεκάλεπτες νεροποντές και το μηχανάκι παρέμενε με τις θερμοκρασίες χαμηλά..

Τελευταία στάση στο σημείο όπου έγινε και η πρώτη, Αμφιλοχία λοιπόν για το τελευταίο εσπρεσάκι. 

6 και 30 το απόγευμα η βόλτα μου είχε και τυπικά τελειώσει καθώς έφτασα στη βάση μου..

Τέλος όγδοης ημέρας μετά από 550 χλμ και περίπου 6 ώρες πάνω στη μοτοσυκλέτα.. 

Χάρτης διαδρομής όγδοης ημέρας

Έχω κάνει πολλά ταξίδια στη μοτοσυκλετιστική μου ζωή αλλά πιστεύω πως αυτό θα το θυμάμαι για αρκετό καιρό.. Ήταν το πρώτο μου με την αφρικάνα και το πρώτο που κάλυψα 3500 χλμ με μέση ωριαία ταχύτητα κάτω από 100 χλμ ανά ώρα κάτι που πραγματικά δεν με χάλασε καθόλου αφού η παρέα ήταν σούπερ..

Τελικά τα χιλιόμετρα της βόλτας ήταν 3150 και χρειάστηκε να είμαι πάνω στη μοτοσυκλέτα 54 ώρες οπότε και βγαίνει ένας μέσος όρος ότι κάλυπτα 58 χιλιόμετρα ανά ώρα.... χαχαχαχα καλή φάση.. 

Για να είναι ολοκληρωμένη η παρουσίαση πρέπει να υπολογίσω και πόσο καύσιμο χρειάστηκε η μοτοσυκλέτα να καταναλώσει για όλη αυτή τη βόλτα.. 

Η μοτοσυκλέτα κατανάλωσε 182 λίτρα καυσίμου  και για να την προμηθεύσω με αυτό το καύσιμο ξόδεψα 222 ευρώ ακριβώς..

Ξέροντας τα παραπάνω μπορούμε εύκολα να υπολογίσουμε τη μέση τιμή καύσιμων στα Βαλκάνια αλλά και τη μέση κατανάλωση της μοτοσυκλέτας με αρκετό φορτίο και αεροδυναμική αντίσταση..

Έτσι έχουμε τη μέση τιμή της βενζίνης στα Βαλκάνια στο 1,2 ευρώ ανά λίτρο και την μέση κατανάλωση της μοτοσυκλέτας στα 5,7 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα....

Για περισσότερες πληροφορίες όποιος επιθυμεί μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου από εδώ ή μέσο τηλεφώνου.. Επίσης μην διστάσετε να αφήσετε το σχόλιό σας στη σελίδα κάτω από το άρθρο.

Ευχαριστώ για το χρόνο σας και ελπίζω να κατάφερα να σας ταξιδέψω εκεί έξω έστω για λίγο..

Μην ξεχνάτε πως το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ, Άλλωστε όλη μας η ζωή είναι ένα ταξίδι μέσα από στιγμές που δεν ξέρουμε που μας οδηγούν..

Νικόλας  Λαουτάρης.